İBADETTEN LEZZET ALMAK

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Şüphesiz hamd, Allah (c.c.)’adır. O’na şükreder ve ondan yardım dileriz. Nefislerimizin şerrinden ve kötü amellerimizden Allah’a sığınırız. Allah’ın hidayete erdirdiği, kurtuluşa ermiştir, Allah’ın saptırdığı da kendisi için bir dost ve rehber bulamaz.

Salat ve selam alemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Muhammed (sav.)’e ashabına, ehli beytine ve tüm müminlerin üzerine olsun. Amin.

Dinî hayatın vazgeçilmez bir unsuru olan ibadetlerin, inanan insanla Rabbi arasında iman bağı ile derinden kurulan ilişkinin dış dünyaya akseden tezahürleri ve dinî hayatın pratik uygulama şekilleri olduğunu söyleyebiliriz. İbadetler; kulun, bir nevi Rabbinin huzuruna çıkma, O’na yakın olma ve O’nunla irtibat kurma vasıtalarıdır. Bu açıdan bakıldığında ibadetler, insanın Rabbine kulluğunu göstermek, onunla manevi bir irtibat kurmak; itaat, bağlılık, teslimiyet ve tazim duygularını ifade etmek için ihtiyaç duyduğu kalıplaşmış hareket ve davranış sisteminin ilah tarafından belirlendiği kabul edilen şekilleridir.

Bir kulun, Rabbine duyduğu sevgi arttıkça, O’na itaat etmek ve O’nu anmaktan zevk almak için göstermiş olduğu çabalar da artar. Bu sevgi, O’nu zikretme ve O’na yalvarma yoluyla Yüce Allah’a duyduğu özlem ve yakınlığı anlamaya bir neden oluşturur.

Bu manalar, ancak kendisine sevgi kapısı açıldığında ortaya çıkar. Böylece seven, sevdiğini mutlulukla kabul eder; onun emirlerine rıza göstererek itaat eder. Bu itaat, ameli yerine getirmemenin sonucundan kaynaklanan korku kırbacı gibi onu harekete geçirmez. Aksine Hz. Musa (a.s.)’ı harekete geçirdiği gibi harekete geçirir. O, Rabbine şöyle demişti: ”Ben, memnun olasın diye sana acele ile geldim Rabbim.” (Taha 84.)

Gerçekten seven kimse, Rabbine yalvarışında, O’nu anışında ve O’nunla yalnız kalışında gerçek bir mutluluk,zevk,tat ve nimet bulur.

Salihlerden biri şöyle dedi: ‘Dünyanın yoksul insanları, dünyada tattıkları şeyden daha güzelini tatmadan oradan çıktılar.’ ‘Oradaki daha güzel olan şey neydi?’ diye sorulunca Yüce Allah’a duyulan sevgi, O’nu tanıma ve O’nu anmadır diye cevap verdi.

Peki bizlerin ibadetlerimizden lezzet almamıza engel olan manevi hastalıklar nelerdir?

1)Günahlar iman zayıflığına sebep olduğu gibi, ibadetten lezzet almaya da engel olur.

“Mü’minin işlediği her günah kalbinde siyah bir nokta meydana getirir. Tövbe edip kötülükten sıyrılarak af dileyince, o siyah nokta kalbinden silinir. Eğer günaha günah eklerse siyah noktalar çoğalıp kalbini kaplar.” (Buhari)

2)Dünya işleriyle çok meşgul olmak ibadetten lezzet almaya engeldir.

“Dünyanın bolluğu sizi Allah’a ibadetten meşgul etmiştir. Âdemoğlu durmadan “malım malım” diye tepiniyor. Ey âdemoğlu! Acaba senin malından senin yiyip bitirdiğin, giyip eskittiğin veya sadaka verip ebediyen defterine yazdırdığın başka bir şey var mı?” (Müslim)

Zamanının çoğunu dünya işlerine yoğunlaşarak geçiren bir insan yaptığı ibadete gerektiği şekilde kendini veremez. Çünkü akıl, kalp ve beden dünya işleriyle meşgul olmaya alışır. İbadete ayırdığı o kısacık vakitte de ruhu arzu ettiği zevki alamaz.

Hâlbuki insana verilen ömür, dünyanın geçici rahatını temin etmek için değil, Cenab-ı Hakk’ın rızasını kazanıp cennete girmek içindir.

3)Riya ibadetin lezzetini alır.

“Ki onlar namazlarından gaflet edenlerdir (ona ehemmiyet vermezler). Onlar ki riyakarlık (gösteriş için ibadet) ederler.” (Maun, 5-6)

4)Haram ve şüpheli şeyler yemek ibadetin makbuliyetine engel olur.

Yahya bin Muazz el Razi (ra) der ki: “İbadet, Cenab-ı Hakk’ın hazinesinde gömülü, değerli bir kilitle kilitli mücevherdir. Bu hazinenin anahtarı duadır. Dişleri helal lokmadır. Dişleri olmayan bir anahtar nasıl kapıyı açamıyorsa hazinenin içindeki mücevhere (ibadetin sevabına) ermek ve hazineyi açmak için helal lokma anahtarı lazımdır.”

5)İnsanın kendisiyle beraber yaratılan her şeyin ibadet ettiğini düşünmemesi ibadet lezzetini noksanlaştırır.

6)İbadetin kıymetini bilmemek ibadetten zevk almaya engeldir.

İnsan ibadetin kıymetini, neden ve nasıl yapılması gerektiğini bilmediğinde ibadetten hakkıyla lezzet alamaz. İmam-ı Şafii Hazretleri: “İlmiyle Allah’a itaat eden, ibadetinin manevi zevkine erer.” buyurmuştur. Demek ibadetten feyiz ve lezzet almak için ilim esastır.

Rabbim bizleri kulluktan lezzet alan kullarından eylesin.Amin.

Gayret bizden, tevfik ALLAH(c.c.)’tan.