HİÇ ÜMİDİN VAR MI?

Hamd, âlemlerin Rabbi olan ALLAH(CC)’A mahsustur. Salat ve Selam Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav)’ a Ehli beytine, Ashabına ve etabına olsun.

İnsanın benliğinde var olması gereken korku, ümit, haya, ihlas ve tevekkül gibi hasletler arızi bir durum değil, kalıcı bir davranış şeklinde olmalıdır. Yani ümitten bahsederken kalpte kalıcı bir duygu haline gelen ümitten bahsetmiş oluyoruz. Çünkü bazı insanların zayıflık anlarında uzun veya kısa süren bazı halleri de olabilir. Müslüman bir fertten beklenen ise, nefsini bu manevi amellere göre terbiye etmek istediğinde, amellerin onun kalbinde kalıcı olmasıdır. Bunların belli bir süre sonra kaybolan bir hal olmaması gerekir.

Bu açıklamanın sebebi Müslümanın kalbindeki ümidin her daim korunması gerektiğinin farkında olması içindir. Konuya dönecek olursak, Ümit insanın kendisine hoş gelen bir beklenti ile ilgili memnuniyetidir. Ancak ümit, gerçekleşmesi belli bir sebebe bağlı olan şeyler hususunda olur.

Eğer bir sebep yok bu, temennidir, ümit değildir. Çünkü kişi sebepsiz bir beklenti içerisinde olursa ümit eden insan değil, sadece temenni eden insan olur. Ancak gerçekleşmesi için bir sebep bulunan ve gerçekleşmesi durumunda insanın sevinmesine sebep olan şey ümittir.

Ümit ALLAH(CC)’ ın cömertliğini ve üstünlüğünü müjdelemektir. O’nun kerem ve nimetini müşahede etme hoşnutluğudur. Ümit, Rabbin cömertliğine güvenmektir. Kalbi, sevgilinin yurduna ileten bir yönlendiricidir. Peki, sevgilinin yurdu neresidir? Cennettir…

Ümit le temenniyi birbirinden ayırmak gerekir. Çünkü insanların çoğu, Rablerinin rahmetini ümit ettiğini zannetmektedir. Fakat gerçekte onlar, şer’i anlamda bir ümide sahip değillerdir; aksine mücerred bir temenniye sahiptirler.

Temenni tembellikle karışıktır. Temenni, insanı ciddiyet ve gayrete sevk etmediği gibi kişinin tevekkül etmesine de engeldir. Bu ise bizi tohum ekmeden ekin bitirmek isteyen bir kimsenin durumuna benzer.

Ümit eden bir insanın hali, toprağı sürüp, ekin için onu uygun hale getiren, düzleyen, ardından tohum eken ve sulayan sonra da bu ekini, her türlü zararlı şeylerden ve afetlerden muhafaza eden, daha sonra ekinin çimlenip büyümesini bekleyen insanın durumuna benzer işte bu, ümitli bir kimsedir. Bu iki kişi arasındaki fark açıkça ortadadır.

Buradan hareketle kimin Rabbinin rahmetini ümit ettiğini iddia edip yalancı temennilere sahip olduğu, kiminde ümitli olduğu ortaya çıkmıştır. Bu iki kişi arasında dağlar kadar far vardır. Nitekim ümitli insan, üzerine düşen bütün görevleri yerine getirir, daha sonra da bunun karşılığını ALLAH(CC)’ tan bekler. Ancak bütün gayretini sarf eder. İşte bunun adı ümittir. Gerçek ümit işte budur. Böyle bir insan da Rabbinin rahmetini ümit eden insandır.

Birincisi iflas eden ve sadece temenni eden bir insandır. Cenneti arzular fakat onu elde etmek için hiçbir çaba sarf etmez. Şu ayet bunu ifade etmektedir;

“Ne sizin kuruntularınız ne de ehli kitabın kuruntuları( gerçektir); kim bir kötülük yaparsa, onun cezasını görür ve kendisi için ALLAH(CC)’ tan başka dost da yardımcı da bulamaz.” (NİSA 123)

ALLAH(CC) RASULÜ (SAV) bir hadiste;

“ İman temenni ile olmaz. İman, kalpte karar kılan ve amelle tasdik edilen şeydir.” Buyurmaktadır.

Ümit, ALLAH(CC)’ a doğru yol alan ve O’na ibadet eden bir kimse için zaruridir. Mümin bir an için ümitsiz kalsa helak olur. Helak olmadıysa bile helak olması yakındır.

Anlıyoruz ki ümit, insanın Rabbine olan yolculuğun da ona yardımcı olacak ve onu İslam dini üzere sabit kılacak vasıtaların en güçlüsüdür.

Ümidi doğru şekilde anlayamazsak ümit edenlerden değil, sadece temennide bulunanlardan oluruz.

1. Yakup (a.s)’ ın oğullarına dediği gibi;

“ALLAH(CC)’ ın rahmetinden ümit kesmeyin, Çünkü kafirler topluluğundan başkası ALLAH(CC)’ ın rahmetinden ümit kesmez.”  ( Yusuf 87)

Kıpırdama bizden, Tevfik ALLAH(CC)’ tandır.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN