H.Z. EBU BEKİR (R.A.) – VEFATI

Hamd Alemleri hiçlikten varlığa çıkartan, kainatın hakimi, tek otorite ibadet ve kulluk edilmeye tek layık zat olan ALLAH (c.c.)’a mahsustur.

Sallat ve selam Hatemul enbiya, yaşayan kur-an, kendisine tabi olunmadıkça  cennetin hayal dahi edilemeyeceği Hz. MUHAMMED (s.a.v)’e Onun pak aline güzide ashabının üzerine olsun…

Haftalardır hayatını anlattığımız Ebubekir (r.a.)’ın bu yazımızda vefatından bahsedeceğiz . Ebubekir (r.a.)’ın irtihal vaktinin geldiğini kızı hz. Aişe anlatıyor;

Ebubekir (r.a.)’ın hastalığı şöyle başladı. Soğuk bir günde yıkanmıştı. Tam on beş gün ateşli hastalığa yakalandı. Namaza çıkamıyordu. Namazı hz. Ömer ‘in kıldırmasını emretti. İnsanlar onu ziyaret ediyordu. Hastalığı şiddetlenince ona ;

‘’Senin için bir doktor çağıralım mı ? ‘’ dediler ; O;

‘’O beni  gördü ve ‘’ ben dilediğimi  yaparım . . dedi .

h.z aişe anlatıyor;

Ebubekir ;’’ bakın , emir oluşumdan bu yana malımadan her ne arttıysa onu alın, benden sonraki halifeye götürün .’’ dedi . Baktık, onun bostanını sulayan ve yanında küçük bir çocuğu olan siyah bir kölesi olduğunu gördük. Onları Ömer’e gönderdik. Ömer ağladı ve;

“ALLAH (c.c.) Ebubekir ‘e rahmet etsin. Kendisinden sonra geleni şiddetli zora soktu.” Dedi.

H.z aişe anlatıyor;

Ebubekir vefat ettiği hastalığa yakalandığında yanına gittim. Son nefeslerini veriyordu. Dediki;

“Müslümanların işini yüklendiğimiz günden bu yana onların ne dinarını ne de dirhemini yemedik. Sadece onların döğülmüş hububatını yedik ve kaba elbiselerini giydik. Şu Habeşli köleden, şu sulama devesinden ve şu eski püskü elbiseden başka onların feyinden ne azı ne de çoğu yanımızda yok. Öldüğümde de onları alın Ömer’e götürün. Beni onların mesuliyetinden kurtarın.” Dedi. Bende dediğini yaptım. Elçi Ömer’e gidince gözyaşları yere akıncaya kadar ağladı ve sonra da;

“ALLAH (c.c.) Ebubekir’e rahmet etsin. Kendisinden sonra geleni şiddetli zarara soktu. “

Onun bu tatbikatı millet malına karşı verasını göstermektedir. Halbuki müminlerin idare işini yüklendiğinden kendi ticaretinden ve kendi işlerinden uzaklaşmıştı. Hilafet işleri ile meşgul olduğundan karnını doyuracak ve avretini örtecek kadar nafakayı beytülmal den almak zorundaydı. Öleceği zaman da elindeki mala bakılmasını ve oradan gelen malın geri iadesini emrediyordu. Bakıldığında elindeki malın düşük bir şey olduğu anlaşılıyordu. Öyle de olsa huzur ve güven içinde rabbine kavuşmak için geri verilmesini emrediyordu. İşte bu takvanın eseriydi. Elleri boştu, ama imanı bütündü. Bunda akıl sahipleri için nice ibretler vardır.

h.z Ebubekir kendisini hanımı esma binti ümeys’in yıkamasını ve resulullah(s.a.v.)’ın yanı başına defnedilmesini vasiyet etti . Ebubekir (r.a.)’ın bu dünyadan göçmeden evvel söylediği son söz ;

“ beni Müslüman olarak öldür ve beni Salihler zümresine kat .” ayeti idi.

h.z. Ebubekir ‘in vefatı sebebiyle medine çalkalandı. Resulullah(s.a.v.)’ın vefatından sonra medine  böyle hüzünlü bir akşam görmemişti. Erkek kadın herkes ağlıyordu. Ali b.ebi talip(r.a.)acele ile geldi .

oda ağlıyordu , Ebubekir’in (r.a.)’ın başının ucunda durarak;

“ALLAH(c.c.)’ın rahmeti üzerine olsun ey Ebubekir. Resulullah’ın can dostu, yol arkadaşı, yardımcısı, itimat ettiği dostu , sır arkadaşı, müsteşarı idin. İnsanlardan ilk Müslüman olan , en samimi olan,yakini en şiddetli olan , AlLAH’tan en çık korkan, dinine en çok bağlı olan , resulullah’ı en iyi bilen , islama en çok hizmet eden , dostluğu en iyi ifa eden , bir çok hayırda önde olan , derecesi en yüksek olan sendin, ALLAH(c.c.) seni Resulullah (s.a.v.)’den ve islamdan yana en üstün hayırlarla mükafatlandırsın. İnsanlar ALLAH (c.c.) ‘ın resulünü yalanladığında sen onu tasdik ettin. Onun gözü kulağı oldun. ALLAH(c.c.) kur-an’ı kerimde seni sıddık ismiyle isimlendirdi ve insanlar cimrilik gösterdiğinde sen cömertlik gösterdin. İnsanlar durup oturduğunda sen zorluklara karşı onunla mücadele ettin. En sıkıntılı anlarda onunla birlikte oldun. Onun mağaradaki arkadaşı ikinin ikincisi sendin . üzerine sekinet indirilende sendin. Hicrette onun yoldaşı sendin. Ondan sonra ALLAH’ın dini ve islam ümmeti üzerine ALLAH Resulünün halifesi oldun. İnsanlar dinden döndüğünde sen hilafeti en güzel şekilde ifa ettin. Ashab gevşedğinde sen harekete geçtin. Onlar zayıf olduğunda sen güçlü oldun.

Resulullah (s.a.v.)’in senin hakkında buyurduğu gibi bedenen zayıf, ALLAH’ın emrinde güçlü, kendi nefsinde mütevazi, ALLAH (c.c.) katında aziz, insanlar nezdinde kadr-u kıymeti yüce biri idin. O insanlardan hiçbiri senin hakkında ne bir dedikodu, nede birbirine kaş göz işareti yaptılar. Mahlukattan hiçbiri senin katında hafife alınmadı. Zayıf senin yanında her daim güçlü oldu, hakkı alındı. Yakın uzak herkes senin katında eşit oldu. İnsanlar arasında sana en yakın olanlar ALLAH azze ve celleye en çok itaat edenlerdi… senin işin hak, doğruluk ve şefkatten ibaretti. Din seninle ayakta durdu. İman seninle güçlendi ve ALLAH’ın emri zuhur etti. ALLAH’a and olsunki sen bu işte çok büyük mesafeler kat ettin. Kendinden sonra gelecek olanı yordun. Bu sebeble çokça hayırlara nail oldun. Senin hükmüne ve idarecilğine razı olduk. ALLAH’a andolsunki  Resulullah (s.a.v.)’den sonra bu ümmet senin gibisini görmeyecek. Sen dini aziz tutar korurdun, dedi. İnsanlar susmuş onu dinliyorlardı. Onun sözü bitince tekrar ağlamaya başladılar ve yüksek sesle;

“doğru söyledin”,dediler.

H.z Ebubekir sıddik ruhunu altmış yaşında teslim etti. Rivayetler bu hususta ittifak halindedir. Sanki bu hususta da Resulullah (s.a.v.) ‘e tabi olmuştu. Vasiyeti gereği hanımı esma binti hümeys tarafından yıkandı. Resulullah (s.a.v.)’in yanı başına defnedildi. Cenaze namazını halife hz. Ömer (r.a.) kıldırdı.

İşte hz. Ebubekir ALLAH’ın dinini tüm dünyaya yaymak için yaptığı büyük mücadelelerden sonra bu şekilde dünyadan çekip gitti. Resulullah(s.a.v.) den almış olduğu davet sancağını son ana kadar taşımış ve muhafaza etmiştir.

ALLAH(c.c.) kendisinden razı olsun.

Dualarımızın sonu Alemlerin rabbi olan ALLAH (c.c.)’a hamd etmektir…