KENDİNİ BEĞENME

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

  Hamd Allah(c.c.)’a mahsustur. O Allah ki, O’nun celal ve azametini idrak eden kalpler ve gönüller şaşkına dönerler. Öyle Allah(c.c.) ki sırların gizliliklerine muttalidir. Kalplerin inceliklerini bilendir.Kalpleri dilediği şekilde evirir çevirir, günahları affeder, ayıpları örter, üzüntüleri ve hüzünleri giderir. Salat ve selam Peygamberlerin efendisi olan, yoldan sapmışlara yol gösteren Müminlerin önderi olan Hz.Muhammed(s.a.v.) ‘e ve onun temiz ashabına olsun.

Abdullah b. Mesud diyor ki; Kurtuluş şu iki şeydedir, takva ve niyet.

            Helak da şu iki şeydedir; Allah’tan ümit kesmek ve kendini beğenmek.

Bir insanın kendini beğeniyor olması ne kadar kötü olabilir diye düşünebilir kişi. Fakat yukarıda belirtildiği gibi kişinin helak olmasına dahi sebep olacak tehlikeli bir durum kendini beğenme hastalığı. Evet bu duruma bir hastalık gözüyle bakabiliriz nasıl ki tedavi edilmeyen bir hastalık kişinin tüm organlarına yavaş yavaş yayılıyor ve o kişiyi perişan ediyorsa bu da öyledir.Kalplerden atılmadığı sürece yavaş yavaş bütün bedenini saracak ve seni helak edicektir.

Peki bu hastalığın bizlerde olup olmadığını nasıl anlayabiliriz ki ondan kurtulalım. Cevabı ise biz değil Müminlerin annesi olan Hz. Aişe’den öğrenelim.

Hz. Aişe’ye birisi şöyle sordu:

-İyi bir insan olduğumu ne zaman anlarım?

 -Günahkar olduğunu anladığın zaman.

-Günahkar olduğumu ne zaman anlarım?

-İyi bir insan olduğunu düşündüğün zaman.

        Bizlerin en büyük hatası bu olsa gerek ki hep kendimizi iyi başkalarını kötü role sokarız. Ben iyi biriyim kimseye zararım yok deriz. Ben ne yapmış olabilirim ki sürekli kitap okuyorum, çok bilmişlik yapanları beni dinlmeyenleri ilmimle susturuyorum  vs. Sıralarız bunları aslında asıl kötülüğün sürekli kendimizi övmek yada övülmeyi beklemek olduğunu farkında değiliz. Bir çok kere şahit oldum ki kişi İslam için yaptıklarıyla övünmekte bir de üstüne helal olsun sana beklemekte.Kendisinden daha az yorulanları ise küçük görmekte kınamakta.

Peki  bunun adı kendini beğenme değil de nedir? Kendini hep üstte görmek, başkalarını ise küçük görmek, yaptığı en basit şeyle dahi böbürlenmek.

Şa’bi şöyle diyor: Eski zamanlarda ibadete düşkün bir kimse vardı. Yürüdüğü zaman sürekli onu bir bulut takip edip gölgelendirirdi.Bir başkasıda onun gölgesinden yararlanmak istediğinde ibadete düşkün olan kişi kendini beğendi ve içinden şöyle dedi;-böyle bir kişi bile benim gölgemden istifade ediyor.

  Ayrıldıklarında ise bulut diğer adamı takip etmeye başladı. Bir daha ona gelmedi.

     Kişi Allah(c.c.)için bir ibadet yaptığında eğer bununla övünürse işte bu şekilde Allah(c.c.) Rahmetini yardımını üzerinden çeker de haberi olmaz.

    Ömer b. Abdulaziz hutbe okurken kendini beğenme hissine kapılırsa yarıda keser, yazı yazarken beğenme hissine kapılırsa kağıdı yırtardı. Her zaman şöyle dua ederdi:-Allah’ım nefsimin şerrinden sana sığınırım.

     Peki sen nefsinin şerrinden kaç kere Allah’a(c.c.) sığındın. Yaptığın hayırları, iyilikeri, insanlara anlattığın ilmi çok güzel yapıyorsun desinler diye ve seni övsünler diye mi yaptın? Bu özellikle bir Mümin için okadar tehlikeli bir durum ki eğer kişide varsa bir çok şeyin doğmasına sebebiyet verecektir.

İman Gazali İhya-u ulum’id-din adlı kitabında şöyle bir konuya değinmiştir. Övgü kişiye iki yönden zarar verir:

 –Övgü onda kibir ve gurur meydana getirir, kibir ve gurur ise helak edicilerdir.

–Övüleni hayırla övdüğü zaman, bu övmeden sevinir, hayır yönünden gevşer ve nefsinden razı olur. Oysa nefsinden razı olan bir kimsenin çalışması azalır, zira nesfini kusurlu gören bir kimse ciddiyetle çalışmaya koyulur. Ama diller, adamın lehinde övgüler düzdükleri zaman adam da hedefe vardığını zanneder,dolasıyla gevşer…

    Gayemiz gevşemeden tembellik göstermeden mücadele etmektir. Yaptıklarımızı büyük görmeyelim, başkalarını da küçük görmeyelim. Kendi ilmimizle, konuşmamızla, yazdıklarımızla övünmek aslında farkında olmadan bizi oldum havasına sokup gevşekliğe düşürür. Kendini beğenme, kibir, gurur adı ne olursa olsun bir Müslümanda asla olmaması gereken hallerdir. Şu ayet ile bitirelim.

Küçümseyerek surat asıp insanlardan yüz çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Çünkü Allah hiçbir kibirleneni, övüngeni sevmez.(lokman-18)

                                       Velhamdulillahi Rabbil Alemin