KENDİNİ TANI!

Övgülerin tamamına layık, tüm noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah Azze ve Celle’nin zatı celaline Azim olan egemenliğine, hakimiyetine yakışır şekilde hamd olsun, salat ve selam kutlu yolun yolcusu nurlu yolda verdiği mücadeleyle bütün Müslümanlara örnek olan örneğimiz ve önderimiz Hz. Muhammed’e s.a.v, onun ehli beytine ve ashab-ı kiramına, gerek geçmişte yaşamış, bugün yaşamakta olan ve bundan sonra yaşayacak olan bütün Müslümanların üzerine de salat ve selam olsun inşallah.

Hani biz meleklere: “Âdem’e secde edin.” demiştik. İblis dışında hepsi secde ettiler. O diretti, büyüklendi ve kâfirlerden oldu. (Bakara, 34)

Elif, dal, mim (E-DE-ME) harflerinden türeyen bu kelime; Yokluk, hiçlik, fena, bulunmama gibi manalara gelir. Âdem, ilk insan, ilk peygamber ve insanlığın babasıdır. Denmiştir ki: Bu adı almasının nedeni, bede­ninin topraktan yaratılmış olmasındandır. Renginin esmer oluşudur da denmiştir.

Âdem’in as gerek ayetler gerekse de hadisler aracılığı ile;  herhangi bir başka canlıdan türemediği, topraktan yaratıldığı ve tamamıyla bağımsız bir canlı türün ilk atası olduğu, yeryüzündeki diğer bütün canlı ve cansız varlıkların aksine, yükümlü ve sorumlu tutulan bir varlık olduğu ve bu sorumluluğu yerine getirebilmek için,  manevi, ahlâkî, zihnî ve psikolojik kabiliyetlerle donatılmış bir varlık olarak yaratıldığı, tartışmaya yer vermeyecek şekilde açıklanmıştır.

BAKARA 30 “ Bir zamanlar Rabb’in meleklere: “Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım” demişti. (Melekler): “A!.. Orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birisini mi yaratacaksın? Oysa biz seni överek tesbih ediyor ve seni takdis ediyoruz” dediler. (Rabb’in): “Ben sizin bilmediklerinizi bilirim.” dedi. “

Halife; vekâlet etmek, az veya çok asıl olanın yerini tutarak onu temsil etmek gibi manalara gelen hilafet kelimesinden türeyen bir isimdir. Birinin arkasından makamına vekâlet eden demektir.

Bu vekâlet ya aslın geçici olarak makamından ayrılmasıyla verilir, ya aslın acizliğinden dolayı yardım etmesi için verilir, ya da bunların hiçbiri olmadığı halde asıl, vekiline sırf bir şeref bahşederek onu yüceltmek için verir.  Burada asıl olan Allah cc vekil olan insan olduğu için, ilk iki ihtimal imkânsız olduğundan dolayı, insana halifeliğin verilmesi, ona bir şeref bahşedilmesini ifade eder.

Ayrıca insana yüklenen bu şeref, onu yeryüzünde Allah’ın emirlerini infazdan ve yine yeryüzünü Allah’ın emirleri ile imardan sorumlu tutmuştur. Yani bu ne anlama gelir?

Yeryüzünün halifesi olan insan, Allah’ın kendisine bahşettiği iradesini, yine Allah’ın iradesine uygun bir şekilde kullanmak zorundadır. Buda ancak, İslam ahkâmını gerek ferdi gerekse de toplumsal planda, yürürlüğe koyup, uygulamakla mümkündür.

İnsanın en güzel surette yaratılması ve aşağıların aşağısı kılınması, bir yönüyle bunu ifade eder. Eğer sen, sana yüklenmiş olan sorumluluğun bilincinde olarak bu dünya hayatı denen süreci işletirsen, sana bahşedilen şerefi korumuş olursun.  Böyle bir sorumluluğun olduğu halde, bundan yüz çeviripte, sorumsuzca bir hayat sürersen, en şerefli yaratıldığın halde, en şerefsiz bir konuma doğru düşmekten kurtulamazsın.

ASIM KÖKSAL PEYGAMBERLER TARİHİ – ÂDEM (Aleyhisselâm)ın Yaratılışı ve Ruhun Üflenmesi:  Yüce Allah; Âdem Aleyhisselâmı yaratmak istediği zaman, yere: “Ben, sen­den bir halk yaratacağım ki, onlardan, bana itaat edenler de olacak, onlardan, bana isyan edenler de olacaktır.

Onlardan, bana itaat eden kimseyi, Cennet’e koyacağım. Bana isyan eden kimseyi ise, Cehennem’e sokacağım!” diye Vahy etti. Sonra da^, Cebrail Aleyhisselâmı, yerden, bir avuç toprak, çamur getirmesi için, gönderdi. Yer, Cebrail Aleyhisselâma: “Ben, senin, benden bir şey eksiltmenden, beni, yaramaz hale getirmenden, Allah’a sığınırım! Ben, senin, beni eksiltmeni, istemiyorum! Çünkü, Allah, benden bir halk yaratacak, bu halk ta, Allah’a âsi olacak. Allah, onlardan dolayı, beni, bir ceza ile cezalandırır!” dedi. Bunun üzerine, Cebrail Aleyhisselâm, ondan, bir şey almaksızın geri döndü. “Yâ Rabb! Yer, sana sığınınca, onu, sığındırdım. Onun üzerinde durmayı, kendisini zorlamayı uygun görmedim.” dedi. Yüce Allah, bundan sonra, Mikâil Aleyhisselâmı gönderdi. Yer, Ona da, Cebrail Aleyhisselâma söylediği gibi söyledi. Onun yapacağı şeyden dolayı da, Allah’a sığındı. Mikâil Aleyhisselâm da, onu, sığındırdı. Yer, böyle, kendisinden bir şey alınmasından. Allah’a sığınınca, Mikâil Aley­hisselâm ondan bir şey almaksızın dönüp Yüce Allah’a, Cebrail Aleyhisselâ-mın söylediği gibi söyledi. Bunun üzerine. Yüce Allah, yere, Ölüm Meleğini gönderdi. Yer. yine. Kendisinden alacağı şeyden dolayı, Allah’a sığınınca, ölüm me­leği: “Ben de. Allah’ın emrini, yerine getirmemiş olarak dönmemden Allah’a sı­ğınırım!” dedi. Yeryüzünden alacağını aldı ve tek yerden almadı. Kırmızı, beyaz ve siyah topraktan aldı. ve karıştırdı. Böyle, yeryüzünden alınan topraktan yaratılmış olduğu için, Âdem Aleyhisse­lâma “Âdem” ismi verilmiştir. Yüce Allah, Âdem Aleyhisselâmı, yaratmağa başladığı zaman, Melekler: “Allah, Yüce Rabb’ımız, varsın, istediğini yaratırsın. Allah, bizden daha bilgili ve kendisi katında bizden daha şerefli bir halk ya­ratmaz! Biz muhakkak, o yaratılacak olandan daha bilgili ve ondan, daha şerefliyizdir!” diyerek aralarında gizlice konuştular.  Yüce Allah; Âdem Aleyhisselâmın bedenini Cennet’te yaratarak onu, dilediği kadar, kendi halinde bıraktığı sırada, İblis, onun çevresinde dolaşmağa başlayıp içinin boş ve kendisine mâlik olamayacak bir biçimde yaratılmış olduğunu gördü ve anladı da “Ben, bunu kolayca yenebilir, ona, üstün gelebilirim!” dedi. Melekler, Âdem Aleyhisselâmın, Cennette yerde duran ruhsuz cesedini gör­dükleri zaman korktular. Onların arasında en çok korkan da, İblis (Şeytan) idi. iblis, cesedin yanından geçtikçe “Sen, muhakkak, büyük bir iş için yaratılmışsındır!” derdi. ‘Ayağıyla, ona vurur ve vurdukça da, ceset, testi gibi ses çı­karırdı. “Her halde, sen, böyle testi gibi seslenmek için değilsin! Muhakkak yaratıldı­ğın şey içinsin! Eğer ben senin üzerine musallat kılınacak, sataştırılacak olur­sam, muhakkak seni, helak edeceğim! Eğer, sen, benim üzerime musallat kılınacak olursan, sana isyan edeceğim!” derdi. İblis, Meleklere de; “Bu, size üstün tutulacak olursa, siz ne yaparsınız?” diye sordu. Melekler “Biz, Rabb’ımıza itaat ederiz!” dediler. İblis ise, içinden “Vallahi, bu, bana üstün tutulacak olursa, ona, isyan edece­ğim!” dedi. Yüce Allah, Âdem Aleyhisselâma, Ruh üfürdüğü zaman, Ruh, Onun cesedi­nin baş tarafından girdi ve cesedin her yerinde eseri ve kan, meydana geldi. Allah Hz.Adem’i yarattıktan sonra, dünyaya yerleşip kendilerinden faydalanabilmeleri için ona eşyanın isimlerini ve özelliklerini öğretti. İsimlerin delalet ettiği varlıkları anlama kabiliyeti verdi.

MELEKLERİN İMTİHANI – BAKARA / 31 “ Ve Adem’e isimlerin hepsini öğretti. Sonra onları meleklere yöneltip: ‘Eğer doğru sözlüyseniz, bunları bana isimleriyle haber verin’ dedi.  

BAKARA / 32 “  Melekler: Yâ Rab! Seni noksan sıfatlardan tenzih ederiz, senin bize öğrettiklerinden başka bizim bilgimiz yoktur. Şüphesiz alîm ve hakîm olan ancak sensin, dediler.

Meleklerin bir iddiası vardı. Adem as’a ruh üflenmeden önce, “Biz muhakkak, o yaratılacak olandan daha bilgili ve ondan, daha şerefliyizdir!” demişlerdi. Fakat, Allah cc Adem as’ı ,kendisine bahşettiği İLİM ile meleklerden üstün tutarak, onların bu iddialarını boşa çıkardı.

İmam Razi; Bu ayet ilmin faziletine delalet eder. Çünkü Allah cc Adem’i yaratmasındaki hikmetinin kemalini, ancak onun ilmini izhar etmek suretiyle göstermiştir. Şayet herhangi bir şeyin ilimden daha şerefli olması imkân dâhilinde olsaydı Allah’ın ilim ile değil de, bu şey ile onun üstünlüğünü izhar etmesi gerekirdi.                                                                                                                                                               Adem (as)’ı meleklerden üstün tutan sebep İLİM’di. Bu kaide bugün evlatları olan tüm insanoğlu için de geçerlidir. Yine bu kıssa bize gösteriyor ki, insanı meleklerden üstün tutan yaratılışı değil, ona bahşedilen İLİM’dir.  Neden bugün ilim üzerimize farz? Çünkü bize bahşedilen makamı koruyabilmemiz, ancak İLİM ile mümkündür. İlimden kastımız Vahiydir. Çünkü vahiy ilmin ta kendisidir.  Herşeyin bir yolu vardır, cennetin yolu ise İLİM’dir.

Allah c.c kendi rızasına giden yolda kalplerimizi ve ayaklarımızı sabit kılsın inşallah…

ÇALIŞMA BİZDEN , TEVFİK ALLAH”TANDIR.        SELAMIN ALEYKUM.