ESMA BİNTİ AMR (R.ANHA)

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd alemlerin Rabbine Salat Rasulüne selamda bütün mü’minlerin üzerine olsun. inşaAllah

İkinci Akabe biatına katılan Medine’li iki hanımdan biri… O, Mus’ab İbni Umeyr radıyallahu anh vasıtasıyla İslâm’la buluşmuştur. Medine’de ilk hanım müslümanlardandır. Lakabı “Ümmü Menî el-Ensariyye” kocasının adı Hadic İbni Sellâme’dir. O, Medine’den hareketle Mekke’ye gelen ve “İkinci Akabe Bey’ati”ne katılan 75 kişilik heyet içerisindeydi.

Hac vazifesini yapmak üzere giden bu kafilede Ümmü Ümâre lakabıyla tanınan meşhur kahraman hanımlardan Nesîbe Hatun (r.anhâ) da bulunmaktaydı. Esma binti Amr (r.anhâ) hizmetli, fedakar bir hanımdı. Henüz Allah Rasûlünü görmemişti. Ama bütün kalbiyle ona teslim olmuş bir iman eriydi. Ona biat edebilmek için yollara düştü. Hamile olmasına rağmen eşiyle birlikte kafileye katıldı. Yolculuğun sıkıntı ve çilelerine katlandı.

Medine Mekke arasında bir oğlan çocuğu dünyaya getirdi. Ona “Şübas” ismini koydu. Bu oğlunun adıyla anılarak “Ümmü Şübas” diye tanındı.

Esma binti Amr (r.anhâ) Allah Rasûlü ile görüşme bahtiyarlığına eren Medineli ilk hanım sahâbilerdendir. Son peygambere kavuşma, ona biat etme heyecanı, merakı içerisinde Hac vazifesini yaptı. Akabe’de buluşma, görüşme heyecanıyla beklemeye başladı.

İkinci Akabe biatına yakından şahit olan Esma (r.anhâ) o ânın heyecanını, Allah Rasûlü ile buluşmalarını kendisi şöyle anlatır:

“Biz Medineli Müslümanlar ikisi kadın yetmiş beş kişilik kafile Akabe tepesinde Rasûlullah sallallahu aleyhi vesellem ile teşrik günlerinde buluşmak üzere sözleşmiştik.

Haccımızı yapıp Allah Rasûlüne söz verdiğimiz yerde, gece karanlıkta beklemeye başladık. Oraya giderken kenardan bucaktan, gizli gizli ulaşmaya çalıştık. Herkes ayrı ayrı gelmişti oraya. Kafile olarak Akabe denilen mahalde buluştuk.

Gece biraz istirahate çekildik. Biz ailecek ordaydık. Uhud’un kahramanı diye anılan Nesîbe Hatun da yanımdaydı. Hepimiz heyecan içerisinde Rasûlullah sallallahu aleyhi vesellemin gelmesini bekliyorduk. Merak içerisinde gözlerimiz etrafa bakıyordu. Bir müddet sonra Allah Rasûlü sallallahu aleyhi vesellem amcası Hazreti Abbas (r.a) ile çıkageldi.

Gözümüz, gönlümüz ışıyıverdi. Rasûlullah (s.a.v)’in yüzü nur gibi parlıyordu. O’na bakmaya doyamıyorduk. Bize Kur’an okuyarak söze başladı. İslâm’ı anlattı. Kafiledeki herkes teslimiyetlerini ve itaatlerini arzetti. Erkeklerle birer birer musafaha eyleyip biat eyledi. Önce Berâ İbni Ma’rur biat etti. Sonra herkes sırayla Allah Rasûlüne biat etti.

İki hanım olarak biz de uzaktan biat ettik. Allah’tan başka ilâh olmadığına, Allah ve Rasûlüne itaat edeceğimize söz verdik. Rasûlullah (s.a) bunun karşılığının Cennet olduğunu bildirdi. Bütün kafiledeki Müslümanlar olarak Rasûlullah (s.a) Efendimizi Medine’ye dâvet ettik. Bunun üzerine Hz. Abbas (r.a) bize şöyle bir hitabede bulundu:

“Ey Hazrecliler! Eşlerinizi ve çocuklarınızı koruduğunuz gibi Allah Rasûlünü de koruyabilecek misiniz? Zor durumda kaldığınızda yüzüstü bırakacaksanız şimdiden bırakın.” dedi. Bu sözleriyle yeğenine sahib çıktı. Onun arkasında olduğunu duyurdu.

Medineli Müslümanlar olarak bizler de; hiç endişe etmeyin, korkmayın dedik. Canımız ve malımızı nasıl koruyorsak öyle koruyacağız diye söz verdik. Hz. Abbas tekrar bize yönelerek:

“Hazrecliler! Rasûlullah’a biat ederken siyahıyla, kırmızısıyla bütün insanlarla harp etmeyi göze alabiliyor musunuz?” diyerek uyardı. Nesîbe ve ben dahil, tereddüt gösteren hiç kimse olmadı.

Allah Rasulünün her konuda örnek olması sebebiyle, tarihin seyri içerisinde O’nun gönül verdiği dava uğrunda kandan, irinden deryaları aşıp gitmeye azimli ve kararlı İslam dinini her şeyin önünde tutan gönül erleri yetişmiştir.

İslam ‘ı her şeyin önüne alabilmek, candan, maldan, nefisten, dünyalıklardan vazgeçip hepsini bir kenara atıp islam’ın eri olabilmek herkesin harcı değildir. Samimiyet ister, sabır ister, tefekkür ister , tevekkül ister ,azim ister en önemlisi de İslam karşıtı o kadar zalim varken yürek ister. Yalnız bu erdeme ulaşmış Müslüman’ ın karşısında durabilmekte  güçtür. Müslüman gücünü kuvvetini Rabbin’den alır, İslam karşıtları gibi sahte ilahlarından değil, Müslüman ın bunun için varlığı daimi , kafirin ise yok olmaya mahkumdur.

İmam Rabbani Rahmetullahi aleyh şöyle buyurur: Allah azze ve celle bir kulunu severse ona iki şey verir. Birincisi, onu sevdiği kullarla tanıştırır,ashabı kirama peygamber efendimizi tanıttığı gibi. İkincisi ona hayırlı bir iş nasip eder.

Hayırlı işten maksat İslam dinine hizmet etmek, yani Ehli sünnet itikadını ve ilmi bilgilerinin yaymaktır. İslamiyete hizmet etmek, doğru bilgileri yaymakla olur. İlim varsa din vardır. İlim yoksa din yoktur. Doğru ilmin yayılmasından korkulmaz. Fakat zıddı gelirse yani cehalet kaçacak yer aranır.

Bir yerden ilim kalkacak olursa, dinde kalkmış demektir.yanlız bardaktan su çıkarsa yeri boş kalmaz havayla dolar , eğer bir yerden de din kalkarsa orası boş kalmaz, Müslümanlar arasında bid’atlar türer,sonra cehalet fırtınası eser ve sonuç ahlaksızlık fırtınası baş gösterir.

Suların aktığı yerde, ağaçlar ve yeşillik bol  olur. Su yoksa, bunlar tek tük olur. İşte islamiyetin emrettiği ilim de, akan su gibidir, ilmin aktığı yerde insanlar hayat bulur. Bu yüzden Müslüman cahil kalırsa  kurur gider. İslamiyet’in en büyük düşmanı cehalettir. Cahil bırakılan insan, susuz kalıp kuruyan ağaç gibi ateşe mahkum olur. Allah muhafaza.

Esma binti Amr (r.anhâ) savaş meydanlarında yakın arkadaşı Nesîbe Hatun (Ümmü Ümare) (r.anhâ) ile omuz omuza çarpışan hanım sahâbilerdendir. Hayber’in fethinde de bulunmuştur. Orduda su taşıma ve yaralı askerlerin tedavileri konularında hizmet etmiştir. O kendi döneminde ve daha sonraki devirlerde meçhul bir kahraman olarak kalmıştır. Ailecek İslâm’a hizmet etmişlerdir.

Kocası ve oğlunun İslâmî güzelliklere kavuşmasının arkasında Esma binti Amr (r.anhâ)’yı buluruz. Bu iki büyük sahâbinin adları eşi, Hadic İbni Sellame oğlu Şübas İbni Hadic (r.a)’dır. Esma binti Amr (r.anhâ) ömrünün sonuna kadar İslâm’ın yaşanması ve yayılmasını kendine dert edindi. Allah hepsinden razı olsun. İNŞAALLAH