MÜSRİF MİSİN?

Hamd tümüyle ve sadece Allah azze ve celle’ye aittir.O’na hamd eder,O’ndan yardım ve bağışlanma dileriz.Nefislerimizin şerrinden,işlediklerimizin kötülüklerinden O’na sığınırız.Salat ve selam örneğimiz ve önderimiz olan Hz.Muhammed(s.a.v.)’e olsun inşallah.

Müsriflik bir diğer adıyla savurganlık kelimesi genelde şu anlamda kullanılır;”makul sınırları aşarak sarfedilen herşey”manasında bilinmektedir.

Fakat bu kelime aslında daha genel bir mana kapsamaktadır.Çünkü makul sınırların üzerinde yapılan harcama savurganlık manasını taşımayabilir.

Harcamak ve sarfetmek iki çeşittir;

Hak yolda yapılan harcama.

Batıl yolda yapılan harcama.

Bu konuda Mücahid der ki;”insanoğlu malının tümünü hak yolda sarfetse,müsrif sayılmaz.Buna mukabil,malından tek bir şeyi dahi batıla harcasa müsrif olur.”

Sahabeden Abdullah İbn Mesud israfı tarif ederken çok ince bir izah getirir.”İsraf hak dışında sarfedilen herşeydir.”

   Evet,hak yolda olmaksızın sarfedilen her mal,vakit ve söz israftır.Müsriflik şeytanın ve yandaşlarının özelliğidir.Şeytan taraftarları nice şeyler sarfederler fakat bunların tümü batıl yolunda yapılan harcamalardır.Onlar batıl üzere konuşurlar,sözlerinde aşırıya kaçarlar.

Sözün,konuşmanın israfımı olur demeyin.Elbette ki boşa sarf edilen kişiye fayda vermeyen herşey israftır ki bu durumda halimizi siz düşünün….

   Elinde bir fıçı gazyağı taşıyan ve gittiği yolun ateşe çıktığını bildiği halde bunu elinden atmak istmeyen bu insanın sonunu düşünebiliyor musunuz?Buğün durum bundan ibaret degilmidir?Bile bile vakti boşa harcamak,gereksiz ve iş olsun vakit geçsin diye konuşmak,zar zor elde edilen malı gereksiz yere harcamak,bunlar kişiyi yavaş yavaş cehennem yoluna götüren sebeplerdir.

Bu söylediklerimiz neticesinde,müsrifliğin üç çeşit olduğunu çıkarabiliriz:

Birincisi;Mal savurganlığı;

Allah(c.c)şöyle buyuruyor;”…..savurganlık yapma.Saçıp savuranlar şüphesiz ki,şeytanlara kardeş olmuştur.Şeytan ise Rabbine karşı pek nankördür.(isra-26-27)”

     Buradaki kardeş tabiri,onların hakimiyetine girmiş olmayı ifade eder.Bu ayet müsriflerin şeytanlar gibi fesada çalıştığına veya nefislerin kendilerine hoş gösterdiği herşeyi işlediğine yada yarın ateşte şeytanlarla arkadaş olacağına işaret eder.(kurtubi)

İkincisi;Sağlığı israf etmek;

Bu hususta Rasulullah’ın(s.a.v.) şu sözünde dile getirilmiştir;”insanların çoğu,iki nimet hususunda aldanmışlık içindedir.Sıhhat ve boş vakit.(buhari)”

   İnsanların çoğu,Allah(c.c) kendilerine tam bir sıhhat verip hastalıktan uzak kaldığı halde sağlıklarını yaratıcılarına isyan için sarf etmektedirler.Ayaklarını günaha gitmek için,ellerini harama tutmak için ve insanlara zarar vermek için gözlerini harama bakmak için kullanırlar.Hastalandıklarında ise pişman olup,sağlıklıyken salih amel işlemiş olabilmenin hasretini duyarlar.

Üçüncüsü zaman israfı;

Zamanı israf etme hastalığı sadece umumi halkı ilgilendirmez.Özellikle müslümanları da tehdit eden bir hastalıktır.

İmam İbnu’l-Cevzi der ki;”kimi zaman insan sağlıklı olur,fakat maişet uğraşından uzak kalamaz.Kimi zaman da zengin olur,fakat sağlıklı değildir.Bu ikisine de sahip olduğu halde,Allah’a itaatde tembellik gösteren kişi aldanmıştır.Gerçek şudur ki,dünya ahiretin tarlasıdır ve dünyada ki ticaretin değeri,ahirette ortaya çıkar.Boş zamanını Allah’a itaatde kullanan kimse imrenilecek kimsedir.Allah’a isyanda kullanan ise aldanmıştır.Zira boş vakti  meşkuliyet,sıhhati ise hastalık takip eder.(fethu”l Kadir)”

     Bu nasihat den sonra daha ne söylene bilir ki.Şimdi düşün kardeşim acaba sen aldanmış müsriflerden misin?Yoksa Allah’a itaatin ile imrenilecek kimselerden misin?..

                                            Velhamdulillahirabbilalemin