HÜCCETÜ’L İSLAM İMAM-I GAZÄLÎ (RH.A) (5.bölüm)

Hamd alemleri isteğine göre emsalsiz yaratan hiç bir varlığa ihtiyaç duymayan Allah’a (cc) selat ve selam son resul ve insanlığın kurtuluş reçetesi olan Hz. Muhammed (sav)’e ve selam O’nun aline ,ashabına ve bu İslami hayatı dert edinen tüm Müslümanlara olsun.

Dünya, ahretin tarlası ve hidayet konaklarından bir konaktır. Kendisine mahiyetine uygun bir ifade olarak dünya denmiştir. Çünkü iki konaktan biri olduğu gibi yakın ve geçici olandır. Bu sözleriyle zihin dünyamızı sarsan, geçici düşünceler den bir an olsun bizi uzaklaştırıp geçici olandan sıyrılıp gerçek olana doğru bir yol tutmamıza vesile olan imam-ı gazali ye kulak verelim ; Gazalinin  bir mektubunda şu ibareler geçmekte, Emma ba’dül ! büyük kadı mervan vasıtası ile emiriüd- devle mutemed-ül-mülk ile aramda büyk bir dostluk peydah olmuştur. Bu dosluk, yakınlık ve karabet yerine geçmiş ve yakınlaşmamıza vesile olmuştur. O akrabama taktim edeceğim en büyük hediyem şübhesiz kendisini Allah’a yaklaştıran, cennet-i alaya girmesine vesile olan bir nasihattır. Çünkü alim kişilerin nasihattan başka verebilecek hiçbir hediyesi olamaz. Unun da buna mukabil olarak bana yapacağı en büyük hizmet, taktim edeceği en güzel hediye dünya zulmetlerinden fariğ bir kalp ile o nasihatımı dinlemesidir.  Kendisini ikaz ederim: Yanında erbab-ı kulubdan insanların hürleri tefrik edildiği zaman, kerim ve akılılar zümresini ihtiyar eylesin.Onlardan olmaya gayret sarfetsin. Allah’ın yüce resulünden, en şerefli insan kim olduğunu sorulduğu zaman ‘’En müttakileridir’’ diye cevap buyurmuştu, o halde en akıllıları kimdi? Sualine de ; Allah’ın Resulü ‘’ ölümü en çok hatırlayandır’’ buyurmuştur. Başka bir hadisinde de ‘’Akılı o kimseye denir ki, nefsini hesaba çeker ve ölümden sonraki alem için azık hazırlamaya bakar. Ahmak o kimsedir ki, nefsinin dizginini Salıverir vebütün kötülüklerine rağmen Allah’ın affını ümid eder.İnsanların en gabisi, en ahmağı, cahili ve en nadanı kendisinden ölüm anında alınan, elinde bırakılmayan dünya emirlerine ihtimam ve önem gösterir. Fakat cennetlik midir, yoksa cehennemlik mi? Buna kat’iyyen ehemmiyet vermez. Halbuki Allahü Teala Kur’anında cennetlikleri de, cehennemlikleri de bildirmiştir.

Şüphesiz ebrar olanlar, elbette nimetler(le donatılmış cennetler) içindedirler. (infitar 13)

Bir başka ayet:

Artık kim taşkınlık edip-azarsa  Ve dünya hayatını seçerse, Şüphesiz cehennem, (onun için) bir barınma yeridir. (Naziat 37-38-39)

Kim dünya hayatını ve onun çekiciliğini isterse, onlara yapıp ettiklerini onda tastamam öderiz ve onlar bunda hiç bir eksikliğe uğratılmazlar. (Hud 15)

Hesaba çekilmeden evvel nefsini hesaba çekmesini, zahirini ve batınını murakabe etmesini, kastını ve niyetini kontrol, fiillerini, sözlerini, çıkışını ve girişini tetkik edip, acaba kendisini Allah’a yaklaştırıp ebedi saadete vardıracak nitelik de midir? Yoksa yalnız dünyaya ait ,işleri yapmak niteliğinde midir? İşte bunu bilmeye gayret sarfetmenizi  tavsiye ederim.

ALLAH(cc) hakkı hak bilip hakka sarılan, batılı batıl bilip batıldan içtinap eden kulların dan eylesin.