İman sağlam temel üzerine inşa edilmeli !!!

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Alemleri yoktan var eden , zerresinden kürresine herşeye yaratılışını veren ve doğru yolunu gösteren Allah Azze ve Celle”ye sonsuz hamd ve sena olsun , Alemlere rahmet olarak göderilen müminlere karşı çok şefkatli ve merhametli , kafirlerin korkulu rüyası HZ.Muhammed s.a.v”e salat ve selam olsun, salat ve selam onun ehl-i beyti ne ashabına ve Allah”a c.c verdiği ahde vefa gösterip kulluğunun gereğini yapan bütün müminlerin üzerine olsun inşallah.

İnsanlar yer yüzünde rahat yaşayabilmek için hedeflerine ulaşabilmek ve menfaatler elde etmek için yaptıkları birçok şeyin temelini sağlam yapmaya çalışırlar. Mesela,  evlerini inşa edecekleri zaman temelini en sağlam şekilde olsun  diye ellerinden geleni yaparlar. Neden  çünkü içinde yaşayıp kendi ihtiyaçlarını giderecekleri için yani kendi menfaatlerine. Yollar, köprüler, arabalar uçaklar, trenler, gemiler daha birçok şey yapacakları zaman onun zeminine yani temeline dikkat edip üzerine yüklenecek yükü kaldıracakları kuvvette temel hazırlarlar. Çünkü temel zayıf yük ağır olursa o yaptıkları araç gereçler yıkılıp kullanan kişilerde zarar görecektir.

Allah”ın c.c  göderdiği dinin sorumluluğu ağırdır. Yük ağır ,yol uzun ,vakit kısadır. İşte bundan dolayı  öyle bir temele oturtulmalıdır ki bu iman karşılaştığı her badireden, her zorluk ve sıkıntıdan , her türlü deneme ve fitneden sarsılmadan , yıkılmadan , etkilenmeden rahatça geçebilsin. Yoksa sağlam bir iman temeli olmadı mı Allah c.c muhafaza yıkılıp gidecektir o kişi bu denemelerin neticesinde.

İnsan için iki akıbet söz konusudur`, birincisi Allah”ın c.c rızası ve cennet, ikincisi Allah”a c.c isyan ve cehennem. Bu yollardan herhangi birini seçmek  gene insanın elinde ve tercihiyledir. Ya tercihlerini ahiretten yana yada dünyadan yana kullanacak ya kazananlardan olacak yada kaybedenlerden olacaktır. Kazanmak ancak sağlam bir iman ve amel-i salih ile mümkündür. Sağlam bir akideye sahip olmayanlar kesinlikle kaybedeceklerdir.

Çoğunlukla şöyle deriz deyil mi`, Bilal-i Habeşi , Ammar Bin Yasir, Hazreti Yasir, Hazreti Sümeyye, Ebu Zer , Habbab Bin Eret, ve diğer çilekeş sahabeler kaç tane kitab okudu ya da kaç tane ayet biliyorlardı. Fakat zorluklara direnebilmişlerdi. Ya da Ashab-ı Kehf, Ashab-ı Uhdud , Habib b. Neccar ve dğerleri. Fravunun sihirbazları olup dünyalık makam ve mevki vaadini nasıl ellerinin tersiyle itmişler ve ebedi saadeti tercih etmişlerdi.Mesele çok kitap okumakta ya da çok ayet ezberlemek değildi. Mesele bir ayette olsa anlamaktaydı.

ANKEBUT SURESİ 2-3 AYET-İ KERİME`, -İnsanlar, imtihandan geçirilmeden, sadece “İman ettik” demeleriyle bırakılıvereceklerini mi sandılar?  – Andolsun ki, biz onlardan öncekileri de imtihandan geçirmişizdir. Elbette Allah, doğruları ortaya çıkaracak, yalancıları da mutlaka ortaya koyacaktır.

1. YASİR [R.A]” İN DİNİNİ OTURTTUĞU SAĞLAM TEMELLER`,

Allah’ın dini, kaidelerini koyuyor, temellerini atıyor ve misâlle­rini veriyor. Onun, bu yüce iş için ,inananlarından, dostlarından ve ona sadâkat gösterenlerden ilerdeki mü’minlere örnek olan bir gru­bu seçerek, varlığını ortaya koyması ve kendini temize çıkarması fe­dakârlıkla olması gerekiyordu. Sümeyye, Yâsir ve Ammar, fedakârlık, azim ve sebatlarıyla, İs­lâm’ın yüceliğinin ve ebediliğinin vesikasını  vermek için İslâm’ın seç­tiği mübarek ve yüce grupdandı…

Biz, Rasûlüllah (s.a.v.) her gün, sebat ve kahramanlıklarını se­lâmlamak üzere Yâsîr ailesinin yanına giderdi, demiştik. Onlar, dayanılamayacak  işkencelerle karşılaşırken, onların bu durumlarına mer­hamet ve şefkatinden dolayı Resûlüllah’ın (s.a.v.) yüce kalbi erirdi.

Bir gün, onları  ziyaret ettiğinde, Ammâr seslendi:

«Ya Rasûlallah! İşkence son haddine vardı». Peygamber Es.a.v.) de ona şöyle seslendi:  Sabret… Ebû’l-Yakzan…

Sabrediniz Yâsîr ailesi…Size va’dedilen Cennet’tir.

Arkadaşları, Ammar’ın  gördüğü eziyetleri   birçok konuşmaların­da tarif etmişlerdir: Amr ibnu’I-Hakem şöyle der: Ne dediğini bilmez hale gelinceye kadar Ammâr’a işkence ediliyordu. Amr ibn-i Meymun da şöyle der: Müşrikler Ammâr İbn-i Yâsîr’i ateşte yakarlardı. Rasûlüllah (s.a.v.) ona uğradığında, eliyle başını sıvazlayıp: «Ey ateş! İbrahim’e karşı serin ve zararsız olduğun gibi Ammâr’a karşı da serin ve zarar­sız ol. derdi. Sırtına ağır gelse de, gücünü kırsa da bütün bu şiddet Ammar’ın ruhuna asla ağır gelmemişti…Ölüm, Ammâr’ın aklına hiç gelmemişti. Ancak, cellâtlarının suç işlerken ve azgınlık yaparken bütün dehalarını kullandıkları o gün müs­tesna… O gün, ateşle dağlamaktan tutun, kızgın taşlar altında, sıcak kumların üzerine yatırmaya kadar… Soluğu kesilinceye, derileri ve yaraları sayuluncaya kadar suyun içine daldırmaya kadar her türlü iş­kenceyi yapmışlardı. Çünkü o gün bu şiddetin baskısı altında aklını kaybetmişti. Ona tanrılarımız hakkında güzel şeyler söyle, deyip birşeyler söylemeye başlamışlardı. O da şuursuz olarak söylediklerini tekrar etmişti. O gün, işkence bittikten sonra biraz kendine gelince, söylediği şeyleri hatırladı ve aklı başından gitti. Bu yanılgı gözünün önünde canlandı ve onu bağışlanmayan ve keffareti olmayan büyük bir hatâ olarak gördü. Birçok zaman, günâh işlemiş olmak duygusu onu müş­riklerin ickencesinin, o günâh yanında merhem ve lütuf haline geldi­ği bir işkenceye düşürdü…Eğer Ammâr bu duygularından dolayı birkaç saat bırakılsaydı mutlaka duyguları  onu öldürürdü. O vücuduna gelen şiddete dayanıyordu, çünkü ruhu yüksekti. Ama şimdi yenilginin ruhuna ulaştığını zannederek üzüntü ve korku­su onu ölüme yaklaştırmıştı…Fakat yüce Allah bu olayı azametli bir şekilde bitirmeyi murâd etti…Vahiy Ammâr’îa tokalaşmak üzere mübarek sağ elini uzattı ve şöyle fısıldadı:Kalk ey kahraman… Sana ne azarlama var, ne de güçlük…Rasûlüllah, (s.a.v.) Ammâr’la karşılaştığında onu ağlar bir halde buldu. Eliyle gözyaşlarını  silerek ona: Kâfirler seni yakalayıp suya yatırdılar. Sen de şöyle şöyle dedin??.»Ammâr hüngür hüngür ağlayarak:Evet, ya   Rasûlellah!» diye cevap verdi.   Rasûlüllah (s.a.v gülümseyerek ona şöyle dedi: Eğer yine gelirlerse, onlara bu söylediklerinin aynısını söy­le!Sonra şu  âyet-i  kerîmeyi  okudu:

«Gönlü imanla dolu olduğu halde, zor altında olan kimse müstesnâ, inandıktan sonra Allah’ı inkâr edip, gönlünü kâfirliğe açanlara Al­lah katından bir gazab vardır, büyük azab da onlar içindir.» (Nâhl/106)Ammâr’ın içi rahatladı. Artık vücûduna yapılan işkenceden dolayı

hiçbir acı duymadı ve artık hiçbir acıyla karşılaşmadı…Onun ruhu ve  imanı   kazanmıştı.., Kur’ân bu mübarek işte ona garanti vermişti.  Artık bundan sonra ne olursa olsun!..Ammar cellâdlanna yorgunluk çökünceye ve onlar, onun azmi karşısında rezil bir şekilde vazgeçinceye kadar direndi!..Peygamberlerinin hicretinden sonra müslümanlar Medine’ye yer­leştiler. Müslüman toplum orada hızla teşekkül etmeye ve kendini tamamlamaya başladı. Ammar bu müslüman ve inanan toplumda yüce bir mevkiye sahip oldu!…Rasûlüllah {s.a.v.) onu çok severdi. Ashabına onun imanı ve hidâyetiyle iftihar ederdi…Onun hakkında Rasûlüllah (s.a.v.) şöyle  buyurur  : Ammâr, kemiklerindeki iliklere kadar imanla doludur».

ONLAR RESULULLAH”IN [SAV] ŞU SÖZÜNÜ İYİ ANLAMIŞLARDI`,

TİRMİZİ- KIYAMET-59`,

2516- İbn Abbâs (r.a.)’den rivâyete göre, şöyle demiştir; Birgün Rasûlullah (s.a.v.)’in binitinin arkasında idim. Buyurdu ki: “Ey delikanlı! Sana birkaç kelime öğreteceğim: “Allah’ın emir ve yasaklarına iyi dikkat ederek yaşa ki Allah’ta seni gözetip kollasın. Allah’ı hiç hatırından çıkarma ki onu her an karşında bulasın. İsteyeceğinde Allah’tan iste yardım isteyeceğinde Allah’tan yardım iste, bilmiş ol ki tüm insanlar sana bir konuda fayda vermek için bir araya gelseler ancak Allah’ın yazdığı kadarıyla sana faydalı olabilirler. Eğer tüm insanlar sana zarar vermek konusunda birleşip bir araya gelseler ancak Allah’ın sana yazdığı kadarıyla zarar verebilirler. Kader kalemleri kalkmış ve yazılan sahifeler kurumuştur.

MÜMİNLER İMANLARINI TEKVİNİ KANUNLAR ÜZERİNE BİNA ETMİŞLERDİR`,

AHKAF SURESİ 1-2-3-4 AYETİ KERİMELER`,

1 – Hâ mîm.

2 – Bu kitabın indirilişi, çok güçlü, hüküm ve hikmet sahibi olan Allah tarafındandır.

3 – Biz gökleri, yeri ve ikisi arasındakileri ancak hak ile ve belirli bir süre için yarattık. İnkâr edenler uyarıldıkları şeyden yüz çeviriyorlar.

4 – Ey Muhammed! De ki: “Allah’tan başka yalvardıklarınızı gördünüz mü? Onlar yerden ne yaratmışlar bana gösterin. Yoksa onların göklerin yaradılışında bir ortaklıkları mı var? Eğer siz doğru söyleyen kimseler iseniz bana bu Kur’an’dan önce indirilmiş bir kitap veya ilimden bir eser getirin.”

MEVDUDİ RH.A TEFSİR`,

Çünkü muhatap olan kavim müşrikti. Bu yüzden onlara, sorumsuzca, ciddi ciddi düşünmeden, gayri makul bir inanç üzerinde ısrar etmekte oldukları uyarısında bulunulmaktadır.
Onlar her ne kadar bu dünyanın yaratıcısının Allah olduğuna inanıyorlarsa da, bununla beraber başkalarını da ma’bud olarak kabul edip onlara yalvarmakta, hacetlerinin ve problemlerinin hallolmasını onlardan istemekteydiler. Onlara secde edip adaklar adıyorlardı. Kendi talihlerini bunların değişteribileceğini zannediyorlardı. Aynı kişilere, “Neye dayanarak siz bunları ma’bud olarak kabul etmektesiniz”, diye sorulmaktadır. Açıktır ki, Allah (c.c) yanında başkalarına da ma’budiyyet nisbet etmenin iki temel sebebi olabilir: Birincisi, ya bir kimse yer ve göğün yaratılmasında Allah’tan başkalarının da bir payı olduğu konusunda bir bilgi sahibidir, ya da falanca kimsenin ilahlıkta kendi ortağı olduğunu bizzat Allah Teala’nın kendisi söylemiştir. Şimdi hiç bir müşrik ibadet etmekte olduğu ma’bud hakkında, bunun Allah’ın ortağı olduğunu iddia edecek bir bilgi sahibi değildir. Ayrıca Allah tarafından indirilen hiçbir kitap gösterilemez ki, Allah kendisinin bir ortağı olduğunu bildirmiş olsun. O zaman onların bu şirk inançlarının kesinlikle bir aslı-astarı yoktur.

Bu ayatteki “Önceden gelmiş kitaplardan” murad, Allah’ın daha önce inzal ettiği kitaplardır. “Bir bilgi kalıntısı”ndan murad, sonraki nesillere itimat edilen bir vasıtayla ulaşmış eski devirlerdeki nebilerin ve salihlerin talimatlarının kırpıntılarıdır. Bu iki vasıtayla insana ulaşan hiçbir şeyde şirkten bir iz yoktur. Şimdi Kur’an’ın tebliğ etmekte olduğu bütün semavi kitapların ittifak ettiği tevhid ve evvelki ilimler hakkında ne kadar eser kalmışsa bunlarda da şirkin hiçbir izine rastlanmamaktadır. Bunlarda herhangi bir nebi, veli ya da salih kişinin herhangi bir zaman Allah’tan başkasına kullukta bulunmak için vaaz verdiğine dair hiçbir iz de yoktur. “Kitap”tan murad ilahi kitaplardır…”Bilgi kalıntısı”ndan murad da “Nebilerin ve salihlerin bıraktığı ilimdir” sözünü bir an için bir kenara bıraktığımızı var sayalım. Bu sefer hiçbir bilimsel kitapta veya dini ve dünyevi bilimler mutahassıslarının bu güne kadar yapmış oldukları hiç bir araştırma da, yeryüzü ve gökyüzünün herhangi bir kısmını Allah Teala’nın yanında başka bir tanrının yarattığına dair ya da bu dünyada insanların istifade ettiği nimetleri Allah (c.c) değil de başka birisinin yarattığına dair en ufak bir emare yoktur.

Allah c.c hepimize imanını sahabe gibi sağlam temeller üzerine inşa eden kullarından eylesin inşallah. Hakkı hak bilip hakka sarılan, batılı da batıl bilip batıldan uzaklaşan kullarından eylesin.

ÇALIŞMA BİZDEN , TEVFİK ALLAH”TANDIR.

SELAMIN ALEYKUM.