SEBAT

Hamd alemlerin Rabbi, Maliki, ölümü ve hayatı biz kullarının hangisinin daha iyi amel işleyeceğini belirlemek için yaratan, yolundan gidildiği taktirde emniyetin elde edildiği Allah (C.C)’a aittir.

Salat ve selam rehberimiz ve önderimiz, alemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Muhammed (sav)’e onun ehli beytine, dinin yaşanması konusunda bizlere örneklik teşkil eden Ashabına, bugüne kadar yaşamış ve yaşamakta olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

Bir şeye inanmak teslimiyetini o yöne doğru eğriltmektir. Artık alınan kararlar, verilen sözler yaşanan yaşantı, kurulan dostluklar, sevindiren ve üzen durumlar hep inancın doğrultusunda gerçekleşir. Mesela dünya hayatına inanmış bir kimse hep menfaati uğruna hareket eder, dostluk ve düşmanlığını, sevincini ve üzüntüsünü hep o yönde kullanır. Veyahut batıl bir davası uğruna yaşayan bir kimse o kadar samimi davranır ki gerekirse uğruna canını verir. Ancak inanılan bir yol var ki onun dışındakilerinin hepsi boş ve uğruna gidilecek, yaşanabilecek bir yol değildir. Elbette ki o yol İslam yoludur. Dünya siyasetinde sözde hep evrensel mesajlardan, toplumsal çalışmalardan bahsedilir ancak hiçbir zaman, uygulamaya koydukları davranışlar evrensel bir fayda vermez, aksine bir yeri onarmaya çalışırken bir yere yara vere vere devam eder. Demek istediğimiz şu ki İslam dışında yapılanlar ne olursa olsun insan fıtratına fayda verecek, onu bunalım ve karamsarlıktan çıkaracak işler değildir. İslam’ın hak din olduğunu ispat etmeye ihtiyacımız yok çünkü samimiyetle bakan herkes bunu aşikâr bir şekilde görecektir. Nitekim Ebu cehil Rasulullah’a ‘Biz seni değil senin getirdiklerini yalanlıyoruz’ demişti. Onun ayetleri yalanlama amacı ise İslam’a tabi olursa eğer elindeki iktidarın ve dünya rahatlığının gideceği korkusuydu. Bugün günümüze baktığımızda göreceğiz ki Ebu cehil ideolojisi hala canlı ve ayakta.

Ancak bunca yalanlama ve düşmanlığa karşı Rasulullah (sav) davasından hiçbir şekilde vazgeçmedi, yoluna devam etti yani ne yaptı sebat etti. Sebat sözünde durmak, alınan kararı sonuna kadar götürmek, bulunduğu hali muhafaza etmek demektir. Rasulullah (sav) Allah (c.c)’dan başka ilah olmadığı gerçeğini insanlara tebliğ etti ve bu yolda başına gelenlere sabretti ve sabrında sebat etti. Müşrikler ona her türlü isteğini, Allah’tan başka ilah olmadığı sözünü söylememesi karşılığında vermeye hazırdılar ancak O, Rabbine bir söz verdi ve yapması gerekeni gayet iyi biliyordu. İşkence ve eziyetlere rağmen insanlara müjdeleyici ve uyarıcı olarak tebliğ çalışmasına devam etti. Sebat işin sonunun Allah’a varacağını, hayrın ve şerrin onun yetkisinde olduğunu bilme ile olur. Dünya hayatını baki olan nimetlere ulaşmak için fani bir aracı olduğunu bilip bu yolda kanının son damlasına kadar mücadele edip verilen sözü sonuna kadar sürdürmekle olur. Ancak bunu elde edebilmek yani zorlukta ve bollukta sebat edebilmek için ‘güvenmek, inanmak, teslim olmak’ çok önemli bir faktördür. Nitekim Kuran’da şöyle geçmektedir;

    ‘İki topluluk birbirilerini gördüklerinde, Musa’nın yanındakiler, ‘Eyvah yakalandık!’ dediler.

    ‘Hayır asla, dedi (Musa), Rabbim şüphe yok ki benimledir, bana yolunu gösterecektir!’(şuara 61,62)

Ayetlere dikkatlice bakarsak eğer Hz. Musa Rabbi ile o kadar yakın bir bağ kurmuş ki beraberindekiler tam ümitlerini keseceği vakit Hz. Musa (as) Rabbinin onu yalnız bırakmayacağı şuuruyla hareket ederek yanındakilere nispeten bu yolda sebat etmeleri gerektiğini, elbet bir yol gösterileceğini vurguluyor. Allah(c.c) kendi yolunda her şekilde imtihan edebilir, sözüne sadık olup, aldığı kararı sonuna kadar götürenleri ise elbet bir çıkış yoluyla çıkaracaktır nitekim Musa (as) ve beraberindekileri şu şekilde kurtardı;

      ‘Bunun üzerine Musa’ya, ‘Vur asan ile denize!’ diye vahyettik; vurunca bir yarılıp patladı ki, her bölük koca bir dağ gibi oluverdi.’

Sebat eden kimse bilmelidir ki artık onun işleri Allah’a havale olmuştur. Korkuya ve üzüntüye asla kapılmamalıdır. Hayatını Rabbinin rızası doğrultusuna sürdürüp tevekkülünü o yönde yapmalıdır. Rabbine karşı verdiği sözleri asla unutmamalı, aldığı kararı sürdürmelidir. Nitekim ashabına güzel örnek olan Rasulullah (sav) onlara bunu çok güzel öğretmişti. Kuran’da onların Rabbine ve peygamberine karşı duydukları güven ve bu yolda karşılaştıkları durumlara karşı sebatları şöyle ifade edilir;

‘Müminler düşman birliklerini gördükleri zaman ’İşte bu, Allah’ın ve Rasulunun vaat ettiği şeydir, Allah ve Rasulu doğru söyledi’ dediler. Bu onların imanını ve teslimiyetini artırmaktan başka bir şey yapmadı.’(Ahzap/22)

Hicret ettiklerinde malları umurlarında bile değildi, Cihada çıktıklarında geride bıraktıklarını düşünmüyorlardı, onlar ganimete değil şehadete gidiyorlar. Rablerine karşı o kadar derin bir saygı duyuyorlardı ki onları aldatacak bu yolda sebat etmelerinden vazgeçirecek ne varsa ellerinin tersi ile itiyorlardı. Dünya ve onun içindeki aldatıcı fani şeyler mi bizleri bu yoldan alıkoyacak halbuki iman edenler için Allah(c.c) şöyle diyor;

‘Allah katındakiler ise, iman edip sadece Rablerine güvenenler için daha hayırlı ve daha kalıcıdır’(şura/36)

Bugün bizleri bu yolda kararlı bir şekilde yürümekten alıkoyan ne? Anne, baba, evlat, mal, rahatlık, kibir, gurur aldatıcı daha birçok hastalık bunlar mı? Unutma sevk ediliyorsun, şu an da yoldasın ne tarafa doğru gideceğin sana kalmış ister cehenneme doğru sevk ettirirsin ister cennete ancak unutma ki seni cehenneme götürecek vasıta süslü ve aldatıcı olacak, cennete götüren ise meşakkat ve zorluklarla, türlü türlü imtihanlarla dolu olacak.

Sebat etmeyen sonuca varamaz. Ve sebat ederken en büyük azık sabır ve salih amellerdir. Bunlarla kalbinin susuzluğunu ve açlığını gidermelisin ki susuzluk ve açlık ona galebe çalmasın. Üzüldüğünde, bunaldığında Rabbini hatırla çünkü Müslüman olarak ölenlere Korkmayın üzülmeyin diyen Rabbin Müslüman olarak yaşayanları da üzüntü ve korkusunda emniyete ulaştıracaktır. Nasıl ki Musa (as) herkesin umudunu kestiği anda Rabbine olan güvenini beyan etti. Bugün bizler daha denizin kenarına gelmeden Eyvah! Dersek eğer nasıl olurda sebat ettiğimizi iddia edebiliriz, eğer öyle olursa ortada ispat kalmadı ki davamız olduğunu söyleyelim. Vazgeçmeyeceğiz, evet düşman sürekli hareket halinde ama biz eğer mücadeleye devam edersek hileleri artık zayıf gelmeye başlayacak, onun o çaresiz haline güleceğiz. (İnşaallah) Allah (c.c) bizleri sebat eden ve mükafatlara nail olan kullarından eylesin.

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN