RUH VE CESET

بِسْمِاللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(CC) aittir

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun

Yeryüzünün her bölgesine yayılan insanoğlu yaşadığı zamanın ya da yaşamak istediği hayatın, kendisinden beklentilerini yerine getirme ve elde etmek istediği maksatlar uğrunda hiç tereddüt etmeden çalışır çalışır çalışır… Ne var ki bu hazırlığın yok oluculuğunu, dünyanın peşinden koştuğu her an aynı zamanda ölümün de kendi peşinden koştuğunu unutarak çalışır. Şöyle bir genelleme yaparak arz üzerine bakınca bu acı duruma şahitlik etmekteyiz. Hadi tamam şunu biliyoruz; İman etmeyen Kuran ve sünneti hayatında ölçü ve kurtuluş vesilesi tanımayan Allah ve Resulünü sevmeyen insanlar bunu yapabiliyor. Gel gelelim Mümin ya da Müslim sıfatı taşıyan ya da bu sıfat kendisine yakıştırıldığında mutlu olan sevinen insan topluluklarına ne demeli sanki yeryüzünün memuru değil de amiri gibi hareket ediyorlar ya da hiç hareket etmiyorlar. Acaba Allah cc memuru olarak hayatını devam ettirmeyen kimse, İşyerinde çalışmadığında işten atılan işçi ile arasındaki fark nedir. Geçici bir sürelik işe değer verilmediğinde kovulan insanlar en değerli olan Allah cc dinine gereği gibi bağlanmayıp teslim olmadığında acaba onların kovulmalarının önündeki engel nedir? Hiç bir şey. Kelimenin tam manasıyla aldanmaktan başka hiçbir şey.

Kuran hayat düsturudur hakikatini defalarca kez duyan Müslümanlar!!!  Hz. Muhammed (sas) Mekke’de kim Kuran okuyacak dediğinde Abdullah ibni Mesud ben diyerek çıktı ve okudu o dönemin diktatör, zalim, egoist müşriklerini korkutacak ve kendisine hayvan gibi saldırmalarına sebep olacak kadar etkilemeyi başardı. Peki ya bugün acaba biz böyle bir gereklilik olduğunda Kuran’ın tabileri olarak hangi sureyi ya da hangi ayeti okurduk ya da okuyabilir miydik? Okumaktan kastım sadece okumak değil kalplerinde Allah cc ve Ahirete yönelik canlılık ve yöneliş uyandıracak ya da bozuk inançlarının gereği olan kinlerini yüzlerine yansıtacak hangi ayeti açıklardık.

İşte bildiğimiz, fakat önemini fark edemediğimiz durumlar. Asılda öncelik, kendi kusurlarımızı teşhis ve tedavi etmektir. Olaya şu açıdan bakalım Ashab Kuran’ı ezberleyip yaşamaya çalışmak değil yaşarken ezberliyorlardı. Dolayısıyla kalplerindeki tesiri neticesinde sadece kendilerini değil çevrelerindeki insanları da etkiliyordu. Kuran’ın İnsana kazandırdığı güzel sıfatlardan bir tanesi de doğru mukayese yapabilme özelliğidir. 2 ya da daha fazla ihtimal arasından doğruyu tercih edebilmek gibi. Mesela zamanımızın faydalı aletlerinden biriside güneş gözlüğüdür yapısı itibariyle siyah olan bu gözlükle etrafımıza baktığımızda normal olarak çevremiz karanlık görünür dolayısıyla beyaz dahi olsa herhangi bir rengi seçme konusunda insan zihninde onu tereddüde iter(Acaba krem renk mi? sarı mı? gibi) Bunun gibi diğerlerini de düşündüğünde mavi, yeşil, kırmızı fark etmez, bakılan nesnenin renginin kavranılmasında engeldir. İşte Kuran insana şeffaf bir şekilde bakıp her şeyi olduğu gibi anlayabilme özelliği kazandırır.

Allah’u Teâlâ Kuran’da;

“İşte böylece sana da emrimizle ruhu vahyettik…” (Şura 52) Buyurmaktadır.

Evvel cehalet ve küfür sebebiyle Ölü gibi oldukları halde vahyolunan Kur’an ile cahilliğin ve küfrün kalkmasıyla kalpleri hayat bulduğundan Kuran’a ruh denilmiştir. Ruhla, cesedin hayat bulduğu gibi Kuran’la da kalpler hayat bulduğundan teşbih yolu ile Kuran’a ruh denilmiştir.[1]

Ne yazık ki toplum olarak birçok problemin yanında belki önem arz etme açısından alt bir örnek olacak ama konunun anlaşılması için zikredeceğiz. (Lakap takma ) Meselesi; Zeki olan birisine tilki, Uyanık olan birisine çakal, kuvvetli olan birisine tosun, atik olan birisine kedi gibi lakapları çok duyarız nedense birbirine insan dışında birçok sıfatı yakıştıran insanların kullandığı bir lakapta (Ölü necip, ceset hakan, durgun yavuz) gibi isimlerdir.

Onlara bu sıfatların verilmesinde ki sebep çokta düşünülmeden kolayca anlaşılır. Fiziki anlamda hareketsiz, donuk, yavaş hareket eden ya da tepki vermeyen insanlar hakkında kullanılır. İnsanın doğası itibari, hareket eden yürüyen çalışan ve bir şeylerle meşgul olan insanlar tarafından bu durum yadırganır ve kabul görmez. Aslında konumuz tamda bu Biyolojik ve fiziki tepkiler vermeyen insanlara ölü diyen insanlara, Kuran’ı Kerim; Size gönderilen peygambere ruh vahiy edildi diyor. Ölü kişi etinin kesilmesini, vücudunun yakılmasını hissetmez içeride ruh olmaması sebebiyledir ki bu hayatın hakikatlerini varlık sebeplerindeki hikmetleri ve ruh sahibi kılan, ruhu besleyen işaretleri yani manaları anlamayan insanlarda ruhsuz cesetler gibidir.

Malik b. Dinar şöyle derdi: Ey Kur’an ehli! Kur’an kalplerinize ne ekti? Yağmur, yeryüzünün baharı olduğu gibi, Kur’an da kalplerin baharıdır.

 Ruh tabiri Kuran için kullanılmıştır. Hülasası şu ki Kuran insanlar için hayat sebebidir.

“Ey iman edenler, size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah’a ve Resulüne icabet edin. Ve bilin ki muhakkak Allah, kişi ile kalbi arasına girer ve siz gerçekten O’na götürülüp toplanacaksınız.” (Enfal 24)

 “Allah şu Kuran’la bazı kavimleri yükseltir; bazılarını da alçaltır.” [2]

İslam ve değerleri yüce olduğu halde, tabileri neden yücelemez sorusuna verilecek en açık cevap o yüce değerler kulların hayatlarında yer edip istikrar bulamış olmasındandır Allah cc kitabını muradı üzere anlayıp yaşayan ve yaşanması için gereğince çalışan kullarından eylesin. Âmin

Dualarımızın sonu âlemlerin rabbine hamdetmektir.

Selam ve dua ile  

اَلْحَمْدُلِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ

[1] Hülâsa tül Beyan Fi Tef’sîril Kur’ân

[2] (Müslim, Müsâfirîn 269; Ayrıca bk. İbni Mâce, Mukaddime 16)