DÜNYA’ YA KARŞI DOĞRU YAKLAŞIM

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizleri hidayet olarak kitabı vahiy eden, kâinatın efendisi, tek ve yegâne İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salat ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkânsız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kafirlere karşı ise şiddetli olan Hz. Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline, Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun

Bizim için hayatın her alanında ve her anında örnek olan Allah Rasulü (sav)’ nün hayatına ve hadislerine baktığımız zaman, dünya hayatına karşı hep tedbirli olmuş ve kesinlikle dünyayı gaye edinmemiştir. Ashab’ ını da bu konuda hep uyarmıştır.

Abdullah ibni Mes’ud (ra) anlatıyor; Resulullah (sav)’ın yanına girmiştim. Onu bir hasır örgünün üzerinde uyumuş buldum. Hasır, ( vücudunun açık olan) yan tarafında izler bırakmıştı.” Ey Allah’ın Resülü dedim, sana bir yaygı temin etsek de hasırın üstünü sersek, onun sertliğine karşı sizi korusa!”

Allah Resülü (sav) dedi ki; “Ben kim, dünya kim. Dünya ile benim misalim, bir ağacın altında gölgelenip sonra terkedip giden yolcunun misali gibidir” (Kütübi sitte 1970)

Allah Resulü (sav) bu hadiste dünyayı nasıl değerlendirmemiz gerektiği konusunda güzel bir teşbihte bulunmuştur. Yolcunun, bir miktar dinlenmek için dibinde oturduğu bir ağaç. Ebediyet yolculuğunda, dünyanın Mü’min hayatında bundan fazla bir değeri olmaması gerekir. Hiçbir yolcu, öyle bir ağaca sahiplenmez, bağlanıp kalmaz. Çünkü ulaşacağı bir hedef vardır. Yeşilliği, serinliği, manzarası hoşuna gitse bile onunla kalbi alakası sınırlıdır. Bazı alimler buradaki benzetmeye yolculuğun süratli olması ve oyalanmanın az olmasına binaendir demiştir. Dikkat edilirse dünya, gözler ve nefisler için süslü kılınmıştır. Fakat insan onu severek sahip çıkmıştır ve arkasından gelecek olan ahirete tercih etmiştir.

Aliyyül Kari, hadiste geçen “Ben kim dünya kim” tabirini şöyle açıklamıştır; “ Ne benim dünyaya karşı bir münasebetim, bir sevgim var, ne de dünyanın bana karşı bir ülfeti, bir sevgisi var. Öyleyse ona neden rağbet edeyim, niye ona açılıp onda bulananları yığma derdine düşeyim, lezzetinin peşinden gideyim. Dünyaya meyilden elime ne geçecek.”

Yine bir başka hadiste Allah rasulü sav sahabesiyle birlikte yolculuk ederken, ölmüş bir kuzu ve oğlak görüyor ve ashabına hitaben diyor ki; “Şu murdar hayvanın sahipleri yanında kıymetsiz olduğunu biliyormusunuz? Sahabe diyor; Ey Allah’ın rasülü onu ancak kıymetsiz olduğundan dolayı atmışlar. Resululah sav; Nefsim kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki Allah’ ın yanında dünya, sahipleri yanında şu hayvandan daha kıymetsizdir”. (ibni mace)

Eğer Allah katında değersiz olan bizim katımızda da değersiz olursa, Allah katında değerli olan bizim katımızda da değerli olursa biz kazananlardan oluruz. Allah katında değersiz olan bizim katımızda değerli, değerli olan bizim katımızda değersiz olursa maalesef kaybetmeye mahkûm oluruz. Hayatında değer verdiklerin ile önemsiz gördüklerine bir bak…

Dünya nefsin istek ve arzularını yerine getirme, doyumsuz olan nefsini tatmin etme yeri değil, canının istediği her şeyi yapacağın bir yer var ama orası dünya değil. ancak cennette canının istediği her şeyi yapabilirsin.

Dünyaya dalanlar, dünya nimetleri ile rahatlayanlar maalesef ahiret için çalışmaya ne zaman ne de güç bulabilirler. Dikkat edilirse gerçek iman sahipleri, gerçekten ahiret inancına sahip olanlar, bir hurma ile bir yudum su ile yetinmeyi bilmişlerdir. Hedefi ahiret olanlar bir çok zorluğa katlanmışlardır.

Kim dünya mükafatını isterse, bilsin ki, dünyanın da ahiretin de mükafatı Allah’ın katındadır. Allah her şeyi işiten ve her şeyi görendir”. Nisa 134