DÜNYEVİLEŞME

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd; Alemleri yoktan var eden,  Rahman ve Rahim, Din günün sahibi, kendisinden başka bir ilah bulunmayan, yarattıklarını rızıklandıran, yegâne Hakimiyetin sahibi olan Allah (c.c)’ya mahsustur. Salat ve Selam;  Alemlere rahmet olarak gönderilen, kendisine itaat edilmedikçe kurtuluşun asla mümkün olmayacağı, Allah (c.c)’ın dininden asla taviz vermeyen, , müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Rasulullah(sav)’a, aline, ashabına ve onun izinden giden müminlerin üzerine olsun inşaAllah.
Dünyevileşme, dünyayı ve dünya hayatı ile ilgili şeyleri âhirete tercih etmek veya Allah’ı ve âhireti unutup dünyayı ve dünya metalarını ilahlaştırarak onlara taparcasına dünyalıklar peşinde koşmaktır. Bir başka ifadeyle nefsanî ve gayr-i meşru isteklerin peşinde koşarak nefsanî hevesleri tatmin etmek için nefsi emmârenin istekleriyle meşgul olarak kalbi ve kalbin ulvî duygularını nazar-ı dikkate almamaktır. Dünyevileşmenin kendi içerisinde birçok derecesi bulunmakla birlikte en ileri seviyesi, ebediyyen dünyada yaşayacak ve hiç ölmeyecekmiş gibi sadece dünya ve dünyalıklar için çabalayıp Allah’ı ve ahireti inkâr etmek, dini değerleri dünya uğruna fedâ etmektir. Nitekim Allah(cc) şöyle buyurmaktadır:
“Onlar dünya hayatını ahirete tercih ederler, Allah’ın yolundan alıkoyup onun eğriliğini isterler. İşte onlar uzak bir sapıklık içindedirler.”[İbrahim 3]
“Hayır, bilakis siz dünyayı seviyorsunuz,âhireti terk ediyorsunuz.”[Kıyamet 20-21]
buyrulurken bir yandan dünyevîleşmeye karşı insaoğlu uyarılmaktadır.
Bu kimseler Ahirette kendilerinin ne sonuçlar elde edecekleri hususuna hiç önem vermiyor, hep bu dünyanın lezzet ve faydaları için çalışmak gerektiğini sanıyorlar. Bunlara göre ne pahasına olursa olsun, bu dünyada başarı kazanmak gerekir. Bunun ahiretteki neticesi ne kadar kötü olursa olsun onlar için önemli değildir. Karşılıkları ahirette ne kadar güzel olsa bile bu dünyadaki kaybetme, meşakkat ve kederden muhakkak kaçmalıdır diyorlar. Peşin alışveriş istiyorlar. Ahiret gibi bir olay için, bugünkü kârlarından vazgeçmek işlerine gelmiyor. Oradaki bir mükafaat için burada bir zarara uğramayı göze alamazlar.[Tefhimul Kur’an-Mevdudi(Rh.a)]
İnsanı dünyaya sevk eden birçok sebep vardır. Bunların başta gelenlerinden bazılarını zikretmeye çalışalım:
1-Nefsini ve Hevâsını İlahlaştırmak
Dünyevileşmenin en başta gelen sebeplerden biri, insanın kendi nefsini ve hevâsını ilahlaştırmasıdır. Nitekim ayerlerde bu bizlere bildirilmektedir :
“Hevasını ilâh edineni gördün mü? [Furkan 43]
“Allah’ın hidayeti olmaksızın hevâsına uyandan daha sapık kimdir?[Kasas 50]
Esas itibariyle bu âyetlerle insanoğluna dünyevileşme konusunda uyarıda bulunulmaktadır. Onun içindir ki Kur’ânda nefsine ve enaniyetine güvenip nefsinin istek ve arzularından başka bir şey düşünmeyen, helale harama önem vermeyen, Allah’a inanmayan ve kendisini rab ilan eden Firavun’dan[Naziat 24’te “Ben, sizin en yüce Rabbinizim dediği, Kasas Sûresi 38 ‘de “Ey ileri gelenler! Sizin için benden başka bir ilah bilmiyorum.” söylediği bildirilmiştir.] ve firavunlaşmış insan türünden haber verilmektedir. Böylece onların âkıbetine düşmemek için de Müslümanlar uyarılmaktadır.
2-Mal Sevgisi
İnsan, ebedî alemi ve cenneti kazanmak için verilen “ebedî yaşama duygusu’nu, dünya hayatı ve mahiyeti hakkındaki cehaletinden dolayı sadece dünya için yaratılmış gibi yalnız dünyaya sarf etmektedir.Bunun için de gerek Kur’ânda gerekse hadislerde sık sık dünyaya taparcasına takınılmamasına dikkatler çekilmekte ve sürekli uyarılarda bulunulmaktadır. Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyuruyor ;“Şüphesiz her ümmetin bir fitnesi/imtihanı vardır. Şüphesiz ümmetimin fitnesi de maldır. [Ahmed ibni Hanbel;Müsned-29/15] buyururken malın, insanı tehlikeye düşürmesine, diğer bir ifadeyle dünyevileşmeye karşı dikkatli olmaya dikkati çekmektedir.
Bir başka hadiste de dünya malının ve mal sevgisinin durumu şöyle anlatılır:
Ebû Said el-Hudrî naklediyor: “Bir keresinde Rasûlullah (s.a.v.), Minbere oturdu. Biz de etrafına oturduk. Şöyle buyurdu: ‘Benden sonra sizin hakkınızda endişe ettiğim şeylerden biri, dünyanın süs ve güzelliklerinin size açılmasıdır.’ buyurdu. Oradan bir kişi, ‘Yani hayır mı şer mi getirir,ya Rasûlallah?’ dedi.  Rasûlullah bir müddet sessiz kaldı. Bunun üzerine o adama ‘Sana ne oluyor da Rasulullah’ın konuşması arasına giriyorsun, O sana konuşmuyor ki’ denildi. Biz gördük ki, Rasulullah’a vahiy nâzil oluyordu. Vahiy nazil olunca Rasulullah(s.a.v) terlerini silerek, ‘Soru soran kişi nerede?’ diye sordu sanki onu takdir edecekti ve şöyle buyurdu: ‘Şüphesiz hayır, şer getirmez, baharın bitirdikleri içinde öldüren ya da ölüme yaklaştıran bitkiler vardır. Ancak yeşil bitkiler yiyenler hariç. Zira bunlar yiyip böğürleri şişince güneşe karşı dururlar, def-i hacetlerini yaparlar ve bevlederler, sonra tekrar yayılmaya devam ederler. İşte (dünya) mâlı böyle, yeşil ve tatlıdır. O mâldan fakire, yetime ve yolda kalmışlara veren mâl sahibi Müslüman ne iyi kişidir. Dünya malını haksız yere elde eden kişi ise yiyip de doymayan gibidir ve kazandığı o malı da âhirette aleyhine şahit olacaktır.”[ Müslim;Zekât/123]
Yine Kur’ân’da “Bu malı kendi ilmimle kazandım.”[Kasas 78] diyerek malına güvenen ve malıyla mağrur olan yani dünyevîleşen, sonra da malı ve kendisi yere batırılan Karun’dan bahsedilir.. Kendilerine ilim verilmiş olanlar ise; “Size yazıklar olsun, inanan ve yararlı iş yapanlar için Allah’ın sevabı daha hayırlıdır. Buna ancak sabredenler kavuşur” dediler.[Kasas 80]
Bütün bunlar, dünya malının mahiyeti bilinmezse ve ona göre hareket edilmezse malın-mülkün ve mevkinin insanı nasıl dünyevileştirildiğini görmemek için insanlıktan istifa etmek gerekir.
Konumuza insanı dünyaya sevk eden sebeplerden devam edeceğiz inşallah…

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN