PEYGAMBERİN ÖNÜNDEN YÜRÜMEYİN

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Allah C.C kullarına karşı rahmeti,  merhameti, lütfu çok olandır. Bu sebepledir ki bizlere yol gösterecek karanlıklardan aydınlığa çıkaracak,  hayatın hakikatini öğretecek,  bize rehber bir muallim olacak peygamber göndermiştir. Kıyamete kadar da  kendisini itaati farz kılmıştır Resul takip edilmeden, rehber edinilmeden,  itaat edilmeden  insan için cennet hayalden öteye geçemez. Bu hakikatle ilgili birçok ayet mevcuttur. Yüce Allah (c.c.) elçisini bizlere övmüş ve bizlerin de her daim elçisini selam ve dua ile zikretmemizi emretmiştir.

“(Ey Resulüm!) Şüphesiz ki Sen, yüce bir ahlâk üzeresin!” (el-Kalem, 4)

“(Resulüm!) Biz Sen’i ancak Âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (el-Enbiyâ, 107)

Şüphesiz ki Allah ve melekleri, Peygamber’e (çokça) salât ederler. Ey Mü’minler! Siz de O’na salavat getirin ve tam bir teslimiyetle selâm verin!” (el-Ahzâb, 56)

Fakat bir ayet bir emir var ki biz bu ayetin neresindeyiz?

1- Ey iman edenler! Allah’ın ve Resulünün huzurunda öne geçmeyin. Allah’tan korkun. Şüphesiz Allah işitendir, bilendir.                                                                                                                

2- Ey iman edenler! Seslerinizi Peygamber’in sesinden fazla yükseltmeyin. Birbirinize bağırdığınız gibi, Peygamber’e yüksek sesle bağırmayın. Öyle yaparsanız, siz farkına varmadan amelleriniz boşa gider.                                                                                                                         

3- Allah’ın elçisinin huzurunda seslerini kısanlar, şüphesiz Allah’ın kalplerini takva ile imtihan ettiği kimselerdir. Onlara mağfiret ve büyük bir mükâfat vardır. (Hucurat)

Hucurat suresi 1. Ayetin tefsirinde tefhimul-kuran da şöyle yazmaktadır;

‘’ Allah’ı Rabbi ve Allah’ın Peygamber’ini rehberi ve doğru yolu gösterici olarak kabul eden kişi, bu inancında doğru ve samimi ise Allah’ın ve Resul’ünün bir buyruğu olup olmadığını, varsa ne olduğunu araştırıp öğrenmeden kendi kendine fikirler ve görüşler ortaya süremez. Bu, imanın ilk ve temel şartıdır. Bu bakımdan ikaz olarak buyrulmaktadır ki,’’ Ey iman edenler! Allah’ın ve Rasülü’nün önüne geçmeyiniz,’’ yani onların önüne geçerek yürümeyiniz, arkadan yürüyünüz, öne geçen olmayınız, peşi sıra giden olunuz.                                                                                                                            Bu buyruğun kendi hükmü içinde, Ahzab Suresi’nin 36. ayetinde, daha ileri düzeyde bir yaklaşımı vardır. Orada (Ahzab Suresi’nde): “Allah ve Rasülü’nün hüküm koyduğu konularda hiçbir Müslümana kendi kendine karar verme yetkisi bırakılmamıştır,” manasında bir hüküm vardır.                           Burada da (Hucurat Suresi’nde): “İman edenlerin muamelat ve hareketlerinde önden giderek kendiliğinden kararlar almaması, ilk önce Allah’ın Kitabı ve Peygamberin Sünnetinde bu konularda ne gibi emirler buyrulduğunun araştırılması gerektiği” şeklinde bir ihtar vardır. Ayrıca bu durum Müslümanların sadece şahsi işlerine münhasır kılınmamıştır. Bilakis onların her çeşit sosyal ilişkilerine de şamil olmaktadır. Aslında bu, İslam anayasasının temel maddesidir ve İslam devleti, onun adalet mekanizması ve meclisi de bu hükme uymak zorundadır. Bu hükmün dışında ve karşısında serbest bir karar alınamaz’’. Bu hüküm bir Müslümanın hayatının her anını içine alan temel bir hükümdür.

Hucurat suresi 2.ve3. ayetlerin tefsirlerine baktığımızda gerçekten sahabenin bu korkunç ikaz karşısında girdiği halleri, aldıkları tedbirleri,  nasıl dikkat ettiklerini okumak çok faydalı olacaktır. Fakat dikkat çekmek istediğim nokta o mübarek sesten mahrum olduğumuz bu zamanda seslerin Efendimizin (sav) sesinden yüksek çıkmasının amelleri boşa götürmesini  nasıl anlamalıyız. Sorumuzun cevabını esasen alim İbni Kayyım’ın şu sözleri ile anlamaya çalışalım inşAllah.

Kesin bir şekilde ‘Resulullah’ın (sav) sözünden daha yüksek sesle konuşmak bütün amelleri boşa çıkarıyorsa acaba görüşleri,  fikirleri,  zevkleri,  siyasetleri,  bilgileri Resulullah’ın getirdiğinden önde tutanların durumları nasıl olur ?Bütün amellerin boşa çıkmasında bunlar daha öncelikli değil midir ?                                                                                                                   

O halde Resulullah’a itaati, örnek alma zorunluluğunu,  O’nu tanımayı her şeyden öne almalıyız. Sosyal hayatımızdaki plan ve programlarımızı,  fikir ve görüşlerimizi, tercihlerimizi önce Allah’a ve Resulüne arz etmeliyiz ki amellerimizin boşa gitme tehlikesinden emin olabilelim.                 

Selam ve dua ile…