KALK ARTIK ÖRTÜNÜN ALTINDAN

Hamd övgü ve sena alemlerin tek Rabbi, Maliki kainatın efendisi bizleri yaratan ve öldürüp tekrar diriltecek olan Allah azze ve celle’ye mahsustur.

Salat ve selam bu din için en çok çalışan ve en çok yorulan günahsız olduğu halde çokca tövbe eden Müminlerin önderi ve örneği olan son Nebi Hz.Muhammed(s.a.v.)’e ve onun yolundan gidenlere olsun.

İslam ile ilgisi kesilen çağımız insanının kalbi kirlendi mikrop yuvası haline geldi.Kendini müslüman sanan niceleri de aynı mikropları taşımaktan muzdarip.Bu mikropları yok edecek,insanları yeniden sıhhate kavuşturacak antibiyotik ise VAHİY’DİR..

   Vahyi ölçü almayan toplumlara bakınız bir,onların aralarında sıhhatli bir insan görebilecek misiniz hiç..

Vahiyden uzak olan toplumlar her daim sıkıntıda,bunalımda hatta bir çoğu intiharın eşiğinde..

İslamın  yaşandığı çağ ise SAADET ÇAĞI olarak tarihe damga vurmakta..

Vahiy den uzak olan toplumların maddi imkanları çok iyi olsada,her şeyi elde etseler de hayatlarında vahiy yoksa aslında hiç birşeyleri yok demektir.

Peki nedir vahiy?

Sözlükte gizli ve süratli bir şekilde,bir şeyi bildirmek demektir.Vahiy deyince aklımıza Kuran ve onu insanlara nazil eden Rabbimiz ve onun insanlarla olan ilgisi gelir. İslam vahye dayalı bir dindir.

Vahiy olayında bir hareket vardır aslında.Bir Peygamber vahyi aldıktan sonra durmuyor, harekete geçiyor ve aldığı vahyi insanlara ulaştırıyor. Onun tebliğ ettiği vahyi duyupta kabul eden mümin ise boş oturup beklemiyor,vahiyle gelen hükümlerin gereğini yerine getiriyor.

Demek ki bu sıradan bir haberleşme,bir iletişim kurma değil,haberin ulaştığı varlığı aksiyona sevk eden önemli bir faaliyettir ve yönlendirici kaynaktır.

Örneğin;yolunu kaybetmiş insanlar navigasyon kullanırlar ki bu aletin şaşması ve bozulması mümkündür.Fakat vahye tabi olan kişi asla şaşmaz ve istikamet üzere yürürse yolunu şaşırmaz.

Şüphesiz ki bu Kur’an insanı en doğru yola iletir..(isra-9)

Vahye muhattap olan kişinin harekete geçmesi gerek demiştik.Allah Resulünü bir düşünelim ilk inen ayet ”Yaratan Rabbinin adıyla oku ,o insanı bir kan pıhtısından yaratdı…(alak-5) ayetinden sonra Allah Resulü korkup evine gitmiş ve örtüsünün altına saklanmıştı.

Bir müddet sonra ikinci vahiy gelmişti ki işte bu sadece ona değil sonrasın da bütün müslümanlara bir emir di.

   Ey elbisesine bürünen,kalk da uyar.İnsanları azapla korkut.Rabbini yücelt.Elbiseni de temizle.Günahı terk et.(müddesir 1-7)

   Artık uyuma vakti bitmişti..

Allah’ın(c.c.) rızasına aykırı hareket eden herkezi uyarma ve onları hak olan davet ve hak olan azapla korkutma vakti gelmişti.

Yeryüzün de büyüklük taslayan herkesin gücünü kırma,onların aslında aciz olduğunu gösterme ve sonrasında da sadece Allah azze ve celle’nin tek yüce tek İlah olduğunu anlatma vakti gelmişti..

Kalk ve uyar derken sanki şu deniliyor.Nefsi için yaşayan rahat yaşar.Ama sen ey bu büyük yükü taşıyan dava adamı.Uyku ile işin ne,rahat ile işin ne?Tatlı dünya malı ile işin ne?

Seni bekleyen büyük vazife ve senin için hazırlanmış ağır yük için ayağa kalk..

Bundan sonra Allah Resulü(s.a.v.) oturmamak üzere kalktı.Artık dinlenmedi.Sakin sakin durmadı.Ne nefsi ne de ailesi için yaşadı.

 ..Bu Kur’an bana,kendisiyle sizi ve ulaştığı kimseleri uyarmam için vahyolundu..(enam-19)

  O kendisine vahyoluna nı en güzel şekilde tebliğ etdi.Bu gün bizlerde ona gelen vahye iman etdik.

Peki onun gibi ayağa kalkıp bu davete sahip çıkabildik mi?

O’nun gibi bu yükü omuzlarımız da hissedebildik mi?

Uyanabildik mi gerçekten uykularımızdan?

Fedakarlık yapabildik mi ailemizden,işimizden,eşimizden,dostumuzdan?

  Terk edebildik mi nefsimizin istek ve arzularını,dünyaya olan sevgisini?

Allah ve Resulünü herkesden herşeyden çok sevebildik mi sizce?

Yoksa uykularından,vaktinden,sevdiklerinden taviz vermeyen bir nesil mi olduk?

Sizcede artık örtümüzün altından kalkma,harekete geçme bu şirk düzeninden batılın pisliğinden,küfrün zilletinden rahatsız olma zamanı gelmedi mi?

Varın siz düşünün bunların hepsini..