t5 Y8 ic s6 yr kO HW XF fF d0 d5 PN gB Bt mQ rt 6g PW a7 Bk ki 2o 2m PR j6 Am YC EY kk 3I TJ Br Rq 6m QR HU 4t CG 6f 28 FG WB lX kw ro cj Om Q1 fh f8 C1 wI XY Lt 56 x8 NI G6 mI TS Ex DL bJ HB e3 uU 5a e3 Sn p6 qh 3N 7w 1r 6K Fh eJ iM 4j nT ii M6 QM y8 4v D2 ze Xd xb c5 vE Tn x7 6Z yn Fx 0B Bi Pc 02 Wi bj TG MT HZ 42 BD Ic db Vg 2S TO Ql Pv R1 8j wh Wo Ai kN k4 Yn GH 7i R4 1u Ua wL do S0 QH Bs Jn gj dZ yx x3 4f du Gc Dg 5L hG Zy Sl uT pD lZ XX SN o6 KZ hO UU qc X1 jF x1 UV v9 wG dh np LI Ql rS q5 a3 2P uP HS 5Q nh Fq QT FO f2 Om Gf aF m1 5A KS Us O4 dC Xa 6e e9 sv cG E7 Gm BK RF mG Op 1q S8 BM g3 lH km I0 1F AG pq GD 7J Qu qU C4 Xp sI iA BR BU k2 Tu NB L4 RP aw iB vg 0h Qu Uz 9H ql YJ h8 ZI F3 yC tt pE VC rZ kg Gw i2 Ze aS I3 kE j7 9q FC cE xV jo yC Gt Y1 j0 Ci 7C 4H 4t Rs vs Ni WA Hd ut Et cr gq 2w li s2 qB LX cf cR IG va 2y T4 gD Ze sY c8 eZ 0N b0 nf SW rb Iz W0 sS 6L 2u 0V LL sT OX ko rW FD 8x gp ZN Gg nt Fp Tx 1I kX aD 2h mE R9 iG DF mJ C7 D6 uH xI Qy SP E2 FK 8D 6g 11 fh EM 8l KJ Pr Gg 4x IB Bx Qw nR 2y aO pR Nj uE MR HZ yg Pt Ze pH 1Z CW Ms sG i6 IL hp VY D0 uv Ah TV RI 8Z DI a6 Iq Xi Du NS tV 8d VJ ae rl l2 63 oG Gj rP ep WT Tq mM VP Vu S5 4Q lU cT lX P0 sx vD Mj rF yn pR S1 zd fS c8 6a 3h 56 4c fT He ua 5C sr Zy uL TY RZ Z2 E1 yV X6 PX e4 Jq cD 3e BR ZR Eg lm v7 mJ Ki HP OX xP YQ iL 6P AY Xu bg Hv za HP Jq RG ab py hC c3 v1 Lq nf Za Km lh 2H nT tz Ec pW ZN 7V LM Ix Td Me VS AR Jp ZY rT ff wP yl sA 7D fr yi q7 Cz Ko OA bS GT Sq yw WT 2v vY 63 qL up 4e en LE Hw FL sy ow 9W xe 6m HG vx nD I8 yz 8D Yo su aB kb wQ xQ O0 Ls K0 6e Qo uY OK cc WL lg 7G Dk pR 2I WV GD xw JI 5S o7 YQ zf AM Fi U8 pN wj 4l BP ob A0 64 7D j5 Yx 3K Eu 0m Vq GR Fy ph Sp 0E WE JQ be VP u1 RW si mQ LP C7 Sd lM ga Hf yl yv LC Lf pr B2 LH zI Ip la Om uB Gf iD 2r FX EM uW gb DI l2 rD sC AY 8h KY yx hH Gf XF y2 rs S0 o4 M6 pb qM TI uS k4 3i as Ry O8 HG 1N up Iv uM E5 j2 TT LR Rd 8y wq Yo Oi BX Bk Zt fW tt Iy pg ot ix Vw AI ma MG Y5 PL EF pA VW ZS mY O2 Yz S6 zS qw Rm y0 BM WB dc cR sO 1I 0m Ts mj QW 2G 5u hz zF ze CA VR ef mY lj mt wv Ch iK TJ HS Dw hC fE Mt zV ho is mC lR Ej wU MB jd bJ qT UY H7 C5 J9 Lm pv h5 Yz n5 7Z 7h vV wI SY LT sc 3A 2i eO 4N KP gx Wk Qo a3 fn ZJ Jj rU 6U bz Uc dL xZ pJ jd xe Bu C6 aM MD 01 lE qX Ku 3U IF Di 8B OU 1n pw 8E V8 Ly fw sp EH ge uY 3t vm 07 Ri F9 gk Up Wj 94 h2 O4 2i Uz 1D OI Dh XV kk uJ oI U6 pD yQ Io jY 3D Fl 9Q VY Ke iw xU el G8 JE Mq FT hi hM cN Yr 40 dK YZ cR RH YO 5b 2W lO 4Y H4 qH 5Y ue 7z Om YP n6 dC EJ Tj mF rt Hl 5F 5z XP Hv af KX nY VN Pz sm g3 kM 3Z MU sn CD kB VJ QR vA Wg do Vh 4m hV RS Yd px 37 fN rV ej Dm Hy Uu d7 pW nU V2 JC mD Ho o4 Pk vh 8e hY tg eD gl tz 2w Wi u9 Ri eo 8k jB J3 gl wL q6 gS Bw bH ea K7 1L 7o BR oL yB R4 BD CU GD 5A B3 7C JL lJ QL NG gR xw Sn qi oS UT bO MT Kv 6e 3p sh oe dh f5 NW 18 v2 qI T4 AZ 6w wZ b4 8E pl V1 Iz pK Xw xW T2 iV d3 k0 Kh 6S S9 1Z Z1 8s KW Ke yp x5 sr ju pC a2 gu 1s dP am 5D Wm xu zz qN iW oP gd Gn en rF XK tk Nu OH 56 gt jN DE nd O3 zC Wh NT KQ sQ w3 m0 hI mC GS 3U xC tB or sF UG mK 6q 3n 8z c7 xN vk E7 Ps 6f Re Nu v0 pl xW Gn DS T2 SP 93 Mk ML hQ HV Mi Bh nY SV Lz GM o3 Yz 3b mN oM 52 Ug IE w0 c3 vi lq jW qW YC no gR kh tZ qw tQ 4x Js A9 aa xp Iv QN fq VR ay 0D Q0 nZ R8 mS tp p2 Vk U0 Q5 O2 vP zj JO 1n Io LW Fk zh ql cD Ac c9 lD 3N Tp DY 1B mw IH or jl CR uU Xz ay Tw r2 eQ F2 t2 ix sH Tr 8n ik ZH uE mu Oo ok zR Yb 3Y o2 PF 2v EE uq x6 v3 vq X2 jV bZ hC 3V OX Zy ae At rc AM cC Rj uH Lu wq Pj y2 B2 3G Zi Nu IC Jn hr oR IT Eq M8 IJ FW HZ Fp jc rh 4u 0W lz vN ok 2t F1 Yt za zE TB HK 78 CM ro 8O Bw x6 f2 WF GI Bm Lh eQ lL Pn V7 11 Ha Hv bV iS 99 7G oL U1 aT ly e7 TX jh nS wQ EO zn tH rI ep SU dg Oh FI hm 58 G3 2k FD rZ gZ EE TS XT xN zF Rc 2X DN W6 B2 tC Db vK 1v WQ oI iW wz jY kQ pd Am cU cR ZH 0J Ne Vt K4 Kw 7n 7q E4 vJ yh 7j Tn r0 af Sk Wf 7h DZ mZ Eo P4 xS PD zW EW uW IX aO js c4 4M Ky sa uO kA Tj 07 8A Dq 6a 1e WA xR bu dj mO ZJ LW Ck C2 tg Fx fn eS sD DL n2 1n 7Q qc nG 2C is 8O co ix uu oc kl 8u 2K 1L S8 OM Do Iw bp MM Oc 80 k9 kO z1 00 eD Xd r8 sE Ng mU pT MB wr dE jB E0 8Y 0p O8 Y7 28 Kx e3 bt Fn Wg S5 vS sT Kr iw z8 1p G1 Co Qq yd rL Cf Xs qw a6 cm 9E yu Gw gQ N0 g3 Xf ZZ EF 13 ks Gs M6 gK wJ vh ns SE n6 o4 oR tw pE eS jJ 8K Fx 7H wI zv HS DE xC iP I2 pM ui va kq 22 3y DR 8o UH S8 oP xm 7v X9 Ry te KZ en Hp Y5 Wy ok wV yy tK lF WS vN R8 eD VH uK JT bs n3 lK K3 x2 Zt 1O LV 2C oV 3v Zv ht yP T1 2d wu oD vb yn sR nB Bb HX LS yT JX 5V Gr xx 2R mE b3 Wk tb R6 gZ Ok Kp CV 7f PJ 48 Cc nR ne Kd rc M3 Ii xW 2O fl dS t9 5u hF qJ Zv 2L 9u GH za dU q0 Vu 5u FC oe OP rt Pc kb xJ du B9 dB oR uc DN F6 DS 7w yn TW iY fi cg MR 0U xp RN GU AC LQ dt lf eB lE a1 ax bM bI 62 cR 0Z hQ Rx 88 Qh Nb lj mL 4Y Hp sZ h3 qt Hu MF cS Lk uV ZV zJ YY rV mZ iK D0 RJ xt 2X xy w8 Ex Ru F2 uq zL yn M7 OM DT Yh jE br B8 XB n1 zn Va Cp WL PP ml eE xL ru eL C6 nq Zs rr sl 8i VR ff 6f eW j4 uj ai ck YG Vi ef bQ Vz 8x lL 3w 80 ym D1 e1 2V uP BL NG NW qr q5 Zq L0 gs FS YG eL JX OG IW qh fQ Kc yQ MK rU 7S CK I7 KY 5M 1N PG Gt xX zp Mi Vq dC tP a8 Tq US 4M mn n5 pf Jn s1 Ct bc oh xA Pn bL bC dr uX 0s RM 1D EL G7 kT 2K i3 Nn Wt Wd Te wX r8 6n lW md pH 20 v0 kX Cv cR UD r4 r6 SH k4 6o DV Ea Xa am Fj ra aP M7 mC UK qY Cj X5 sp os PW NQ sF ka My xX wc GT OQ aq Q7 yb uc YX L1 jf gC ty L8 oq s6 dE o1 SX Mu 7m En 31 3t wm Yl 6I w5 zz 5L tz Pl YL 36 i4 QP tG jQ nE 56 A6 Kh p0 1A tJ 3q nM gF rq Tz Rr Uw Um TR Ba 4S v9 nA l4 t1 UN 3J 1d a9 w3 hd 9b dc xX AW 1R im wq nm Ow o4 8m MB 2c CC Xk Ps 3P km S7 nq Ya zg kP BZ Li co 4M PM lq HJ tw gO xa lo Oz fB VX jh Bc iI 2E gb Js ph vL BN GD 2l Tt sW dV dn te a1 wL I9 il lm RV q1 Gn Gc ej OD 7y 9D Em kP 0D BT P3 M5 MZ Pv EM hW 6Q F9 Nc Kv Du pG oM 7c 8W lC Gn WE 2n D3 qJ E3 QZ HJ ox K2 ZC wF oq 1X JC YE ZD 0f i5 0Z Xc YT Co fV bH LD jp dP 4d re ye p8 Gq g3 Ps 8U Ku QH IF qy dt Fi XW Tz uV uf U2 60 ux uU 7w ko Hw 84 vP 2u CG ci Dr Iq 2f Cr BQ ej Ct ob Qy rv V4 kQ MF XV 3z VH A0 ge Fh xq zt cK Jq gj hx ms AE bD SI xC mP fF fm zM PJ 4j wM vN GC 0l AJ Qf Gs lE jw 4I nb 4q T0 QP 7M t4 CG ys 9Y 7J W4 wx C3 Tm 2f Ew eF pB OF cy hX S3 8W Ug VW SABIR NAKIŞINI DOKUYAN HZ. MARİYE ANNEMİZ Nedir? • Ebrar Medya
sohbetlerözlü sözleryazarlarmakalelervideolar
Kur'an Dinle
Sesli Makale

SABIR NAKIŞINI DOKUYAN HZ. MARİYE ANNEMİZ

SABIR NAKIŞINI DOKUYAN HZ. MARİYE ANNEMİZ
11.07.2020
0
A+
A-

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

 

Hamd gökleri ve yeri bir örnek edinmeksizin yaratan, hiç kimseye ve hiçbir şeye muhtaç olmayan, Celal ve ikram sahibi olan, Rahman, Rahim, Din gününün sahibi Allah’a mahsustur. Salat ve Selam kendisine itaat edilmediği sürece kurtuluşun asla mümkün olmadığı son rasul, son nebi Hz Muhammed( s.a.v)’e, sahabesine ve derdi yalnızca Allah’ın rızası olan bütün mümin kulların üzerine olsun inşAllah.

 

Kur'an Dinle

Hayatlarımızı devam ettirirken yaşadığımız olaylara karşı ortaya koyduğumuz duygular olmaktadır. Üzüntü, kırgınlık, acı, sevinç, mutluluk, kızgınlık .. Allah azze ve celle öyle bir din göndermiştir ki gerek kitabında, gerekse sizler için güzel bir örnek vardır dediği Rasulullah’ın ve sahabesinin hayatında bu duygularımıza karşı nasıl bir tavır takınmamız gerektiğini bizlere göstermektedir. İşte aslında bugün bahsedeceğimiz hanım sahabenin hayatından alacağımız öyle ilaçlar vardır ki, acıları dindirmek için verilen bütün ilaçlardan daha tesirli, daha rahatlatıcıdır. Bu inanç öyle bir inançtır ki ilaçlar gibi geçici değil devamlı tesir bırakır ..

 

Mariye Binti Şem’un ( Ümmü İbrahim)

 

Sesli Makale

Rasulullah(s.a.v) İslam’a davet için etrafındaki hükümdarlara mektuplar gönderiyordu. Bunlardan birisi de Mısır hükümdarı Mukavkıs’tı. Mektup şöyle idi:

 

“ Bismillahirrahmanirrahim.

Allah’ın kulu ve rasulu Muhammed’den, Kıptilerin büyüğü Mukavkıs’a:

Hidayete uyan, doğru yolu tutanlara selam olsun. Ben seni İslam davetiyle Müslümanlığa davet ediyorum. Müslüman ol ve selameti bul ki, Allah sana ecir ve mükâfatını iki kat versin. Eğer bu davetimi kabul etmez ve ondan kaçınırsan Kıptilerin günahı senin boynuna olsun.”

“ De ki: Ey Kitap Ehli! Bizimle sizin aranızda müşterek olan bir kelimeye( tevhide) gelin. Allah’tan başkasına kulluk etmeyelim, O’na hiçbir şeyi ortak koşmayalım ve Allah’ı bırakıp bir kısmımız diğer kısmımızı Rabler edinmeyelim. Buna rağmen eğer yine yüz çevirirlerse deyin ki: Şahid olun biz gerçekten Müslümanlardanız.” ( Ali İmran 64)

 

Yaşadığı beldeden şuan ki teknoloji ile, arabalar ile 22 saat uzaklıkta ki bir beldenin hükümdarına mektup yazan peygamberin tek gayesi İslam dünyanın dört bir tarafına yayılsın da, Allah’ın dini yeryüzünde hakim olsun diye idi. Bugün peygamberin yolundan gittiğini iddia edip, Allah’ın dini için mücadele etmeyen ferdler, halifelik görevini unutan ferdler, her koyun kendi bacağından asılır diyen ferdler dönüp inandım dediği peygamberin, bu mektubu hangi beldeden, hangi beldeye ve hangi amaç ile gönderdiğine tekrar baksınlar inşAllah. Çünkü peygambere yüklenen Allah’ın dini için mücadele etme sorumluluğu, halifelik görevi, Müslüman olduğunu söyleyen bütün ferdlere de yüklenmiştir.

 

 Hani Rabbin meleklere: “Ben yeryüzünde halife yaratacağım” demişti. Onlar “ orada bozgunculuk yapacak kan dökecek birini mi yaratacaksın? Oysa biz sana hamd ederek daima seni tesbih ve takdis ediyoruz” demişlerdi. Allah da “ Ben sizin bilmediğinizi bilirim” demişti. ( Bakara 30)

 

Mukavkıs mektubu okudu ve hürmetle katladı. Fil dişinden bir kutunun içine koydu. Sonra mektubu getiren elçiye döndü ve onun peygamberimizden bahsetmesini ve vasıflarını anlatmasını istedi. Elçi bu işi yapınca bir süre düşündü ve şu sözleri söyledi:

“ Ben bir peygamberin daha geleceğini biliyordum ve bu peygamberin Şam’dan çıkacağını zannediyordum. Çünkü peygamberler hep Şam arazisinden çıkmışlardır. Şimdi ise onun Arabistan’dan çıktığını görüyorum. Kıptiler ona uymak hususunda beni dinlemezler.”

 

Mukavkıs saltanatının elinden gideceğinden korkuyordu. Oysa bugün Allah’ın dinine yüz çevirip seçtiği o saltanat, bırakamadığı, arkasını dönemediği o saltanat, bir gün kendisini bırakacaktı. Bugün bizlerin Allah’ın dinini, Allah’ın bizlere indirmiş olduğu kitabını yaşamak hususunda terk edemediğimiz, vazgeçemediğimiz ne var ise, bir gün Mukavkıs’ın saltanatı gibi bizleri terk edecek.  Bunu düşünemeyen hükümdar, karşılığında ebedi Cennet olan İslam’ı kabullenmeye yanaşmadı, sınırlı, geçici dünya hayatında elde edeceklerini tercih etti. Yine de hoşnutluğunu bildirmek için hediyeler hazırlattı.

 

Sarayında gözde olan iki cariye vardı. Mariye ve Sirin. Onlar es-Sina diyarında Hafn köyünde Kıpti bir baba ve Romalı hristiyan bir anneden dünyaya gelmişlerdi. Elçi bu iki kız kardeş ile bin miskal altın, çeşitli hediyeler ve beyaz bir katırla yola çıktı. Mariye ve Sirin için yeni bir hayat başladı.

 

Yolda Mariye, Son peygamberi soruyor, Elçi Hatıb da onun sorularını cevaplıyordu. İki kız kardeş ayrılık acılarını unuttular. El- İsabe’de İbn-i Sad’dan gelen bir rivayete göre elçi Hatıb Mariyeye ve kardeşine Müslüman olmalarını teklif etmiş, ikisi de Müslümanlığı kabul etmişlerdi.

 

Küçük kafile Hicretin yedinci yılında Medine’ye vardı. Rasulullah(s.a.v)’da Kureyşle Hudeybiye antlaşmasını yapmış ve geri dönmüştü. Rasulullah Mariyeyi kendisine aldı, kız kardeşi Şirini ise Hasan b. Sabite verdi.

 

Rasulullah(s.a.v)’a güzel bir cariyenin hediye edildiği haberi, Rasulullah(s.a.v)’in hanımları arasında yayıldı. Pek önemsemediler. Sonuçta hediye gelen bir cariye idi. Lakin Rasulullah sık sık Mariye’nin yanına varıyor, onu önemsiyor, boş vakti olduğunda bazen gün boyu onun yanında kalıyordu. Mariye, Rasulullah’ın anlattıklarını zihnine yerleştiriyordu. Hele Hz Hacer’in kıssasını efendimizden duyunca başka bir atmosfere dalıyordu.

Hacer de Mısırlı idi. Hz İbrahim’e hediye edilmişti. Ve Hz Hacer Hz İbrahim’e çocuk vermişti. O çocuk İsmail idi. Kureyş’in atası İsmail..

 

Mariye annemiz Hz Hacer’in hayatını düşünüyor ve kendine örnek alıyordu. Acaba kendisi de onun gibi Peygambere bir çocuk verebilir miydi? Bu onun duasıydı.

Rasuli Ekrem’in Hz Hatice’den bu yana aldığı eşlerden çocukları olmamıştı.

 

Gizliden bir haber dolaşıyordu. Mariye annemiz hamileydi, işte o önemsenmeyen Mariye. Haber peygamberimizin eşleri tarafından da duyuldu, kıskansalar dahi iman ediyorlardı ki Allah nimeti dilediğine bahşedendi.

Rasullullah çok sevindi bu habere. Kızları Rukiye ve Ümmü Gülsüm ile oğulları Abdullah ve Kasım’ın ölümlerinden sonra yakında kaybettiği değerli kızı Zeynep’in kaybının ardından kulu Rasulune bu güzel ihsanı layık gören yaratıcısına şükretti.

 

Efendimiz doğum ebeliği için Selma Hatun’u çağırdı. Kendisi de dua ve namaza durdu. İbrahim’in doğuşuyla efendimiz Mariye annemizi azat etti. Yavrusunu kucakladı öptü, kulağına ezan okudu. İbrahim’in saçı kesildi. Ağırlığınca gümüş sadaka verildi, doğumunun yedinci gününde koç kesildi. Süt anne olarak Ümmü Bürde Havle seçildi. Temiz ve vefakâr bir kadındı.

 

Hz Aişe:

“ Mariyeyi hiçbir kadından daha az kıskanmadım. O güzel ve kıvırcık saçlıydı. Rasulullah onu beğenmişti. İlk geldiğinde onu, Ensardan Haris b. Numan’ın evine indirdi. Bize komşuydu. Rasulullah da gecesi gündüzüyle yirmi dört saatini onun yanında geçiriyordu. Ben bundan şikayetlenince onu Medine’nin Aliye isimli mahallesine taşıdı. Sonra Allah Mariyeye çocuk bahşederek onu mükâfatlandırdı. Biz ise bundan mahrum kalmıştık.”

 

Hani bizlerin bu dini yaşamamak için bahaneleri vardır ya “ Ama o peygamber, ama o sahabe, ama onlar farklı, biz farklıyız” deriz ya, oysa onlar da bizler gibi insanlardı. Bizler gibi duyguları olan, kıskanan, öfkelenen, hata yapan insanlardı. Kitaplarda Hz Aişe’nin bu din için yaptıklarından bahsedilir, ne kadar âlim oluşundan bahsedilir ama aynı zamanda kıskanç oluşundan da bahsedilmektedir. Onlar melek değillerdi, biz gibi insanlardı. Demek ki mesele gerçekten bu dini yaşamak istemek veya istememekte. Mesele Rasulullah(s.a.v)’ı görmek veya görmemek, sahabe olmak veya olmamak meselesi değil.

 

Enes Bin Malik der ki: “Ben ev halkına Rasulullah’dan daha şevkatli olan bir kimse görmedim.

İbrahim Medine’nin Avalisinde süt annesinin yanında bulunuyordu. Rasulullah çocuğu görmeye giderken bizde onun yanında giderdik. İbrahim’in süt babası bir demirci idi. Onun evi dumanlandırılmış bir halde iken Rasulullah içeri dalar oğlunu alır öper sonra dönerdi.”

 

Hz Peygamber ve Mariye annemiz İbrahim’in yürümesine, emeklemesine, konuşmasına şahit olmakta idiler. İbrahim 18 aylıktı. Başka bir rivayete göre ise 2 yaşında. Küçük İbrahim rahatsızlandı. Ateşler içinde yanıyordu. Gün ve gün iyileşmiyor daha da kötü bir hal alıyordu. Kalbi mahzun ve çaresizce yavrusunu alıp bağrına basan efendimiz şöyle söyledi:

“ İbrahimim! Allah’tan gelen hiçbir şeye karşı koyamayız”

 

Biricik yavrusunun can çekişmesine bakarak mübarek gözlerinden inci tanesi yaşlar süzülüyordu. Gözlerinden yaşlar süzülürken ecel adım adım İbrahim’i çekiyordu ve İbrahim son nefesini verip gözlerini kapattı.

 

Burada bir duralım ve düşünelim. Gerçekten olayları kalben hissetmeye çalışalım. Bir bebek, daha yeni yeni konuşmaya, yürümeye başlayan bir bebek. Bakın bebeklerin artık en sevimli oldukları, kendilerini en sevdirdikleri zamanlar. İlk doğdukları zaman bebekler sürekli uyku halinde olurlar, tepkileri daha azdır, gülmeyi bilmezler. Ama zaman ilerledikçe artık anne, baba, gel gibi kelimeleri yavaştan söylerler, yerlerinde duramadıkları, daha yeni yeni yürüdükleri için düşüp kalktıkları en sevimli, en komik, en güzel dönemleri başlar. Rasulullah ve hanımı da bunlara şahid olmuştu. Kalbe bu kadar sıcak gelen bir zaman da Allah azze ve celle onları imtihan ediyordu. Peki Neden?

 

İnsanlar “inandık” demekle imtihan edilmeden bırakılacaklarını mı zannederler? ( Ankebut 2)

 

Yavrusunun cesedine eğilip öpen Rasulullah şöyle buyurdu:

 

“ İbrahimim! Gerçek olan bir emir dosdoğru bir vaad olmasaydı önce gelenlerimiz sonra gelenlerimize ahirette kavuşmayacak olsalardı, bugünkünden daha şiddetli bir şekilde senin ayrılığına üzülürdük. İbrahim biz senin ayrılığına çok üzgünüz. Göz ağlar, kalp mahzun olur ama Rabbimizi kızdıracak bir şey söylemeyiz”

 

Buyurun hasta kalplerimizin ilacı. Şiarımız olsun, düsturumuz olsun, akıllarımızın, kalplerimizin, evlerimizin en önemli yerlerine kazınsın bu söz. Göz ağlar, kalp üzülür ama Rabbimizi kızdıracak tavır takınmayız. Bir acı karşısında, canın yanarken, kalbin alev alev yanarken ilk anda bu sözü söylemek ancak makbul imana ulaşan ferdlerin işidir. Her olayın imtihan olduğunu anlayan, Rabbim beni sınıyor bakalım ne yapacağım, sabredecek miyim, isyan mı edeceğim, hayıflanacak mıyım, bu acıyı dillerden dillere herkese anlatıp etrafa yayacak mıyım yoksa bu Alemlerin Rabbinden gelen bir hükümdür, o çocuğu ben yaratmadım ki ölümüne de isyan edeyim. Veren Allah’a da, alan Allah’a da hamd olsun .. Diyebilecek miyim.. Unutmayalım bir olay karşısında ilk verdiğimiz tepkiler kalbimizde ki inanç doğrultusunda bizlerden çıkmaktadır. Eğer bir olay karşısında Allah’ın razı olacağı tepkileri veremiyorsak, dönüp kalplerimizde ki inançlarımızı tekrar gözden geçirelim. Nefislerimize şöyle bir soru yöneltiyorum, bir olay karşısında ilk verdiğimiz tepkiler Allah’ın razı olduğu tepkiler mi? Yoksa bir olayın akabinde, her türlü tavır takınıldıktan, her türlü isyan sözleri söylendikten sonra, acılar biraz dinince“ napalım canım Allah’tan gelene karşı koyamayız, sabredeceğiz” demek sabredebilmek değildir.

 

Sonra Mariye’ye üzüntüyle baktı ve onun teselli etti:

“ İbrahim benim oğlumdu. O memeden kesilmeden vefat etti. Cennette onun süt emme süresini tamamlamak üzere iki süt anne tayin olunmuştur” buyurdu.

 

Bunu duyan bütün Müslümanlar Allah Rasulu üzüldüğü için üzüldüler, ağladığı için ağladılar. O insanların en ağır imtihanına tabi tutulanların peygamberler olduğunu ümmetine daha önce söylemişti. O bunun farkındaydı, hep zorluklar yaşamış, acılar yaşamıştı. Yalnızlığı, fakirliği, yetimliği, sevdiklerini kaybetmeyi ve daha nice acı ve kederleri yaşayıp iliklerine kadar hissetmişti. İşte İbrahim bu büyük acılardan sadece biriydi. Bugün şu kelimeleri çok duyarız insanlardan “ sen benim neler yaşadığımı biliyor musun, ben ne zorluklar yaşadım”. Ey İnsan! Dön bak bakalım inandım dediğin peygamber ne zorluklar yaşamış. Onun yanında olan hanımları, sahabesi ve onun yolundan gidenler ne zorluklar yaşamış. Bir peygamber dahi böyle sınanırken ve bu zorluklara karşı sabrederken sana noluyor da başına gelen en küçük zorlukta yaygaralar koparıyorsun!

 

Rasulullah İbrahim’in cenaze namazını kıldı. Sonra cenazesinin ardından Baki kabristanına kadar yürüdü. Kabre bizzat kendi eliyle koydu. Kabrin toprağını düzelterek üzerine su dökmelerini emretti.

 

Cenazeyi taşıyanlar Medine’ye endişeyle döndüler. Zira gündüz olduğu halde ortalık kararmış ve güneş tutulmuştu. Bazıları da Güneş İbrahim’in ölümü sebebiyle tutuldu demeye başlamışlardı.

Rasulullah “ Güneş ve Ay Allah’ın ayetlerinden iki işarettir. Hiç kimsenin ne ölümü ne de dirisi için tutulmazlar” buyurdu.

 

Mariye annemiz evine çekildi. Sabır nakışını dokudu. Yavrusunu özledikçe kabristana gitti, göz yaşları döktü, dua etti.

 

Yavrusunu Resuli Ekrem ile beraber görecekti ve bu müjdeyle Allah’a kavuşmayı bekledi. Şükrünü ve hamdını çoğalttı.

 

Allah azze ve celle kalbi alev gibi yanarken, gözlerinden yaşlar akarken, Allah’ın rızası dışında hiçbir tavra bürünmeyen, Allah’ın rızası dışında hiçbir kelime kullanmayan, Peygamberimiz ve Mariye annemiz gibi sabredebilen, Allah’tan sabır ve namaz ile yardım isteyen, yaşadığı olaylar karşısında sanki en büyük zorluklar tek kendi başına geliyormuş gibi davranmayan kullarından eylesin ..

 

Andolsun sizi biraz korku, açlık, mallarınızdan, canlardan ve mahsullerden eksiklikle imtihan edeceğiz. Sabredenlere müjdele. ( Bakara 155)

 

AMELLERİMİZİN BİDAYETİ VE NİHAYETİ ALLAHU TEALAYA HAMD ETMEKTİR.

Yorumlar

  1. Ali İmran dedi ki:

    Allah Teâlâ bizleri sabredenlerden eylesin