ÖLÜM ACISININ ŞİDDETİ

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd görüleni ve görülmeyeni emsalsiz bir şekilde yaratan bizleri doğru yola ileten rahman rahim din günün sahibi olan Allah Azze ve Celle’ye mahsustur. Salat ve selam alemlere rahmet olarak gönderilen örneğimiz ve önderimiz yaşayan Kuran kendisine tabi olunmadıkça kurtuluşun mümkün olmayacağı Hz. Muhammed’e aline ashabına ve onu takip eden tüm müminlerin üzerine olsun…

(Ey Resulüm)  De ki: ‘’Haberiniz olsun ki, önünden kaçıp durduğunuz ölüm, günün birinde mutlaka size gelip kavuşacaktır. Sonra gizli ve açık bütün şeyleri bilen Allah’ a döndürüleceksiniz de O size neler yaptığınızı bir bir haber verecektir.’’ (Cuma süresi 8. ayet)

Şu geçici olan imtihan yurdunda bir kulun önünde ölümden başka dünyalık, ne üzüntü, azap, nede korku bulunmasa dahi sadece ölüm anında ki şiddet onun gecesini gündüzüne katıp düşünmeye ve ölüm için hazırlanmaya, vereceği hesabın üzerinde sık sık düşünmeye itmesi için  yeterli olurdu.   Lokman Hekimin oğluna;  “Oğlum ölüm öyle bir hükümdür ki sana mutlaka gelecek. Ancak sen onun ne zaman geleceğini bilmiyorsun. O halde o gelip seni yakalamadan sen ona hazırlan.” diye nasihat etmiştir.

Hayret edilecek durum şudur ki, bir insan kendisinin birisi tarafından biraz sonra dövüleceğini bilse, yiyeceği dayağın düşüncesi içinde hiçbir şeyden zevk almaz olur… Ölüm meleğinin her an kendisine ölüm pençelerini saplamak üzere olduğunu bildiği halde, bundan dolayı herhangi bir korku ve üzüntüye düşmez. Bu gaflet içindeki şuursuzluğun tek nedeni, kuşkusuz cehalet ve aldanmadır.

Muhakkak ki ölüm acısının ne denli şiddetli olduğunu ancak onu tadan bilir. Ondan başka kimse bilemez. Ölüm acısını tatmayan kimseler, onu başka acılarla kıyaslayarak yahut başkasının ölüm anında çektiklerini görerek bunu idrak etmeye çalışır. Ka’b (r.a.) dedi ki; ‘’Çok dikenleri olan dallı budaklı bir ağacı, bir adamın boğazından soksalar, onun dal ve budakları damarlara takıldıktan sonra onu tekrar çıkarsalar, bu çıkarma anında o ağaç nasıl tuttuğu damarları koparır da tutmadıklarını bırakır ya, işte ölüm de tıpkı bunun gibidir.’’ Can çıkması ayrıca okunduğumuz gibi sadece bedeni değil doğrudan doğruya ruhu ilgilendiren bir acıdır. Ve bu acı, ruhun bütün parçalarına sirayet eder. Ruh, bedenin her tarafını kaplamıştır. Bu yüzden bedenin herhangi bir kısmında meydana gelen acı ile bedenin tümünü kapsayan acı bir değildir. Can çıkmasının acısına gelince, bu doğrudan ruhun kendisine sirayet ettiği için acısı hiçbir şeye benzemez. Bütün sinirlerden damardan adale, mafsal ve her kılın ucundan çıkarılan ruhun duyduğu acı kılıç yarasından testere ile biçilmekten makaslarla doğranmaktan daha da ağırdır. Ölüm anında, kulun bu acı karşısında feryadı figan etmesinin nedeni, ölüm acısının onun her tarafını kaplamış olup kendisinde imdat isteyecek derman bırakmamasındandır. Ölüm anında dehşetten dolayı aklı karışır, dili tutulur, azaları dermandan düşer bu yüzden inlemeyi, yardım dilemeyi çok istediği halde bunu yapması imkansızdır. Eğer biraz dermanı varsa oda canı çıkarken göğüs ve boğazında hırıltıya benzer sesler çıkarır. Rengi asıl yaratıldığı toprağın rengine dönüşür. Göz kapakları açık olduğu halde tavana dikilir. Dudaklar sarkar dil içeri çekilir acı içine ve dışına yayılır. Her tarafı mosmor kesilir. Bir damar çekildiğinde bedenin alacağı hali düşünebiliyor musunuz? Peki ya bütün damarlardan çekilen ruhun halinin nice olacağını bir düşünün! Her halde bir damarı çekildiğinde vücudun alacağı hal ve duyacağı acı ruhun çekeceği acı karşısında hiç kalır. Yavaş yavaş bütün azalar ölmeye başlar önce ayaklar, sonra diz ve baldırlar. Böylece can boğaza gelinceye kadar acılar üstüne acılar eklenir. Her azanın her parçanın ölüşünde elem üzerine elem, acı üstüne acı vardır.

Can vermenin diğer bir zorluğu da Azrail’i görmek ve onun korkusuna maruz kalmaktır. Azrail’in isyankar bir kulun canını aldığı andaki şeklini en kuvvetli insanların tahammül etmeleri bile imkansızken bizim o kullardan olma ihtimali kalplere korku salmalı ve tedbire sebep olmalıdır…

Konumuza burada virgül koyuyor, bir daha ki ay devam edeceğiz inşaAllah

Selam ve dua ile