ÖNCE İMAN

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizlere hidayet olarak kitabı vahiy eden, kâinatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salât ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkânsız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Hz. Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline, Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

İslam dini, hayatın her yönüne, her alanını kuşatan kapsamlıbir nizamdır. Allah (cc) ilk gönderdiği peygamber Hz. Adem (as)’den son peygamber Hz. Muhammed (sav)’e kadar gönderdiği bütün Peygamberleri İslam dini üzere göndeermiştir ve bütün Peygamberlerde muhataplarını İslam’a davet etmişlerdir. İslam dini , İslam nizamı hayatın her yönünü inanç ilkeleriyle, ameli hükümleriyle ve ictimai hükümleriyle kapsar, müdahele eder.

Gönderilen ilk Peygamber’den son Peygamber’e kadar geçen süre zarfında gerek ameli gerekse ictimai konularda ve hükümlerde bir takım değişiklerler olmuştur. Fakat tarih boyunca değişmeyen değerlein başında inanç yani akide yani TEVHİD gelmektedir. Tevhid’i konularda bir değişim söz konusu olmamıştır. İman ve imana dair konuların ve hükümlerin bir özelliğide zamana, mekana, ferde yada topluma göre değişmemesi, daima sabit kalmasıdır. Dolayısıyla ilk peygamberden son peygambere kadar tüm zamanlarda değişmeyen esas iman ve imana dair konular olmuştur. Peygamberler ve onlara tabi olanların ilk gündeminde de bu konu yer etmiştir. Önce iman tamamlanacak yani Allah katında makbul imana sahip olunacak  sonra üzerine ameller bina edilecektir. Ehl-i Sünnet alimlerinin ittifak ettiği bir mesele de şudur; “Kişinin yaptığı amellerin Allah katında karşılık görebilmesi için, ilk önce onda iman şartı aranır”.  Yani akide olmadan, iman olmadan yapılan hiçbir amel Allah katında kabul olmaz, değer görmez. Gerek Peygamberin (sav)  gerekse sahabenin hayatında bu konunun apaçık ortaya çıktığını görmekteyiz.

Cündüp İbnu Abdillah (ra) anlatıyor; “ Biz ergenlikçağına yaklaşmışbir grup genç Resulullah (sav) ile birlikteydik. Kur’an’ı öğrenmezden önce imanı öğrendik. Sonra da Kur’an’ı öğrendik. Kur’an sayesinde imanımız daha da arttı.”  Kutübü sitte- İbni Mace (5997)

Alimler bu hadisin şerhinde şöyle demişlerdir; Bu hadis, islami talim ve terbiye sisteminde takip edilecek safhaları ve metodları öz olarak göstermektedir. Önce imanın öğretilmesi, sonra Kur’an ve diğer şeylerin öğretilmesi. Ve başka hadislerde de belirtildiği üzere Resulullah (sav) çucuklara daha konuşmaya başlar başlamaz. İman esaslarına giren, akidevi esasları bildiren Kur’an’i ayetleri ezberletiyor. Çocuklar bu safhada henüz temyiz yaşında bilr değillerdir. Temyiz yaşında namaz emrediliyor. Kur’an okuma ve yazma işi ise daha sonraki evrelerdir.  (İslam uleması, temel eğitime giren müfredatta önceliğin dini eğitime verilmesinde ittifak eder. Matematik, edebiyat, meslek öğretimi gibi diğer meselelerdaha sonra ele alınmalı dini talim halledilmeden bunlara geçilmemelidir.)

Bu ve buna benzer rivayetlerden anlaşılıyor ki, Resulullah (sav) etrafındaki insanlara öncelikle imanı ve ona ilişkin meselelerianlatıyor ve öğretiyor. Maalesef  bu gün tam tersi bir durum mevcut. İnsanlar imanı, tevhidi öğrenmeden, imanı bozacak tevhidi bozacak konuları öğrenmeden, küfürden habersizken eğilimlerini amele, ameli konulara vermektedirler. Iska yapılan konu insanlar için hayati önem taşıyan bir konu. Böyle bir ıska sonucu ağır olan bir ıska. Tüm namazların, oruçların, zekatların ve diğer ibadetlerin boşa gitmesi demektir. Dikkat edersek Allah (cc) Kur’an da da önce imanı sonra ise ameli istemiştir. Kur’an’da 72 yerde “iman” ve “salih amel” birlikte zikredilmiştir.

“Asra yemin olsun ki, İnsan mutlaka ziyandadır. Ancak iman edenler, salih amel (iyi işler) işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye eden ve sabrı tavsiye edenler bunun dışındadır “ (Asr süresi 1-3)   Devam edecek…

Selam ve Dua ile …