MUTTAKİLERİN SIFATI – 3

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM 

 Hamd âlemlerin Rabbi, Maliki, ölümü ve hayatı biz kullarının hangisinin daha iyi amel işleyeceğini belirlemek için yaratan, yolundan gidildiği takdirde emniyetin elde edildiği Allah (cc)’a aittir.

Salat ve selam rehberimiz ve önderimiz, âlemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Muhammed (sav)’e onun ehli beytine, dinin yaşanması konusunda bizlere örneklik teşkil eden Ashabına, bugüne kadar yaşamış ve yaşamakta olan tüm Müslümanların üzerine olsun

ALLAH(cc) hidayete erenin muttaki olduğunu beyan ettikten sonra muttakinin sıfatını yani yaptığı amelleri zikrediyor;

Bakara 3: “Onlar, gaybe inanırlar, namazı dosdoğru kılarlar ve kendilerine rızık olarak verdiklerimizden infak ederler.

Bir önceki yazımızda gayb ve namaz kavramlarını açmaya çalıştık. Şimdi “kendilerine rızık olarak verdiklerimizden infak ederler” bölümünü izah etmeye çalışacaz inşallah.

ALLAH(cc),  Kur’an ın kendisini doğru yola  götüreceği kişinin vasıflarını açarken, malının ALLAH’ın(cc) istediği şekilde paylaşmayı bilmen gerekir. Allah’ın ken­disine tahsis buyurduğundan onlar infak ederler, harcamada bulu­nurlar. Allah onlara ne tahsis bu­yurmuşsa ondan infak ederler. Bu âyette Rabbimiz mallarından, kazandıklarından, sa­hip olduklarından infak ederler demiyor da, bizim kendilerine verdiklerimizden diyor. Demek ki  bütün servetler  evler arabalar kenardaki altınlar cebimizdeki  paralar  bizim değildir çünkü biz bunları kazanmadık  ALLAH(cc) bize ikram etti lütfundan, ALLAH ‘ın bunlar, çünkü  herşeyin sahibi O’dur

Hadîd 10: “Size ne oluyor ki Allah  yolunda malları harcamı­yor­sunuz! Göklerin ve yerin mîrası zaten Al­lah’ın değil midir?

Sonunda hepsi O’na kalmayacak mıdır?

Ey insanlar, size ne oluyor da, Allah’ın size rızık olarak verdiği mallardan Allah’ın yolunda harcamıyorsunuz? Halbuki ölümünüzden sonra bu mallarınız tekrar Allah’a dönecektir. Zira göklerin ve yerin mirası sadece Allah’a aitti. Ne zannediyorsunuz yâni? Sonunda semavat ve arzın mîrası Allah’a kalmayacak mı? Şu cebinizdekiler, şu kasalarınızdaki­ler, şu koynunuzdakiler, hepsi Allah’a kalmayacak mı? Bilesiniz ki hepiniz  gideceksiniz  ve her şeyiniz Allah’a kalacaktır. Ne kadar akıl erdirici bir ifade değil mi? Yâni sizler tuttu­nuz, öptünüz, sarıldınız, vermediniz. Peki sonunda kime kalacak  bunlar? Allah’a kalacaksa sonunda niye vermiyorsunuz? Niye bunu anlamaya yanaşmıyorsunuz.

Müslim, Zühd: “Âdemoğlu, “Malım, malım!” der. Ey âdemoğlu! Acaba yiyip tükettiğinden, giyip eskittiğinden ve sadaka verip (âhirette karşılığını almak üzere) önden gönderdiğinden başkası senin malın mıdır?” ”

Hadid 7: Allah’a ve Resûlü’ne iman edin. ‘Sizi kendilerinde halifeler kılıp harcama yetkisi verdiği’ şeylerden infak edin. Artık sizden kim iman edip infak ederse, onlara büyük bir ecir vardır.

Yani kullanma yetkisini insanların eline verdiği mallar gün gelecek  tamamen  O’nun eline geçecektir. Öyleyse insanlar niçin O’nun çağrısına uyarak mallarının bir bölümünü O’nun yolunda harcamazlar? Yukardaki ayette buyurduğu gibi bu malları kullanma yetkisini onlara geçici olarak veren O değil mi? Ve bu ayette açıkladığı gibi bu mallar ilerde tümü ile O’na kalacak değil mi? Okuduğumuz ayetlerde dile getirilen bu gerçekler karşısında cimri olmanın, eli sıkılık yapmanın ne gibi bir mantıklı gerekçesi kalmıştır? Bugün birinin cebindeki para, dün bir baş­kasının cebindeydi. Bugün birinin tohum attığın tarlaya, dün bir baş­kası tohum atıyordu. Bugün birinin bindiği araba, dün bir başkasına aitti, yarın da bir başkasına ait olacaktır. Bugün size yağmur gönderen bulut dün başkalarına hizmet ediyordu. Bugün size süt veren inek dün başkalarına hizmet ediyordu.

Veya bir vakitler bu mülk Âd’ındı, sonra Semûd’un oldu, sonra Medyen’in, sonra Tubba’nın, sonra Emevi’nin, sonra Selçuklu’nun oldu, sonra Osmanlı’nın oldu, sonra dedenin babası­nın, sonra babanın oldu, sonra da sana intikal etti. Unutmaya­sın ki; sende de kalmayacak, yarın bir başkasının mülküne intikal edecek. Öyleyse infak et! Çünkü sende de kalmayacak diyor.

İstesek de istemesek de, versek de vermesek de bilelim ki; bir gün ya o mallar bizi terk edecek, ya da biz onları terk etmek zorunda kalacağız. Ya bir iflasla, bir felâketle o mallar bizi terk edecek, ya da bir ölümle biz onları bırakıp gideceğiz. Bu iki seçenekten başka bir imkânımız yok

Bunun bilincine varan mümin elinde olan malı serveti kalbine koymaz  ve hayatını bu ölçüde yaşar ki onlar yaptıkları her amelin ahirette karşılarına çıkacağını bilirler ve korkarlar.

Nur 37: (Öyle) Adamlar ki, ne ticaret, ne alış-veriş onları Allah’ı zikretmekten, dosdoğru namazı kılmaktan ve zekatı vermekten ‘tutkuya kaptırıp alıkoymaz’; onlar, kalplerin ve gözlerin inkılaba uğrayacağı (dehşetten allak bullak olacağı) günden korkarlar.

Namaz sayesinde Allah’la diyalogu gerçekleştirirler, namazla Allah’tan vahiy alırlar ve aldıkları bu mesajı Allah’ın kullarına ulaştırmanın kavgasını verirler. Namaz ve zekâtla toplumsal problemleri çözmeyi hedeflerler. Allah’ın verdiklerini kardeşleriyle paylaşmayı hedeflerler. Ne bedenlerini, ne de mallarını sadece kendileri için harcayarak bencillik etmekten uzaktır onlar.

Zamanlarını, imkânlarını, bedenlerini, mallarını Müslüman kardeşlerinin, insanlığın hizmetine vakf ederler onlar. Böyle tüm dünya insanlığının parmakla işaret ettiği, işte Müslüman budur dedikleri, Allah’a kulluğun sembolü olmuş insanlar olurlar.

Bundan sonra ALLAH(cc)  muttakilerin başka vasfını açıyor;

Bakara 4: Ve onlar,  sana indirilene, senden önce indirilenlere iman ederler ve ahirete de kesin bir bilgiyle inanırlar

(İnşaALLAH DEVAMI GELECEK)