DÜNYAYA MEYİL

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizleri hidayet olarak kitabı vahy eden, kainatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salat ve selam peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an , kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkansız olduğu müminlere karşı şefkatli, kafirlere karşı ise şiddetli olan Hz.Muhammed Mustafa (sav)’ ya, aline , ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm müslümanların üzerine olsun

İmanın kuvvet derecesi, din ile alışkanlıklar çatıştığında verdiğin tepki sonucu ortaya çıkar. Sor kendine: islam’ın emirleri aksini söylüyor diye alışkanlıklarımı ve arzularımı çiğneyebiliyor muyum? Yoksa İslam’ı alışkanlıklarıma ve arzularıma göre bükmeyi, eğmeyi mi seçiyorum? Kendi doğrularımızdan oluşan bir dinin peşinden değil, her ne kadar hoşuna gitmese de doğru olan dinin peşinden gitmeli çünkü sizin dini şekillendirme gibi lüksünüz yok, din sizi şekillendirir.

Alışkanlıklar, arzular, istekler hepsi dünyanın, dünya hayatının bir süsüdür.Hz Enes (ra)’den rivayetle Allah Rasulü (sav) şöyle buyurmuştur; “ Dünya sevgisi her çeşit hatalı davranışın başıdır. Bir şeye olan sevgin seni kör ve sağır yapar.” Kütübi sitte 7/242

Bu hadisin şerhinde alimler demişlerdir ki; “Bunun doğruluğuna tecrübe ve müşahede şahadet etmektedir. Çünkü dünya sevgisi açık ve gizli her çeşit hataya davet eder. Hele sevilen şey o hatayı işlemeye bağlı ise…Sevgi , aşığı öylesine sarhoş eder ki, artık onun hata olduğunu, çirkin olduğunu bilemez, ondan ikrah edip vazgeçemez. Dünya sevgisi aşığı önce bir kısım şüpheli şeylere, sonra onu mekruhlara, daha sonra da harama atar. Hatta küfre attığı bile olur. Hatta denilebilir ki, peygamberleri tekzib eden bütün milletleri küfre sevkeden şey, onlardaki dünya sevgisi olmuştur. Zira peygamberler, dünyayı kazanmada vesile kıldıkları günahlardan onları men ettikleri zaman, dünyaya olan sevgileri, onları peygamberleri yalanlamaya sevketti. Böylece denilir ki bütün hataların başı dünyaya olan meyildir.

Kur’an’ı Kerim’e baktığımızda bunun apaçık örneklerini görmekteyiz. Firavun, Haman, Karun ve Bel’am’ ın küfrü de dünyaya olan sevgisidir.

“Onlara (yahudilere), kendisine ayetlerimizden verdiğimiz ve fakat onlardan sıyrılıp çıkan, o yüzdende şeytanın arkasına taktığı ve sonunda azgınlardan olan kimsenin kısasını anlat. Dileseydik elbette onu bu ayetlerle yükseltirdik. Fakat o, dünyaya saplandı ve hevasının peşine düştü…” Araf 175-176

Kadı Beydavi tefsirinde “Dileseydik elbette onu bu ayetlerle yükseltirdik, fakat o dünyaya meyletti” bölümünü açıklarken diyor ki; O arza meyletti, o dünyaya, alçak olan sufli olana mayletti. “Ve hevasına tabi oldu”  dünyayı seçmek, kavmini razı etmek hususunda hevasını uydu. Dikkat edilirse ayette “Dileseydik elbette onu bu ayetlerle yükseltirdik” denildikten sonra normalde ayetin devamının “o bunlardan yüz çevirdi” olması gerekirken “Fakat o dünyaya meyletti” denmesinde bir takım incelikler vardır.

1-Hem daha etkili bir anlatım

2-Hem onu böyle yapmaya sevkedenin ne olduğuna dikkat çekmek

3-Hem de dünya sevgisinin bütün hataların başı olduğuna dair bir uyarıda bulunmak vardır. Beydavi tefsiri

Bel’am bir alimdi. Allah cc ın duasına icabet ettiği bir alim. Lakin o kendisinde bu kadar ilim olmasına rağmen dünyaya ve dünyalıklara meylettiğinde nasıl ahiretini kaybetmişse bizim gibi alim olmayan, avamdan olanların dünyaya karşı daha dikkatli olması gerekmektedir.

“Kadınlardan, oğullardan, kantarca yığılmış altın ve gümüşten, salınmış atlardan, davarlardan ve ekinlerden gelen zevklere aşırı düşkünlük insanlara süslü gösterildi. Bunlar sadece dünya hayatının geçici menfaatleridir. Asıl varılacak güzel yer, Allah’ ın yanındadır” Ali-imran 14