TABERİ (RH.A)’NİN BAKIŞ AÇISIYLA HİCR SURESİ 61. VE 70. AYETLER

61-62- Gönderilen Melekler, Lût’un ve ailesinin oturduğu ülkeye gelince, Lût Meleklere: “Doğrusu siz, tanınmayan kişilersiniz.” dedi.

Lût aleyh i ssel am Meleklere: “Doğrusu siz, tanınmayan kişilersiniz.” demiştir. Zira Melekler, Lût aleyhisselamın karşısına, kendilerini tanıtmadan ve .aniden çıkmışlardır. Bu sebeple Lût aleyhisselam bunlann, kendisine bir kötülük yapabileceklerinden endişe etmiştir. Bunun üzerine Melekler de Lût aleyhisselama güven vermek için şöyle demişlerdir: ^[1][73]

63-64-65- Melekler de şöyle dediler: “Hayır, biz sana, kavminin şöphc ettiği azabı getirdik. Biz sana, gerçek bir emri getirdik. Biz, elbette doğru söylüyoruz. Geceleyin bir ara aileni yola çıkar. Sen de peşlerinden yürü ve sizden kimse de ardına bakmasın. Emrolunduğunuz yere doğru gidin.

Melekler, kendilerinden çekinen Lût’a şöyle dediler: “İş, senin sandığın gibi değil. Biz, kavminin şüphe ettiği azabı getirdik. Biz sana, Allah katından kesin bir haber getirdik. Biz, kavminin helak olacağı haberinde doğru söyleyenleriz. Gecenin sonuna doğru ailenle birlikte kavminin arasından ayrılıp git. Aileni önüne kat, sen onlann arkasından yürü. Sakın sizden kimse dönüp arkasına bakmasın. Sizler, Allanın size emrettiği yere doğru devam edip gidin.” Lût ailesine, bulundukları yeri terkedip Allahm emrettiği yere doğru gitmeleri ve giderken de geri dönüp bakmamaları emredilmiştir. Geriye dönüp bakmamalan emrinin sebebi şöyle izah edilmektedir:

Geri dönüp bakmasın ki Lût aleyhisselamın kalbi başka şeylerle meşgul olmasın, sadece Allahı zikretmeye yönelsin. Kavminden.herhangi bir kimse herhangi bir sebeple geri kalıp o da kâfirlere gelen azaba uğramasın. Bu aile, kavimlerinin başına gelen felaketi görüp onlara karşı acıma hisleri kabarmasın. Mallarını ve yurtlannı kolayca terketme alışkanlığı edinsinler ve geride kalan eşyalarına üzülmemeyi öğrensinler. ^[2][74]

66- İşte biz Lût’a, kavminin suçlularının, sabaha karşı köklerinin kesileceği bu emri bildirdik.

Böylece biz Lût’a, kavminin suçlularının köklerinin kurutulacağım, büyük, küçük hiç kimsenin kalmayacağını bildirdik. ^[3][75]

67- Lût kavmi, insan şeklindeki güzel yüzlü Melekleri görünce, onlara iğrenç işlerini yapabileceklerini düşünüp sevinerek geldiler.

Lût kavminden olan Sodom şehrinin halkı, Lût’a misafir olarak geldiklerini gördükleri Meleklere, düşündükleri iğrenç fiillerini yapabilecekleri arzusuyla, sevinçli bir şekilde koşarak geldiler. ^[4][76]

68-69- Lût, kavmine şöyle dedi: “Bunlar benim misafirlerim. Beni rezil etmeyin. Allah tan korkun. Beni rüsvay etmeyin.”

Lût aleyhisselam, kavmine bu sözleri, henüz misafirlerinin kimler olduklarım bilmeden söylemiştir. Onların Melek olduklarını bilseydi kavminin onlara bir zarar veremeyeceklerini de bilirdi.

Bu husuta diğer âyetlerde de şöyle buyurulmaktadır: “Elçilerimiz Lût’a gelince, hoşuna gitmedi. Sıkıntıya düştü ve: “İşte bugün zor bir gündür.” dedi.” “Bunun üzerine, daha Önce iğrenç davranışlarda bulunan Lût kavmi, hemen koşup ona geldi. Lût onlara: “Ey kavmim, işte kızlarım. Bunlar sizin için daha temizdir. Allahtan korkun. Misafirlerime tecavüz ederek beni rezil etmeyin. İçinizde aklı başında bir kişi yok mu?” dedi.” “Kavmi Lût’a: “Biliyorsun ki bizim, kızlarında bir hakkımız yoktur. Ne istediğimizi çok iyi biliyorsun.” dediler.” “Lût da: “Keşke size yetecek gücüm olsa veya sağlam bir yere sığınabilsem.” dedi.” “Melekler şöyle dediler: “Ey Lût, bizler, rabbinin elçileriyiz. Bunlar sana ilişemeyeceklerdir. Sen, ailenle beraber, geçeninin bir bölümünde yürü git. Hiçbiriniz arkasına dönüp bakmasın. Çünkü kavminin uğrayacağı azaba mutlaka o da uğrayacaktır. Onların yok olma vakitleri bu sabahtır. Sabah da yakın değil mi? ^[5][77]

70- Bunun üzerine Lût kavmi şöyle dedi: “Biz^scni, başkalarının işine karışmaktan men etmemiş miydik?”

Gözleri dönmüş olan Lût kavmine, hikmetli sözler fayda vermiyordu. Onlar, nefislerinin kölesi olmuşlardı ve onu tatminden başka birşey düşünmüyorlardı. AUaha isyan ediyorlar, misafirlere saldırmaktan ve ev sahibini rezil etmekten de çekinmiyorlardı. Üstelik Lût aleyhisselami da azarlıyorlar ve “İşimize karışma, kimsenin koruyuculuğunu yapma ve kimseyi de misafir etme.” dememiş miydik? diyorlardı. ^[6][78]