İSLAM ÜMMETİNDE YOZLAŞMA

Hamd; yaratan, rızıklandıran, hidayet veren, bağışlayan ve kusurları örten, karşılıksız nimetlendiren, hesapsız rızık veren, yarattıklarının sayısını ve adedini bilen, itaat ve sevapları bir bir sayan, tuzağı sağlam olan, tekrar diriltip huzura getirecek olan, yegane İlah ve Rabb Allah (Celle Celaluhu)’a mahsustur.

Salat ve selam; yaratılmışların ekmeli, eşsiz önder, en büyük eğitici, en büyük komutan, en büyük başkan ve en büyük imam olan güzel örnekleri üzerinde barındıran Allah(C.C) Rasulu (sav)’nun üzerine ve tertemiz ehl-i beytine, sahabesine ve tüm müminlerin üzerine olsun.

(And olsun ki) siz, kendinizden önceki (millet)lerin yoluna kulacı kulacına, arşını arşınına ve karışı karışına muhakkak tıpatıp uyacaksınız. Hatta onlar (daracık) bir keler deliğine girseler siz de muhakkak o deliğe gireceksiniz.

Sahabiler, Ya Resulallah! (O milletler) yahudiler ve hristiyanlar (mı)? diye sordular. Resul-i Ekrem (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) : Bunlar olmayınca başka kimler olur? buyurdu.”^[1]

Bu hadis Müslümanların yahudilere ve hristiyanlara uymaya özen göstereceklerini, bu iki milletin ahlak ve yaşantılarına adeta imrenircesine eğileceklerini ve bir takım bid’at ve nefsi arzulara esir gibi bağlanacaklarını haber veriyor. Bu da mucize olarak gerçekleşmiştir. Bugün İslam toplumunda tamamen İslam dinine ve Asr-i Saadetin güzel yaşantısına ters düşen kötülüklere, bid’atlere, sefahet ve ahlaki çöküntüye doğru hızla gittiği veya sürüklendiği büyük üzüntü ile müşahede edilmektedir.^[2]

Geçen yazımızda İslam Ümmetinin yozlaşmasının sebeplerinden bir tanesi olarak “FIRKALAŞMA”  konusuna temas etmiştik. Bu ayki yazımızda bu fırkalaşmayı doğuran sebepleri ele alacağız inşaAllah. Yahudilerde ve Hristiyanlarda ilk olarak fırkalaşmanın nasıl olduğunu tespit edip günümüze kıyaslamak yerine İslam ümmetinde ilk olarak nasıl meydana geldiğine temas edelim. Zira konumuz; “FIRKALAŞMA SEBEPELERİ”

İslam Ümmetinde ilk fırkalaşma hadisesi herkesçe bilinen meşhur bir olayla gerçekleşmiştir. Ben bu olayda isim, yer, mekan zikretmeksizin sadece fırkalaşma sebebinin üzerinde duracağım ki konu başka yerlere gitmesin. Öncelikle İslam Ümmetinin mevcut durumundan rahatsız olan şer odakları dünden bugüne var olmuştur. İlk fırkalaşmanın baş gösterdiği dönemde sayıları bir hayli fazlaydı ve İslam Ümmeti yeryüzünde hakim güç konumundaydı. İslam ümmetini parçalamayı hedefleyen bu gizli ve açık düşmanlar adeta fırsat kolluyorlardı. Amaçları müslümanları fikir ayrılığına düşürmekti. Birbirlerinin kalbine birbirlerine karşı nefret ekmekti. Bu nefreti de karşı tarafı yanlış gösterip kendisini doğru göstermekle perçinliyorlardı. Bu çabaları imanı zayıf olan halk kitlesinde karşılık buluyordu. Ancak güçlü imana sahip olanların nezdinde başarısız olmaları bir yana onlara karşı yakayı ele veriyorlardı. Bunu da yalakalık, dış görünüm ve kalpte olmayanı dile vurmak gibi yöntemlerle kapatmaya çalışıyorlardı.

Evet fikir ayrılığı dedik. Fikir ayrılığı dediğimiz ictihaddır aslında. Yeri gelmişken söyleyeyim İslam Ümmetini parçalayan etken içtihad değildir. İctihad yetkisine sahip olmayanların içtihad etmesi bu ayrılığa sebep olmuştur. Zira içtihad bu dinin yasa organlarından birisidir. Dinin temel unsurlarındandır. İslam ümmetini ileriye taşıyan, Kur’an’ın evrenselliğine en büyük şahitliği yapan ictihaddır. Müslümanların bilinmez meselelere tuttukları feneridir. Onunla kapalıyı açar, bilinmezlikleri çözer, geneli özelleştirir, helali ve haramı bulurlar. Onunla Kur’an’ın sırlarına ve inceliklerine vakıf olurlar. İhtilafları çözer ve Kur’an ve Sünnetten başka kaynağa ihtiyaç duymazlar. Ancak bu işi ehliyetli olanlar değil kendisini ehliyetli zannedenler yaparsa işte o zaman parçalanma ve helak olma gerçekleşecektir.

Bir mecliste Resûl-i Ekrem (sav): “Ümmetimin helâkı Kitab’ta ve Sût’te olacaktır” buyurmuştur. Sahabe-i Kiram: “Ey Allah (c.c)’ın Resûlü, buradaki kitab ve Sût nedir?” diye sorunca, Resûl-i Ekrem (sav): “Kur’an-ı Kerim’i öğrenip, O’nun ayetlerini Allahû Teâla (cc)’nın indirdiği gayeden başka şekilde te’vil etmektir” cevabını vermiştir.[3]

Yine bir başka Hadis-i Şerif’te: “Her kim Kur’an-ı Kerim’i (Hiçbir ilmi olmadan) kendi şahsi reyiyle tefsir ederse, cehennemdeki yerine hazırlansın” buyurduğu ve mü’minleri uyardığı sabittir.[4]

İmam-ı Şafii (rha) “Allahû Teâla (cc)’nın kitabında yer alan ilim, icma cümlesindendir. Kur’an-ı Kerim’in tamamı, Arap lisanı üzerine nazil buyurulmuştur. Bu sebeble Kur’an-ı Kerim’in nasihi ve mensûhu, nüzûl sebebleri ve farz kıldıkları, edebi belağatı, irşadı ve mübah kıldıkları iyi bilinmelidir. Ayrıca Allahû Teâla (cc)’nın peygamberine verdiği mevki’inin de iyi bilinmesi gerekir. Zira Allahû Teâla (cc)’nın kitabında vaaz ettiği hükümleri Resûl-i Ekrem (sav)’in lisanı üzere beyan buyurmuştur. Binaenaleyh Allahû Teâla (cc) farz olan hükümlerle neyi kasdetmiştir? Kimin için farz kılmıştır? Bütün insanlar bu farzların kapsamına giriyor mu, girmiyor mu? Mükellef olan kullarının neye itaat etmeleri gerekir ve neden sakınmaları icabeder? Bütün bunların hepsi iyice bilinmelidir”[5]diyerek, önemli inceliklere işaret etmiştir. Dolayısıyla kat’i bir ilim olmadan, Kur’an-ı Kerim’i tefsir etmek caiz değildir.

İslam Ümmetinin varlığından ve gücünden hoşlanmayan şer odakları müslümanları nasıl parçalayacağını bulmuştu. Onların içerisinde ya bir makam ve mevkiye gelerek İslam dinin ruhuna aykırı içtihatlarla parçalayacak ya da içtihad etmeye meraklı olan haddini bilmeyen cahilleri maşa olarak kullanarak emellerine ulaşacaktı. Her ikisi de denenmiş ve icraata konmuştur. Sonuç olduklarını görmek çok zor değil. Peki ya onlar bu batıl ictihadları ile fikirleri ile sahadayken ehliyet sahibi olanlar neredeydi? Onlar da sahadaydı hatta bunların ipliklerini pazara dahi çıkardılar. Bütün saçmalıklarını ve batıl fikirlerini ortaya koyup çürüttüler. Ama bu fitne İslam Ümmetinin içinde ilk girdiği günden beri dürtülmeye, uyandırılmaya müsait bir durumda. İşte bu art niyetli İslam düşmanları tarihin çöplüğündeki batıl fikirlerini tekrar hortlatmaya çalışıyor. Bu sefer kendilerini mat eden alimleri itibarsızlaştırmak ile başladılar. O batıl fikirleri tarihin çöplüğünden çıkarmadan önce bu ehliyetli alimleri itibarsızlaştırmakla başladılar. Geriye de o batıl fikirleri tekrardan yaymak kaldı. Daha önceden çürütülmüş, batıl olduğu sapık olduğu ispatlanmış fikirleri ne diye çıkarırlar dersiniz? Bile bile yenilgiye yelken açmak değil mi? Çünkü o deliller, fikirler çürütülmüşse bir daha çürütülür. O ehliyetli alimin verdiği cevap bir daha verilir ve gene batıl olduğu ispatlanır. Neden bile bile böyle bir şey yapsınlar ki değil mi?

Evet bakıldığı zaman olayın görünen yüzü bu. Ama atlanan detay şurası; Bu fikirleri çürüten itibarsızlaştıran alimlere saldırdılar önce. Onları itibarsızlaştırmaya, haklarında ileri geri konuşmaya, kendilerinden şüphe ettirmeye çalıştılar.

Kimileri ben de onlar gibi içtihad ederim benim neyim eksik dedi, kimi onların nakilleri bırakıp aklı esas aldıklarını ve sapıklıkta olduklarını söyledi, kimi onlar bu hadislere ulaşamamış olabilir dedi, kimi onları içtihad hatası ile suçladı, kimi onlara uymayı taassup, kör taklitçilik olarak değerlendirdi, kimi onların hadis uydurduğunu söyledi, kimi onları küfür ile itham etti, kimi onlar cahil gördü, kimi ictihadlarının artık bugünü aydınlatmadığını ve esas aldıkları delilleri iyi analiz edemediklerini söyledi… Söylediler de söylediler… Sonuç olarak da  hadislere inanmayan sünneti inkar eden bir kitle meydana geldi. Bu kadar mı? Hayır. Mezhepsizlik meydana çıktı. Aynı anda dört mezhep ile amel eden yeni mezhep çıktı. Mealciler peyda oldu. Türkçe ayet ve hadis mealleriyle dini yaşayan amel eden hatta din anlatanlar çıktı. Öyle komik durumlar oldu ki; fırkalaşma sebebi olanlar; dört mezhebi fırkalaşmayla suçladılar. Yeri gelmişken buraya da temas edelim; Mezheplere (Hanefi, Şafi, Maliki, Hanbeli) uymayı fırkalaşma ve taassup olarak görmek akıl yoksunluğudur. Asıl taassup budur. Çünkü bu ilmi bir delile dayanmayan görüşe sıkı sıkıya bağlanmaktır. Mezheplere uymayı taassup olarak nitelendirenler öncelikle bu mezheplerin ictihadlarının ilimden yoksun olduğunu ispat etmeleri gerekir. Dayandırdıkları fetvaların heva heves, kulaktan duyma bilgilerle verildiğini ispat etmeleri gerekir. Ki bunu ispat etmeleri imkansızdır. Duymuşlar birisinden bu taassuptur diye inanıyorlar. Delinin biri kuyuya taş atmış onlar da peşinden gitmişler.

Mezheplere uymayı fırkalaşma olarak değerlendirmeye gelince; önce gidin lügattan fırkalaşma nedir bir bakın. Daha önceki yazımda kısaca temas etmiştim.  Fırkalaşma ayrı bir grup oluşturmak demektir. Birbirinden bağımsız usul ve itikad konularında farklı görüşlere sahip olmaktır. Birbirlerini tekzip eden, batıl olmak ile itham eden, hatta savaşların dahi meydana gelmesine sebebiyet veren ayrılıktır. Siz hiç Hanefi mezhebinin kan abdesti bozar içtihadından dolayı kan akınca abdest almayan Şafi mensublarıyla savaştığını gördünüz mü? Ya da ictihadi ayrılıklardan sebep kan döktüklerine şahit oldunuz mu? Batıl ile itham ettiğini ya da küfür ile suçladığını gördünüz mü? Farklı mezhebe mensuplar diye aynı ortamda oturmadıklarına ya da birbirlerinin arkasında namaz kılmadıklarına şahit oldunuz mu? Farklı mezhebe mensuplar diye birbirlerinin sözlerine itibar etmediklerini, aralarındaki bu mezhep farklılığını kardeşlik müessesini kurmaya engel olarak gördüklerine şahit oldunuz mu? Birbirlerine sırlarını paylaşmadıklarına ayrı kulvarda mücadele ettiklerine şahit oldunuz mu? Birbirlerine düşman gibi davrandıklarına kendilerinden farklı olarak gördüklerine şahit oldunuz mu? Bu saydıklarımı ve daha çok örneği verilecek hadiseyi asla görmezsiniz. Bu mu şimdi fırkalaşma? Hal böyle iken fırkalaşmaya sebebiyet veren ve işi gücü İslam ümmetini parçalamak olan kimselerin bu ve buna benzer bir çok hezeyanlarına hak verenler, onların etkisinde kalanlar hiç mi kendilerini ve duyduklarını sorgulamazlar. Ne diyelim; körlerle sağırlar birbirlerini ağırlar.

Vel Hasıl-ı Kelam; Fırkalaşmayı sonlandıran yegane sebep Kur’an Ve Sünnete sıkıca bağlanmaktır.

“Allah’ın ipine hepiniz sımsıkı sarılın. Dağılıp ayrılmayın. Ve Allah’ın sizin üzenizdeki nimetini hatırlayın. Hani siz düşmanlar idiniz. O, kalplerinizin arasını uzlaştırıp-ısındırdı ve siz O’nun nimetiyle kardeşler olarak sabahladınız. Yine siz, tam ateş çukurunun kıyısındayken, oradan sizi kurtardı. Umulur ki hidayete erersiniz diye, Allah, size ayetlerini böyle açıklar.” (Al-i İmran/103)

ÖNEMLİ NOT: AYETTEKİ ALLAH (C.C)’IN İPİ İFADESİNE HASSATEN BAKMANIZI TAVSİYE EDERİM…

SELAM VE DUA İLE…

TEVFİK ALLAH (C.C)’TANDIR…

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN…

[1] İbn-i Mace – Kitabu’l Fiten Bab: 17 H.No:3994

[2] İlgili hadisin şerhi

[3] İmam Ahmed b. Hanbel-El Müsned-İst: 1401, Çağrı Yay. C: 4, Sh: 155.

[4] Sünen-i tirmizi-İst: 1401 Çağrı Yay. C: 5, Sh: 199, Had. No: 2951.

[5] İmam-ı Şafii-Er Risale-Kahire: 1979 (2 bsm) A. M. Şakir Neşri, Sh: 40-41, Madde: 127, 128, 129.