FUKEYHE BİNTİ YESAR(R.ANHA)

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيم

Hamd Alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din gününün sahibi Allah azze ve celle’ye mahsustur. Salat ve selam örneğimiz, önderimiz, liderimiz, son rasul, son nebi Hz Muhammed(s.a.v)’e, sahabesine ve derdi yalnızca Allah’ın rızası olan bütün Müslümanların üzerine olsun inşAllah.

“İman edenler ve hicret edip Allah yolunda cihad edenler var ya, işte bunlar, Allah’ın rahmetini umabilirler. Allah ğafûr ve rahîmdir.” (2/Bakara, 218)

İsmi Fukeyhe’dir. Babası Safvan bin Ümeyye bin Yesar’dır. Kocası Hattab bin Haris’tir. Kendisi ve kocası ilk Müslümanlardan ve Kureyş tarafından türlü işkence ve eziyetlere maruz kalan kimselerdendir.

Fukeyhe bin Yesar’ın kocası Ebu Fukeyhe Ezd kabilesinden olup asıl isminin Eflah veya Yesar olduğu söylenir. Bazı kayıtlarda Ebu Fukeyhe’nin Abduddar oğullarının bazı kayıtlarda ise Cumah oğullarından Safvan b. Ümeyye’nin kölesi olduğu kayıtlıdır. Ebu Fukeyhe Bilali Habeşinin Müslüman olduğu sıralarda Müslüman olmuştur. Kaynaklara göre sekizinci müslümandır. Bilali Habeşi gibi o da müşrikler tarafından en ağır işkencelere uğratıldı. Ebu Bekir onu da satın alıp azad etti.

Fukeyhe binti Yesar ve Ebu Fukeyhe Allah yolunda yapılan ikinci Habeş hicretine katıldılar.

Tamda burada durup biraz düşünelim istiyorum. Çünkü bir çok sahabenin hicret ettiğinden haberdarızdır ama hicretin kendi hayatımızdaki boyutunu düşünmek hususunda eksik kalıyoruz maalesef ki. Haydi şimdi bir bayanın bir beldeden başka bir beldeye hicret etmesini biraz düşünelim sonra da bizlerin hicreti nasıl olmalı onu konuşalım istiyorum.

Fukeyhe Binti Yesar hicret etti, bir cümlenin altında neler yatıyor oysa ki zulmünden ve baskısından dolayı Müslümanlar daha önce iki defa da Habeşistan’a hicret etmek zorunda kalmışlardı. Onlar, Mekke’de âdi suç işleyen, başkalarının malına veya ırzına tecâvüz eden, başkasının canına kast eden kimseler değillerdi. Onların böyle bir suçu yoktu. Kimse onlara kötü, şirret, zararlı, soyguncu, haydut diyemezdi. Tam aksine onların, Hz. Peygamberin dâvetine uyup müslüman olduktan sonra ahlâkları düzeliyor, kötü huyları gidiyor, önceden yaptıkları fenalıklardan iz kalmıyordu.

Onlar Mekke toplumunun huzurunu bozan âdi suçlular değillerdi.: Onlar, ‘Lâ ilâhe illâllah Muhammedü’r Rasûlüllah -Allah’tan başka ilâh yoktur, Hz. Muhammed O’nun elçisidir-’ diyorlardı. Bu sözü söyleyen mü’minler, eski inançlarını, ahlâklarını, hayata bakışlarını, anlayışlarını, daha doğrusu atalarının ve bilhassa Mekkelilerin sömürü aracı olan dinlerini terk ediyorlardı.

Eğer bu, sıradan bir söz olsaydı Mekke yöneticileri seslerini çıkarmazlardı. Hem niçin çıkaracaklardı ki? Eninde sonunda sözlerden bir söz değil miydi? İnsanlar onu söylese ne olur, söylemese ne olurdu? Fakat gerçek öyle değildi… Bu sözü söyleyen değişiyor, başka insan oluyor, Hz. Muhammed (s.a.s.)’e uyuyordu, O’nun söylediklerini hayatına uyguluyordu. Onların çizdiği sınırın dışına çıkıyor, dahası kontrol dışı kalıyordu. Böylece sorun oluyordu.

Muhammed (s.a.s.)’in getirip tebliğ ettiği vahyi kabul eden mü’minler, günün birinde Mekkelilerin baskısına dayanamayıp bir iman yolculuğuna çıkmak zorunda kalmışlardı. İmanın hayatlaşmasına imkân tanıyan bir başka beldeye gitmeye mecbur olmuşlardı.

Bu yolculuk (hicret) sıradan bir göç değildi. Bu bir ekonomik nedene dayanan yer değiştirme, daha rahat yaşam elde etmeye yöneliş, ya da başka diyarların altınlarını veya başka zenginliklerinin çekici dâveti değildi. Bu hicret aydınlığa, kurtuluşa, İslâm’ın nûruna, İslâmî tebliği en uzak yerlere kadar götürebilme imkânına, Allah’a hakkıyla kulluk yapma fırsatına uzanan bir yolculuktu.

Peki şimdi bizim hicretimizi düşünelim. Ama ben bedenlerimizin başka bir beldeye hicretinden önce olması gereken hicretten bahsediyorum. Allah azze ve celle için kalpteki kötü hastalıkları yalan, şirk, nifak, gıybet, hasedi terk edebildik mi? Bütün bunlar yerine ilim, itaat, takva, ihlas, samimiyet, iman koyabildik mi? Mesela rahat hayatlarımızı Allah için terk edip O’nun rızasını kazanmak için ayağa kalktık mı? Rahat uykularımızı Ahiret, Cennet, Cehennem, Kabir kaygısı böldü mü? Tağutların köleliğinden sıyrılıp Allah’a yöneldik mi? Allah’ın yasakladığı şeylerden Allah’ın razı olacağı şeylere hicret ettik mi?  Allah’ın sevmediği meclislerden uzaklaşıp Allah’ın sevdiği meclislere yaklaştık mı?

Bir yerden bir yere hicret, belli zamanlarda ve gerektiği şartlarda yerine getirilmesi gerekli son derece önemli vazife iken, nefse karşı cihad ve içe doğru hicret, bu görevi de yerine getirebilmenin gereği ve mü’minin kesintisiz devam ettirmesi gereken birinci derecedeki vazifesidir.

Kocası Ebu Fukeyhe Bedir savaşından önce vefat etti.

Fukeyhe kocası vefat ettikten sonra Mescid-i Nebevinin yanına kendine bir ev edinerek dinini yaşamaya çalışmıştır.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN