ONU TEMİZ TUTMAK SENİN ELİNDE

Hamd alemlerin Rabbi, kainatın efendisi Malikük-Mülk kendi zatıyla kaim tek İlah ve tek Rab olan ALLAH(Celle Celaluhu)’a mahsustur. Salat ve Selam insanlığa örnek, lider, Mü’minlerin önderi olan son Nebi Hz. Muhammed (sav)’e ve O’nun yolundan giden tüm Mü’minlere olsun İnşaAllah.

Rivayet edilir ki; Hz. Lokman (as) bir gün bir yolculuğa çıkar yanında da bir yardımcısı vardır. Bu yolculukta bir memleketten geçer, o geçtiği yerde ki kabilenin reisi ısrar ederek onları misafirliğe davet eder.

Lokman (as) kabul eder. O’nun gelmesi sebebiyle o kişi onun adına bir hayvan keser. Lokman (as) yanındaki yardımcısına şöyle der; “ Git o hayvanın en güzel ve en temiz yerini bana getir.” Yardımcısı gidip onun dilini ve kalbini keserek ona getirir.

Lokman(as); “ Evet, bildin budur istemiş olduğum şey” der.

Tekrar yola çıkarlar ve yine bir beldeden geçerken adet üzerine ki o kabile reisi de ısrar eder ve onları misafirliğe çağırır ve onlarda bir hayvan keserler.

Lokman(as) yanındaki yardımcısına bu sefer şöyle der; “Git ve o hayvanın bana en pis ve en kirli yerini getir.” Yardımcısı gider ve gene kalbini ve dilini getirir.

Lokman (as): Evet bildin budur istemiş olduğum der ve şunu ekler. Temiz olduklarında beden de bu ikisinden daha temiz, kötü oldukların da bu ikisinden daha kötü bir et parçası yoktur der.

Bu düşünmeyi gerektiren kıssa insana bir çok öğüt vermektedir aslında. Dikkat ederse kalp ve dil hayvanlarda da vardır. Fakat onlarda ki sadece kan pompalamak, yada yemek ihtiyaçlarını karşılamak için verilmiştir. İnsanın ki ise hayvandaki kalpten farklıdır. İnsanın kalbi düşünür, hisseder, duygulanır, sevinir, heyecanlanır vs. Bir çok duyguya sahiptir. Dilde aynı şekilde sadece yemeklerden tat alabilmek için verilmemiştir. O diller ile söylenen şeyler kişiyi cennet ehli de yapabilir, cehennem ehli de…

Rivayet edildiğine göre Ebu Said El- Hudri(r.a) şöyle demiştir;

“Ademoğlu sabahladığında bütün azaları diline şöyle derler: Ey dil, senden ALLAH(C.C) adına doğru olmanı istiyoruz, eğer sen doğru olursan biz de doğru oluruz. Sen eğri olursan bizde eğri oluruz. (Tirmizi)

Görüyoruz ki kalbi ve dili temiz tutmak da, doğru tutmak da kişinin kendi elindedir. Maalesef bugün bu çok hafife alınmaktadır. Unutmayalım ki çok konuşanın hatası da çok olur. Çünkü bu devamında boş sözleri, saçma şakaları getirir. Ayrıca kişi saygınlığını da yitirir. Toplum tarafından ne konuştuğunun şuurunda olmayan kişiler sevilemez ciddiye alınamaz da.

Bazı sahabeler şöyle derlermiş;

“Kalbinde katılık, bedeninde tembellik, rızkında azalma gördüğünde bil ki malayani konuşmuşsundur.

Acaba o gün bunu söyleyen sahabeler, bugün bizi görseler ne derler?

Biz burada elbette hiç konuşmamaktan bahsetmiyoruz. Aksine Müslüman konuşmalı, anlatmalı, nasihat etmeli, nasihat alabilmeli, somurtmak yerine gülümsemeli. Fakat bunlar ne fazla olmalı, ne de az olmalı. Her şeye bir hudud belirleyen ALLAH(C.C) buna da hududunu koymuştur. Kalp ve dil kişi de temiz de kalabilir, pis de. İnsan bunu kendisi yapmaktadır. Amelleriyle fiilleriyle onun akıbetini kendisi belirlemektedir.

Süfyan Sevri(rh.a) şöyle demiştir;

“Bir adama ok atmam bana ona söz atmamdan daha sevimlidir. Çünkü bir dilin söylediği sözler hedefi şaşırmaz fakat oklar hedefi şaşırabilir.”

İşte bu yüzden kişi sonradan pişman olacağı sözler söylememelidir. Atılan ok da geri gelmez, söylenen sözde… Mü’min dilini de, kalbini de ALLAH(C.C)’ın hoşnut olmadığı fiillerden korumalıdır ki o örnek bir şahsiyet olmak zorundadır.

Başarıya ulaştıran ALLAH(C.C)’tır.