NEREDEN NEREYE?

Hamd; kullarına rahmet kapılarını açan, elde etmeleri imkansız olan hayırları elde etme imkanı ve gücü veren, bu imkanlar ile imtihan eden, hüküm ve hikmet sahibi yegane ilah ve rabb Allah(Celle Celaluhu)’a mahsustur.

Salat ve selam; nübüvvetin son halkası, güzel ahlakın tamamlayıcısı emri bi’l maruf neyhi ani’l münkerin baş mimarı, alemlere rahmet olarak gönderilen başkumandanımız Rasulullah (sav)’e, tertemiz ehl-i beytine sahabesine ve tüm müminlerin üzerine olsun.

Hz. Ali (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) (bir gün):

“…Münkeri emredip, ma’rufu yasakladığınız zaman haliniz ne olur?” (Yanında bulunanlar iyice hayrete düşerek):

“Ey Allah’ın Resulü! Bu mutlaka olacak mı?” dediler.

“Evet, hatta daha beteri!” buyurdular ve devam ettiler:

“Ma’rufu münker, münkeri de ma’ruf addettiğiniz zaman haliniz ne olur?” (Yanındaki Ashab): “Ey Allah’ın Resûlü! Bu mutlaka olacak mı?” diye sordular.

“Evet, olacak!” buyurdular.”[1]

Allah(Celle Celaluhu), yeryüzünde insanlara önderlik yapması için Rasulullah (sav)’ın ümmetini tercih etmiştir. Bu görevi layıkıyla yerine getirebilmeleri için onlara imkan sunmak ile beraber görev ve vazifeler de yüklemiştir. Sunulan imkan yegane olarak Kur’an ve Sünnettir. Bu imkan yok olacak da değildir. Bu kıyamete kadar değişmeyecek bir kaidedir. İslam ümmeti elindeki bu imkan sapasağlam korunduğu taktirde görevini yerine getirebilir. Bu imkanın yok olamayacağını İslam düşmanları dahi bilmektedir. Nitekim;

“…Bugün kâfirler, sizin dininizden (onu yok etmekten) ümit kesmişlerdir…”(Maide/3)

Geriye bu önderliğin yerine getirilmesi için yüklenmiş sorumluluklar ve görevler kalıyor. Bu sorumluluk ve görevin başını emr-i bi’l maruf nehy-i ani’l münker çekmektedir. Bu görev terk edilirse önderlik terk edilmiş olur. Önderliğin terk edilmesi ile dünyanın durumu çobanı tarafından terk edilmiş sürünün haline benzer. Tehlikelere karşı korunmasız, yol bilmez, iz bilmez bir vaziyette şaşkın şaşkın dolaşırlar. Onları yönlendirecek bir çobanları olmadığı için kendileri için faydalı olanı zararlı, zararlı olanı faydalı olarak görebilirler. Uzun söze gerek yok çobanı tarafından terk edilen sürünün hali de akıbeti de bellidir.

Yukarıda nakletmiş olduğumuz hadis İslam ümmetinin tedricen yıkımını anlatmaktadır. Sahabenin her bir değişimde şaşkınlığını gizleyemeyip “Bu da mı olacak ey Allah(Celle Celaluhu)’ın Rasulu” demeleri arkasından “Evet daha beteri dendiğinde”, “Bundan daha beteri nedir?” diye sorarak bozulmayı ve değişmeyi tahmin dahi edemedikleri açıkça görülmektedir. Onların bu şaşkınlıkları ve ileriyi tahmin edememeleri ciddi bir değişimin ve yıkımın olduğunu ifade etmektedir. Hani derler ya; “Nereden nereye?” diye…

Maruf için her türlü fedakarlığın yapıldığı münkere mani olmak için ve onu kaldırmak için canların feda edildiği ve kanların döküldüğü günlerden münkerin emredildiği marufun yasaklandığı hatta marufun münker münkerin de maruf görüldüğü günlere… Ne değişim ama… Aslında değişim de değil bu. Alçalma, yok olma, zelil olma, köleleşme tam anlamıyla…

Evet bugün maruf yasaklanmış münker emrediliyor. Yani şeriatın emrettikleri yasaklanmış, yasakladıkları da emrediliyor. Hatta şeriatın kurtuluşun ve saadetin kaynağı olarak emrettiği emirler; çirkin, değersiz, geri kalmışlık, vahşet, zillet, çöküş, köleleşme olarak görülüyor, Şeriat deyince canavar görmüş gibi oluyor(haşa). Şeriatın vahşetin, anarşinin, hayasızlığın, bozgunculuğun, zulmün, haksızlığın, zilletin, hayvanlaşmanın kaynağı olarak yasakladığı münker ise; aydınlık, özgürlük, gelişim, mutluluk, huzur, kurtuluş olarak görülüyor ne yazık ki.

Böyle bir dönemde güven, sevgi, saygı, itimat, emniyet, huzur, adalet, sağlık ender olarak görülen hatta neredeyse hiç olmayan, bulunmayan şeyler olur. Ki günümüzde de durum tam bu vaziyettedir. Örneğin; İşini düzgün yapan, yalan atmayan, dürüst, menfaatçi olmayan, zararsız, aldatmayan, çalmayan insanlar şaşkınlıkla karşılanıyor. Kaldı mı öyle insanlar deniyor. Hatta bu insanlar ödüllendiriliyor ve iltifat yağmuruna tutuluyor. Ya bu bir insanda olması gereken şeyler zaten. Bakın Müslümanda demiyorum, insanda diyorum. Müslümanda bunlardan çok daha üstün vasıflar vardır. Bir insan insan olarak dürüst olmalı, zararsız olmalı, çalmamalı çırpmamalı. Bunlar dahi erdemli davranışlar olarak görülüyor. İşte bu durum tam anlamıyla bir çöküştür, zillettir, vahşettir. Sebebi ise marufu yasaklamak, münkeri emretmek ve zamanla marufun münker, münkerin de maruf gözükmesi.

Evvela marufu yasaklayıp, münkeri serbest bırakıp emreden “Beşeri Sistemler”dir. Onlar kanunlarıyla münkeri emrediyor, marufu yasaklıyor. Allah(Celle Celaluhu)’ın haram kıldığını serbest bırakıp helal kılarak emrediyorlar, emrettiklerini de yasaklayıp engel oluyorlar. Böyle bir toplum asla saadeti yakalayamaz. Mutluluk, adalet, sevgi, saygı, güven, emniyet, sağlık gibi asıl hak ve özgürlükler onlar için hayalden öteye geçmez.

Bu duruma son verecek olan Rasulullah (sav)’ın ümmetidir. Bataklığa batmış insanlığa münker olarak görünen marufu önce kendileri yaşayarak onun saadet ve huzur kaynağı olduğunun şahitliğini yapacaklar ve sonra onu emredecekler. İnsanların mutluluk kurtuluş, özgürlük olarak gördüğü münkerin çirkinliğini, hayasızlığını, bozgunculuğunu ondan uzak durarak münkerden uzak durmanın getirdiği kaliteli karakterin, kaliteli hayatın ve kaliteli ilişkiler kurmanın şahitliğini yapacaklar ve sonra onu menedecekler.

Çünkü İslam ümmeti iyiliği kendisine şiar edinen, kötülüğü yok eden ve üzerinde bulundurmayan bir ümmet olduğu için onlar canlı şahit konumundadırlar. İnsanlar iyiliğin ve kötülüğün ne demek olduğunu en iyi onların hayatında görebilirler. Zira onlar Kur’an’ın canlı bir örneğidirler. Bu sebeple onlar insanlara Kur’an’ın tanıtmış olurlar. İşte onlar sürüsünü terk eden çoban gibi görev ve sorumluluklarından uzaklaşırlarsa insanlar iz bilmez, yol bilmez, şaşkın bir vaziyette tehlikelere karşı açık bir hedef haline gelirler. Kurtların, çakalların da istediği budur. Onlara dost gibi görünerek kendi taraflarına çekip o sürüden istifade etmeye çalışırlar. Çobanı sürüye düşman olarak göstermeye, sürü halinde kalmayı ve birlik beraberlik içerisinde olmayı onlara çirkin göstererek, başı boşluğu özgürlük, kurtuluş, huzur ve saadet kaynağı olarak gösterirler. Böylelikle o sürü iyiliği kötü, kötülüğü de iyi görmeye başlar ve kurtlar ve çakallar onlardan faydalanmaya devam ederler.

Evet çobanın da kimler olduğunu anladığınızı, sürünün de kimler olduğunu anladığınızı ve kurtlar ve çakalların da kimler olduğunu anladığınızı düşünüyorum. Ha bir de en önemlisi de iyiliği kötülük görmenin ve kötülüğü de iyilik görmenin nedenlerini ve sonuçlarını da anladığınızı düşünüyorum…

SELAM VE DUA İLE…

TEVFİK ALLAH(Celle Celaluhu)’ TANDIR…

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN…

[1] [Rezin tahric etmiştir. Bu rivayet daha muhtasar olarak Ebu Ya’lâ’nın Müsned’inde ve Taberanî’nin el-Mucemu’l-Evsat’ında tahric edilmişir. Heysemî, Mecmau’z-Zevaid’de kaydetmiştir (7, 281).] Kütüb-i Sitte/Fitne/4786