SABRININ MÜKAFATINI ALAN ÜMMÜ HABİBİ (R.Anha)

Hamd Alemleri yoktan var eden, rüzgarı estiren, bulutları sevk eden,yağmuru yağdıran mutlak hakim Allah azze ve celle’ye mahsustur. Salat ve Selam yaşayan Kur’an Hz. Muhammed (s.a.v) Aline, ashabına ve tüm Müminlerin üzerine olsun.

Ümmü Habibe Mekke’nin reisi Ebu Süfyan’ın kızıdır. Asıl adı Ramle olan Habibe İslam güneşinin doğuşuyla ailesine rağmen Resulullah’a iman etmiştir. Eşi Ubeydullah Cahş. Hristyanlığı bırakıp İslamı seçmiştir. Aile İslam ile nurlanınca Ebu Süfyanın kızgın bakışları ve sözleri onları incitip durdu. Çünkü kendisi Mekke’nin reisi iken kızının soyluluğu, zenginliği bir yana itip, dünya güzelliklerini, atalar dinini terk edip İslami seçmesini hazmedemiyordu.

Kini öfkesi o kadar çoktuki kendi öz kızına işkence yapabiliyordu. Fakat Habibe hatun yapılan zulümlere rağmen asla taviz vermiyordu. Bugün bize iki laf söyleyen anne ve babanın sözlerini kaldıramayan ve kendini bazı şeyleri öğrenmekten mahrum bırakan bizler ümmü Habibe gibi babamız tarafından işkence görsek halimiz nice olurdu acaba.

Unutmayalımki söz konusu İslam dini olunca onu öğrenmek ve yaşamak konusunda hiç kimseye itaat yoktur. Her kadın ve erkek tevhidi, Şirki öğrenmekle sorumludur. Müslümanlar dinlerini yaşamak için başka şehirlere hicret ederken. Bizler ilim öğrenebilmek için yan odaya bile hicret edemiyoruz. Oysaki kıyamet günü hiçbir mazaret kabul edilmeyecektir.

İşte Ümmü Habibe babasının zulmüne rağmen sabretmiştir. İşkencelerin arttığı sıralarda Habeşistan’a hicret eden Müslümanların kabilesine katılıp eşi ile beraber oraya yerleşmiştir.

Günler bu şekilde geçerken Habibe bir gece rüyasında kalkarak uyanır. Rüyasının hayır olmadığını anlamıştır. Çünkü kocasının yüzünü kapkara olarak gördü ki sabah olunca kocası Ubeydullah şöyle dedi;
– Ya Ümmü Habibe ben dinleri inceledim ve Hristyanlığı seçtim. Sende Hristyan ol dedi.

Şaşırdı bir anda dünyası başına yıkıldı. Kendisiyle aynı yolda mücadele eden eşi ona ve Allah’a ihanet edip şeytana, nefsine uymuş ve dinini terk etmişti. Subhanallah. Birde utanmadan onuda cehenneme çağırıyordu. Resmen gel  beraber azab görelim cehennemin yakıtı olalım diyordu. Oysaki Allah Azze ve Celle şöyle buyurmamışmıydı; Ey İman edenler kendinizi ve ailenizi yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun. (Tahrim 6)

İman eden eşi nasıl olurda bunu bile bile hem kendini hemde eşini ateşe atmayı seçmişti. Allah azze ve celle ayaklarımızı sıratı mustakim üzere sabit kılsın. Çünkü şeytan, dünya, nefis, istek ve arzular bazen herşeyin önüne geçebiliyor. Eğer sağlam bir imana sahip değilsen, O imanın temelini Tevhid üzere kurmadıysan ayakların çok çabuk kayar ve sonun hüsran olur. Sonumuzun hüsran ve cehennem yakıtı olmasından Allah’a sığınırım.

İşte Habibe’nin eşi seytanı kendine dost edinerek aklını batıl üzere kullanarak, Rabbini hakkı ile tanımayarak onun vereceği azabtan korkmadı ve küfre geri döndü Allah’ın ayetlerini yalanladı. ‘’Haddi aşan ve Rabbinin ayetlerine inanmayanları ise cezalandırırız. Şüphesiz ahiret azabı daha şiddetle ve daha kalıcıdır. ‘’ (Taha 127)
Habibe ise Vallahi sende bir hayır yoktur, diyerek ona karşı net bir tavır koydu. Rabbinden başka kimsesi kalmamıştı. Sabrediyordu, Kocası ise cahiliye hayatına dönmüştü, içki kumar masalarından kalkmıyordu. Hadi hep beraber düşünelim.. Bir sabah eşimiz kalksa ben dinimi değiştirdim, sende değiştireceksin dese. Ne derdik acaba. Elbette tepki gösterirdik. Şaşırırdık. Fakat bizim şaşkınlığımız şu yönde olurdu, saçmalama be adan veya kadın öyle şeymi olur. Müslümanız biz daha neler derdik.

Evet Müslümanız biz. Ama kimlikte Müslüman. Adı Müslüman ama yaşantıya baksan bir müşrikten fark yok. İçki içer Müslümanım der. Faiz yer bu zamanda onsuz olmaz der. Zina yapar nefsime uydum Allah affetsin der. Çıplak gezer moda bu der. Küfrü savunurken utanmadan Allahu Ekber diye bağırır. Şirk safında ölür şehit oldu derler. Ama bu insanların adı hep müslümandır.

Kendilerine başka isim bulamayan müşrik, münafık sıfatlarını yakıştıramayan kişiler Müslümanım demekten çekinmezler. İşte İslam dini bu kadar hafife alınıyor. Eşimiz gel dinini değiştir dese saçmalama der susarız. Şunu diyemeyiz ama. ‘’Deki eğer ben Rabbime isyan edersem, şüphesiz büyük bir günün azabından korkarım.’’ (Zümer 15) Bugün namaz kılmaktan bile aciz olan adı Müslümanlar nasıl diyebilirlerki bunu.

Tevhidi anlayan ve yaşayan Ü. Habibe bu ayetleri düşünerek sabrediyordu. Bu sırada kocası içki ve kumar bataklığında can verdi. Habibe bir gece rüyasında kendisine – Ey Müminlerin annesi diye seslenildiğini duydu. Uyandığında düşündü ki Peygamberlerin eşleri ancak Müminlerin annesi olabilir. Ve çok geçmeden  elçiler vasıtasıyla haber geldi. Rasullullah ona talip olmuştu. Bir süre sonra nikahları kıyıldı. Saliha bir kadın olarak eşine her zaman saygı ve hürmet gösterdi. Biraz olsun dünyaya rahat ve huzura kavuşmuştu.

Rabbine hakkıyla kulluk yapıyor ve dinini yaşayabilmenin mutluluğu içindeydi. Bir gün evindeyken Kureyşin Hudeybiye anlaşmasını bozduğunu duydu. Konuşmak üzere Ebu Süfyan kızıyla karşılaştı. Yıllar sonra babasını gören Habibe hatun ise ne diyeceğini bilemedi. Rahatça eve girdi yerde serili olan minder şeklindeki Resulullah’ın yatağına tam oturacaktı ki Habibe annemiz çevik bir şekilde minderi kaldırdı. Şaşıran babası.
– Niçin böyle yaptın dedi. Annemiz şu cevabı verdi. – Bu Allah’ın Resulünün yatağıdır. Sen ise bir müşrik, bir putperestsin. Buna oturamayacak kadar necisin, pissin diye çıkıştı.

Babası homurdandı yıllardır kızını her türlü eziyete mahkum eden kendisi değilmiş gibi. – Kizim sen bizi terk ettiğinden beri ne kadar değişip bozulmuşsun dedi, sinirlenmişti. Onu Resulullah’ın minderinden bile alçak görmesi zoruna gitmişti. Nasıl bir dindiki müşrik olunca, babasıyla olan bağları bile bir kenara atıyordu. Bir müşrik bunu anlayamazdı, ne buyuruyor Rabbimiz: ‘’Allaha ve ahiret gününe inanan bir kavmin babaları, oğulları , kardeşleri, yahut akrabalarıda olsa Allah’a ve Resulüne düşman olanlardan dostluk ettiğini göremezsin.’’ (Mücadele 22)

Bugün azılı İslam düşmanlarına bile nefret beslemeyen Müslüman kisvesindeki insanlar bu ayete nasıl iman edebilirler ki. Müslümanlara yapılan işkencelerden habersiz, kafiri dost edinen bir topluluk var şuan.  Batılın üstüne hak kisvesi giydirilmiş. Dünya ayakta uyuyor. Dininden habersiz müminlerin başına gelenlere kör ve sağır kesilmişler. Ümmeti Muhammed yetişmesin diye kundaktaki çoçukların üzerine bomba yağdırıyorlar. Annelerinin ırzına geçiliyor. Ama adı Müslümanlar benim, karım yanımda, sıcak evimde oturayım, namazımı kılayım kimse bana karışmasın . Oradaki insanların durumuna bir vah vah çeksin tamam.

Bu nasıl bir İslam anlayışıdır. Bu nasıl bir kardeşlik anlayışıdır. Namaza durduğunda ‘’Ancak sana kulluk ederiz Allah’ım ‘’ diyorsun. Selam verince kulların kulu oluyorsun. UYANIN ARTIK! Müslüman oldum dedikten sonra eline kumandayı alıp, yayılmakla, rahat ve huzur içinde gezip tozup, gününü gün etmekle kimse cennete giremez.
İşte Ümmü Habibe Tevhidi bir kere söyledi ve bunların hepsini bilerek kabul etti ve hak yolda başına gelenlere sabretti. Mutlu günler yaşarken Resulullah vefat etti. Annemiz ise Medine’de Miladi 664 senede 70 yaşlarındayken vefat etti. Sabrıyla, azmiyle Rabbine olan bağlılığıyla gelecek nesillere örnek oldu. Tabi örnek almasını ders çıkarmasını bilenleredir bu hitap.

Bizlerde biraz olsun şu Kitabi merak edip açalım da kendimize Sahabeleri, Resulleri, Ensarı örnek edinelim. Kurtulmak için cennet için yarışalım. 3 günlük dünya deyipte Bin yıllık yaşamayalım. Gaflet uykusundan uyanalım İnşallah.

Rabbim hak yolda mücadele eden bütün müminlerin yardımcısı olsun ayaklarımızı sabit kılsın.AMİN

ELHAMDULİLLAH