Hz. VELİD B. VELİD (R.A)

Hz. VELİD B. VELİD (RA)

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbi gökleri ve yeri kendisine boyun eğdiren hayatı ve ölümü yaratan, Malik ve Meliklikte eşi bulunmayan Rahman, Rahim ve Esma’ul Hüsna isimleriyle yarattığı varlıklara ihsanda bulunan Allah’a (CC) salat ve selam iki cihan güneşi, cahiliyyenin yok olması, hakikatin gün yüzüne çıkması için gönderilen Hz. Muhammed (S.A.V.) aline ve ashabına ve selam Rahman’ın emirlerine boyun eğen ve işittik itaat ettik şuuruyla yaşayan tüm Müslümanlara.

Hayatını Allah’ın dinine düşmanlıkla geçiren bir babanın oğlu kendiside bu düşmanlığı Bedir savaşında esir düşene kadar devam ettiren bir düşmandı. Bedir savaşında Abdullah b. Cahş (R.A.) esiriydi.Fidye olarak babası Velid b. Mugire’nin  zırhını vererek serbest bırakılıyor. Kendisini almaya gelen abisi Halid b. Velid’le Mekke’ye geri dönerken içine dolan İslam nuruyla onlardan kaçarak Peygamberimizin yanına gelerek orada iman eder.

Ve Müslüman olduktan sonra bir ara Mekke’ye gider. Abisi Halid bunu görünce yanına gelir ve ey kardeşim madem ki Müslüman olacaktın. Neden? Düzenimizi bozdun ve babamızdan bize hatıra kalan zırhını da senin serbest kalma için orada bıraktırdın?

Velid b. Velid (R.A.) ; Kureyşli’ler esarete dayanamadı da Muhammed (S.A.V.)’e tabi oldu demelerinden kortum. Çünkü ben korktuğumdan değil sevdiğimden böyle yaptım.

Sözleri biter bitmez Halid b. Velid ve kardeşi onu Mahzumoğullarından bazı Müslümanlarla Ayyaş Ebu Rebia ve Ebu Seleme b. Haşim (R.A.)’nın yanına hapsettiler. İslam düşmanı Hişam b. Mugire’den ve akrabalarından çok işkenceler ve zulümler gördüler.

Peygamberimiz onlar için sürekli dua ediyordu. Bu duaların sonucunda Allah (CC) Velid (RA) kurtulup kaçmasını nasip etti.Medine’ye geldiğinde bitkin bir hal içersinde kalmış olmasına rağmen Peygamberimizin yanına gidiyor. Ve Peygamberimiz ona kardeşlerinin durumu nasıl diye sormasıyla bir hüzün başlıyor.Ve göz yaşları içersinde çok işkence görüyorlar ve onları birbirine ayaklarından zincirli bir halde tutuyorlar.Der ve Hz. Velid (RA) daha konuşamaz hale gelir ve Peygamberimiz (SAV)onları  oradan kim kurtarır  diye ashabına döndüğünde oradan yine aynı sesin sahibi ben ağlayarak ben kurtarırım.Ashab bir anda suskunlaşır oysaki orada o kadar zulüm ve işkence görmüştü.

Fakat burada biraz tefekküre davet ediyorum sizleri biraz düşünmek lazım onca sıkıntı ve işkence yine ben diye biliyor.Ya bizler bu olaya şu iki yönüyle bir bakalım o Peygamberin emrini yerine getirme ve kardeşlerini o sıkıntıdan kurtulmaları için canla başla mücadelesine devam ederek bizden öncekilere bize  ve bizden sonrakilere öyle bir itaat ve kardeşlik dersi veriyor ki;İnşaAllah biraz düşününce ne demek istediğimi sizlerde anlayacaksınız!

O bu hayat dersini verirken herkes şaşkın bir halde iken o Mekke’ye doğru yola koyulmuş ve oraya vardığında kardeşlerine  ve zindandakilere bir şeyler götüren bir kadının haberi kulağına gelir ve onu takibe başlayarak esir oldukları yeni yeri bulur ve üstü açık fakat duvarları yüksek bu yerden herşeyi göze alarak atlar ve kardeşlerini oradan kurtulmalarına sebeb olur.

Aç, susuz ve yalın ayak o çöl sıcağında Medine’ye ulaşırlar.

Medine’ye vardığında ayaklarının altları param parça olmuştu her birinin ileriden gelen Peygamberimizi görünce bir anda bütün sıkıntıları sanki bitmiş ve yüzünü mutluluk sarmıştı.Nasıl kaplamasın ki verilen  görevi yerine getirmişti.Dünyaya ve dünya nimetlerine dalanlara gereken itaatkar olma ve kardeşlik dersini vermişti.

Peki ya bizler şu yaşadığımız zaman diliminde Allah’ın dinin yayılması uğrunda esarette olan kardeşlerimiz için neler yapıyoruz?

Hayatımızı ve malımızı da geçtim , makam ve mevkiimizi de geçtim.Acaba bir kaç saatimizi  onlara adıyor ve onlara dua ediyor muyuz?

Aslını soracak olursanız!saati de geçtim.Kaç dakika mızı harcıyoruz?

Dilimizle , amelimiz hiçte uyuşmuyor.Sözümüzle demedim ! o kemiksiz organımızla çünkü istediğimiz gibi ortamda onunla hareket ediyoruz.

Rabbim hakkıyla amel edenlerden eylesin.

Tevfik Allah’tan dua buyurun!

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN