GEL GÜNDE BEŞ DEFA YANAN O ATEŞİNİ NAMAZ İLE SÖNDÜR

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd görüleni ve görülmeyeni emsalsiz bir şekilde yaratan bizleri doğru yola ileten rahman rahim din günün sahibi olan Allah Azze ve Celle’ye mahsustur. Salat ve selam alemlere rahmet olarak gönderilen örneğimiz ve önderimiz yaşayan Kuran kendisine tabi olunmadıkça kurtuluşun mümkün olmayacağı Hz. Muhammed(s.a.v)’e aline ashabına ve onu takip eden tüm müminlerin üzerine olsun…

Acaba namazı günde beş ayrı vakitte kılmanın; bir başka ifade ile, günlük hayatın akışını beş defa durdurarak Allah(C.C)’ın huzuruna çıkmanın hikmeti nedir? Allahu Teala kullarının gündelik işlerini beş defa bir kenara bırakıp namaz atmosferine girmesini neden istemektedir? Hiç düşündük mü?

Resulullah -salat ve selam üzerine olsun- şu hadisi şeriflerinde, sorularımıza cevap teşkil edecek müthiş bir temsili anlatım yapıyor:

     Ey insanlar! Siz alevlenip yanıyorsunuz; fakat, kalkıp sabah namazını kıldığınız zaman, o namaz ateşinizi söndürüyor. Sonra tekrar alevlenmeye başlıyorsunuz. Öğle namazını kıldığınız zaman, o    namaz  ateşinizi söndürüyor. Sonra yine alevlenip yanmaya başlıyorsunuz. İkindi namazını kıldığınız zaman, o namaz ateşinizi söndürüyor. Sonra yine alevlenip yanmaya başlıyorsunuz. Akşam namazını kıldığınız zaman ateşiniz sönüyor. Namazdan ayrıldığınız zaman tekrar alevlenip yanmaya başlıyorsunuz. Yatsı namazını kıldığınız zaman ateşiniz tamamen sönüyor. Sonra yatıp uyuyorsunuz. Uyanıncaya kadar size bir şey yazılmıyor.

Allah(C.C)’ın her namaz vakti çağrıda bulunan bir meleği vardır. O melek şöyle der: ‘-Ey Âdemoğlu, kalk!    Yaktığın ateşi söndür!’

Bu ateş: dünyevi nimetlere olan sevgi ve bağlılıkların, şeytani arzu ve isteklerin, gönlünüzü doldurmaya başlayan gurur ve kibir gibi duyguların, nefsani ihtiras ve tutkuların tutuşturduğu yakıcı ve kavurucu bir ateştir… Kalbi, gönlü ve beyni yalayan kızgın bir alevdir…

Gerçekten, bu beş vaktin her biri arasında geçen zaman içinde, zavallı ve zayıf bir yaratık olan insan, bu yalazlı ateşin yalayıcı sıcağını damarında hisseder. Öylesine cazip, öylesine süslü püslü ve büyüleyicidir ki, dünyanın nimetleri; insanoğlunu bütün hücreleriyle tutuşturuveren ateş olur ve onu adeta sarhoş eder.

“Kadınlara, oğullara, kantar kantar yığılmış altın ve gümüşe, salma güzel atlara (bineklere), hayvanlara ve ekinlere duyulan aşırı tutku, insanlar için süslendirilip çekici kılınmıştır.” (Ali İmran 14) 

“İnsanoğlu, mala mülke ve dünyevi zevklere karşı büyük bit zaaf içerisindedir. Doğrusu o, malı çok sever.” (Adiyat 8)

Bu sevgi ve tutkular insana Rabb’ini, cenneti, cehennemi, ölümü ve ahireti unutturur. Hanzale’nin   -Allah ondan razı olsun- yakındığı ve ıstırabını çektiği durum çoğu zaman vaki olur:

Ey Allah’ın Resulü! Biz senin yanında bulunuyoruz; sen bize cehennem ve cennetten söz ediyorsun, o kadar ki, onları görür gibi oluruz; fakat senin yanından çıkınca, zevcelerimiz, çoluk çocuğumuz, malımız mülkümüz bizi meşgul ediyor da çoğunu unutuyoruz.

Oysa kul bu nimetlerin gelip geçici olduğunu sürekli hatırlamalı ve nimetlerin sahibine, ezeli ve ebedi olan Allah’a Hamd ve şükürde bulunmalıdır.

“Bunlar, dünya hayatının metaıdır.”( Ali İmran 14)

” Dünya hayatı, bir aldanma metaından başka bir şey değildir.”(Ali İmran 185)

“Asıl varılacak yer ; Allah’ın yanındadır.”(Ali İmran 15)

Ebedi nimetlerin Allah katından olduğu, insanın bu dünyaya yalnızca Allaha kulluk etmek ve O’nun nimetlerini yerli yerinde kullanarak şükretmek, Rabbini tesbih etmek için geldiğini unutan kul, sık sık hatırlatılmaya ve uyarılmaya ne kadarda muhtaçtır. Günde en az beş kez ruhi bir inkılapla asli görevini idrak edip kendine gelmezse, bu unutkan varlığın hali nice olur? Şafakla beraber alevlenip tutuşan ateş, namazdan başka neyle ve nasıl söndürülebilir? Mümin dünya nimetlerinin bu büyüleyici atmosferinden kurtulup tevhidi duygu ve düşüncelere dalmak ve rabbini anmak için namazdan başka hangi vasıtaya başvuracaktır?

Bunları düşünerek kendimizi sorguya çekmek için gecikmemeli ve Rasul-i Ekrem’in (salat ve selam üzerine olsun) ettiği şu duayı dilimizden düşürmemeliyiz: ‘’Ey kalpleri evirip çeviren Allah’ım; benim kalbimi, senin dinin üzerine sabit kıl!’’  Amin

VELHAMDULİİLAHİRABBİLALEMİN