HZ. MUHAMMED(SAV)’İN ÖRNEK HAYATI-5

Hamd alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, din gününün sahibi olan ALLAH(C.C)’a mahsustur. Salat ve Selam, son Peygamber Hz. Muhammed(sav)’e, O’nun aline, ashabına ve O’nun izinden giden tüm Mü’minlerin üzerine olsun İnşaAllah.

Allah Resulü(sav)’i, ALLAHU Teâlâ’nın bize tanıttığı şekilde tanımaya devam ediyoruz. Bu ay ki yazımızın ilk ayeti Peygamberimizin(sav) değerini açıkça ifade eden bir ayet;

Nisa Suresi 80. Ayette ALLAH(C.C) şöyle buyuruyor;

“Kim Peygamber’e itaat ederse ALLAH(C.C)’a itaat etmiş olur. Kim yüz çevirirse, bilsin ki biz seni onlara bekçi olarak göndermedik.”

İşte ALLAH Resulünün(sav) ALLAH(C.C) katındaki değeri! ALLAH(C.C), Resulüne(sav) itaati, kendisine itaat olarak kabul etmekte… Yani ALLAH(C.C)’a itaat etmenin yolu; Hz. Muhammed(sav)’e itaat etmekten geçmektedir.

Rasulullah(sav)’ı Mekke’ye ve Kureyş kavmine hapsedenleri O’nun söz ve fiillerini, emrettiklerini ve nehyettiklerini umursamayanlar, kendi nefsi istek ve arzularına göre yaşayanlar, namazda ALLAH(C.C)’ı ve Resulünü(sav) var kabul edip çarşıda, pazarda, evde, avmde, düğünde vs. haşa yokmuş gibi hareket edenler, ALLAH Resulüne(sav), dolayısıyla da ALLAH(C.C)’a itaat etmiyor, umursamıyor demektir.

Tam manasıyla Resul(sav)’e itaat nasıl olur peki?

Allah Resulü(sav), ALLAH(C.C)’ın rızasına giden yolda bizden önce yürümüş ve o yolu doğru şekilde bizler için belirlemiştir. Bizler tam O’nun ayak izlerinin üzerinden gidersek hem ona hem de ALLAHU Teâlâ’ya itaat etmiş olacağız. Bu izlerin biraz önüne, yanına, sağına, soluna ya da arkasına basarsak, onun çizdiği yolu değil, yeni izler oluşturarak kendi benimsediğimiz ve oluşturduğumuz yoldan gitmiş oluruz ki bu durumdan ALLAH(C.C) asla razı değildir.

Bugün bizlerin Müslüman olduğunu iddia edipte, onun örnekliğine ihtiyacımız yokmuş gibi yaşamamız, kendimize yaptığımız en büyük zulümdür. ALLAH(C.C) ayetlerini bu kadar açıkça duyurduktan sonra bir Müslümanın böyle bir zulme düşmesi mümkün değildir.

Her şey böyle ayan beyan ortada iken; ALLAH(C.C) ve Resulüne(sav) iaat etmeyenler için üzülen Resulullah(sav)’ı Yüce ALLAH(C.C) teselli ediyor ve şöyle buyuruyor;

“Kim yüz çevirirse bilsin ki, biz seni onlara bekçi olarak göndermedik”

Mevdudi(rh.a) ayetin bu kısmını tefsir ederken diyor ki;

“Yaptıkları işlerden onlar kendileri sorumludurlar, sen onlardan mesul değilsin, Sana verilen tek görev; ALLAH(C.C)’ın emir ve yasaklarını onlara iletmektir. Sen bunu gereği gibi yapıyorsun. Onları, hak yolu kabul etmeye zorlamak senin görevin değildir. Senin aracılığınla onlara ulaştırılan Hakk’a tabi olmazlarsa, sen onların isyanından sorumlu değilsin”

Yani tercih bizim. Hak ve Batılı bütün açıklığıyla önümüzde, bizlere düşen acizliğimizi, muhtaçlığımızı hatırlamak, hatta hiç unutmamak…

ALLAH(C.C)’ın da, Resul(sav)’ünün de, İslam davasının da bize ihtiyacı yok. Bizim ALLAH(C.C)’ın rızasına, Resul(sav)’ün örnekliğine ve İslam’ın kusursuz nizamına ihtiyacımız var…

Ebedi bir mutluluk için, atılacak en önemli adım Rasulullah(sav)’a itaat etmek olacaktır.

Devam edelim; Sırada ki ayetimiz yine Rasulullah(sav)’ın konumunu ve değerini ifade eden bir ayet-i kerime;

ALLAH(C.C), Ali İmran Suresi 81. Ayette şöyle buyuruyor;

“Hani ALLAH(C.C), peygamberlerden; Andolsun size vereceğim her kitap ve hikmetten sonra, elinizdekini doğrulayan bir peygamber geldiğinde, ona mutlaka iman edeceksiniz ve ona mutlaka yardım edeceksiniz” diye söz almış ve “ Bunu kabul ettiniz mi, verdiğim bu ağır üstlendiniz mi?” demişti. Onlar; “ Kabul ettik” demişlerdi. ALLAH(C.C)’ta; Öyleyse şahit olun, ben de sizinle beraber şahit olanlardanım.” Demişti.

Ayette de bildirildiği üzere ALLAH(C.C); Hz. Muhammed(sav)’den önce gönderilen bütün peygamberlerden, Hz. Muhammed(sav)’e iman edeceklerine ve O’nu ümmetlerine de tebliğ ederek ona yardımcı olacaklarına dair kuvvetli bir söz almıştır.

Bu demektir ki; Rasulullah(sav), sadece risalet verilişinden, kıyamete kadar bir süre değil; Hz. Adem(a.s)’den kıyamete kadar bütün peygamberler ve ümmetleri de dahil, herkesin iman etmesi zaruri olan bir konumdadır. O’nun peygamberliğine bu şekilde iman etmeyen, iman etmiş sayılmayacaktır.

Bu konuyla alakalı Resulullah(sav) şöyle buyurmuştur;

“Eğer şu anda Musa(a.s) hayatta olsaydı bana iman ederdi.”

Bu ayette ve hadiste, diğer ayet ve hadisler gibi Hz. Muhammed(sav)’in konumunu, önemini bize açıkça ifade etmektedir.

O halde bir Müslümana düşen; hayatın her anı ve her alanında Resulullah(sav)’in önder ve örnekliğinde hareket etmektir.

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

Bir dahaki yazımızda devam edeceğiz İnşaAllah…