DİL BELASI

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd, sena, övme ve övülme Alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din Gününün Maliki, Yaratan, Yaşatan, Rızkı Veren, İmtihan Eden, Öldüren, Diriltip Yeniden Hesaba Çekecek Olan, Bucaksız Semanın, Azametli Arşın ve Her İkisinin arasındakilerin Vahid İlahı Allah Subhanehu ve Teala’ya mahsustur. Şüphesiz ki ondan başka İlah olmadığına iman ettik.

Salat ve Selam hidayetin örneği, Mü’minlerin önderi Allah Subhane ve Teala’nın elçisi, Son Nebi Muhammed (sav)’e aline, ashabına, O’nun yolunu takip edip, O’nun (sav) metoduyla metodlanıp, getirdiğini ilk ve son söz kabul eden yaşamış, yaşayan ve yaşayacak olan tüm Muvahhidlerin üzerine olsun. Rabbim ayaklarını sabit kılıp yollarını açsın İnşaAllahu Rahman.

“Ey iman edenler Allah’tan korkun doğru söz söyleyin. Allah’ta sizin işlerinizi düzeltsin, günahlarınızı bağışlasın. Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse muhakkak büyük bir başarıya ulaşmıştır.”(Ahzap, 70)

                Allah Subhanehu ve Teala’nın insanoğluna öğrettiği fenni ilim kapasitesinde tanımlamaya çalıştığı hastalık mefhumu; insan vücudunun normal işleyişinden sapmasıyla fonksiyon (işlev) bozukluklarıdır. Bozulan fonksiyonun tahribatına göre hastalığın dereceleri artmakta ya da azalmaktadır. Etten, kastan, kemikten, sinirden oluşan maddi olarak solunum yapmadığında ya da uzuvlarından biri olan kalp durduğunda çürüyüp gidecek hayvanlara yem olacak bu beden hastalanabildiği gibi histen, duygudan, düşünmekten, anlamaktan, kavramaktan oluşan bedenin özü olan ruh hastalandığında durum elbette ilkinden daha büyük sorundur. Zira beden iyileşir ya da alacağı tahrifat ölçüsünde uzuv kaybı ya da ölürken, ahirette ölümün öldürüldüğü, saadete erenlerin ebedi saadette, azap görenlerin ise ebedi azapta olacağı, her fiilin, amelin, sözün hesabının verileceği o mekanda yaşayacak olan ruhta ki hastalık elbette ki daha vahimdir. Şimdi hep birlikte akıllı kimseler olarak kâr ya da zararın indeksini yapalım. Tıpkı Firavunun sihirbazlarının Musa(as)’ın mucizelerini gördüklerinde efendilerinin ne yapacağını umursamadan:

“Onlar hemen secdeye kapandı ve dediler ki Musa ve Harun’un Rabbine iman ettik.”(Ta ha 70)

                Akıllarını kullanan bu insanlar imanlarına karşılık firavun tarafından bedenlerine yapılacak olan zalimce fiillere  Allah Subhanehu ve Teala’nın adaletiyle hak edene vereceği azabı karşılaştırıp Alemlerin Rabbi olan Allah’ın Subhanehu ve Teala azabının daha şiddetli olduğunu  firavunun ancak bu dünya hayatındaki bedenlerine eziyet edebileceğini bununsa geçici olduğu idrak ederek;

“Sihirbazlar şöyle dediler: “Bizi Yaratana seni asla tercih etmeyeceğiz. Sen ancak bu dünyada yapabilirsin…””(Ta ha 72)

“…Allah’ın vereceği (azap daha şiddetli) mükafat daha hayırlıdır.”(Ta ha 73)

Dediler ve zalim firavun onların ellerini ve ayaklarını kesip hurma dallarında sallandırdı ancak bedenlerine gelen bu işkence onlara karşılığında cenneti kazandırdı. Bizlere tıpkı firavunun iman eden bilginleri gibi hastalığın ya da sıkıntının dünya hayatında olmasını tercih edip ebedi hayatta selim ve sağlıklı olmayı tercih ederek hastalanan ruhlarımızı kalplerimizi tedavi etmenin yollarını arayalım hala vaktimiz varken.

Nedir bu hastalıklar diye bakacak olursak karşımıza çeşitli etkenler çıkacaktır ki en fenası küfür, şirk, nifak daha sonra riya, kibir, ucub, gıybet, dedikodu, yalan, iftira kötü zan vb. gibi…

Bunları çoğaltmak elbette ki mümkündür. Ancak bugünkü konumuzun temelini oluşturacak olan sebep dille işlenenlerdir. Rabbimizin izniyle bunu genişletmeye çalışacağız İnşaAllah-u Rahman.

Dil kendisi küçük olmakla beraber gerek itaati gerekse isyanı büyüktür. Hacmi küçük cürmü büyüktür. Zira insanın küfrü ya da imanı dili ile söylediğinden anlaşılır ve ona göre muamele edilir. Ehli sünnet’in itikadına göre imanın iki şartı vardır: Kalp ile tasdik dil ile ikrar. Buradan anlıyoruz ki dil imana ya da küfre şahiddir. Kalpte olan imanı ya da isyanı ortaya çıkarandır. Bu sebeple de dilin sahası geniştir. Yine onun hayır ve iyiliklere meydanı açıktır. Bu sebeple de şeytanın en büyük aleti dildir. Rasulullah’ta dil konusunda ümmetini çokça sakındırmıştır.

Absullah bin Süfyandan rivayetle;

Ben Rasulullah(sav)’e sordum Dedim ki; “Ey Allah’ın Rasulü En çok neyimi sakınayım?”

O da mübarek eliyle dilini tuttu ve dedi ki; “Buna sahip ol!” (Tirmizi)

Rasulullah (sav) bir şeyden sakındırdıysa mutlaka o sakındırdığı şey insanın ebedi hayatı için uzak durması gereken bir ihtiyaçtır. İnsanların konuştukları sebebiyle cehnneme gidecek olması ömrü boyunca ondan korunmasına yeter bir sebeptir. O’nun (sav) sakındırdığı şer emrettiği ise hayırdır. Buna böyle inanan bir Mü’min içinse yapılacak iş bellidir oda icabet.

“Ey iman edenler! Allah ve Rasulu sizi hayat verici şeylere çağırdığında ona icabet edin.”… “Yine bilin ki O’nun huzurunda toplanacaksınız.”(Enfal 24) Mü’min zaten koşulsuz itaat eder ancak Hikmetine değinecek olursak ise; sahip olduğumuz organlar arasında dil kadar faydalı aynı şekilde dil kadar zararlı başka bir organ yoktur. Çünkü dil selim olunca bütün vücud selim olur. Yani dilin tutulması ya da salıverilmesi bütün uzuvları aynı şekilde etkiler. Dil haramı konuşunca kulak haramı duyar, göz haramı görür, el harama uzanır ve ilahir…

Rasulullah (sav) sahih olan bir hadiste şöyle buyurmaktadır;

“Bir kulun dili dosdoğru olmadıkça kalbide dosdoğru olmaz. Bir kulun kalbi dosdoğru olmadıkça istikamet üzere olmaz.”(İmam Ahmed, Müsned)

Bir insanın dili  ve itikadının tercümanıdır. O dil hayır ile meşgulse, Zikrullah, tesbih, tahlil, tevhid ile meşgulse amellerde hayır üzere olur, istikamette İnşaAllahu-Rahman Cenneti Ala olur.

Rasulullah(sav) buyuruyor ki;

“Ademoğlu uyandığında bütün organları dile seslenir bizim hakkımızda Allah’tan kork.”

Ancak dilin şerle meşgulse insanların arkasından çekiştirme, yalan söyleme, dedikodu etme, delilsizce zannetme, iftira atma ile meşgulsen tüm uzuvlarda Allah Subhanehu ve Teala’nın sınırlarını çiğnersen oda seni ebedi azapla azaplandırır.

Her zaman konuştuğumuz merak ettiğimiz bir şey vardır ki, sahabeyi sahabe yapan nedir. Onlar gökteki yıldızlar mesabesine çıkaran amelleri neydi. Biz onlardan hayırla bahsettikçe hayırlarının arttığı bu insanlar ki geceleri namaz gündüzleri oruç, dilleri zikir, ceplerindeki son kuruşa kadar harcama, haydi cihada deyince her şeyi arkalarında bırakıp Rasulun arkasında cihada giden bu insanları böyle yapan dertleriydi dertleri. Onlar bizler gibi dünyanın süslerini değil ebedi saadetleri olacak iman, amel, Allah’ın Subhanehu ve Teala rızasının peşindeydiler. Bunu nerden anlıyoruz sordukları sorulardan. Neydi o sorular “Ey Allah’ın Rasulu bana öyle bir şey söyle ki cihadın muadili olsun.” “Ey Allah’ın Rasulu bana öyle bir amel söyleki bu amel beni cennete soksun.” İşte onların dertleri ve sordukları soruları. İşte bu adamları RadyAllahu anhum ve Raduah yapan işleri buydu. Şimdi dönüp kendi dertlerimize bakalım evin temizliği hangi deterjanla yapılır, falan yemeği nasıl yaptın, çocuğun karnesi nasıl, ne kadar maaş alıyorsun, şu malın fiyatı nedir, ay sonu ne yiyecez, doğalgaz faturası nasıl ödenecek, elektiriğe ne kadar zam gelmiş, müşrikler başlarına hangi tağutu getirmiş… Aradaki fark elbette ki bariz şekilde belli o da cenneti kazanmayı, Allah’ın dinini, İlahi kelimetullahı dert edinmeyişimizdir. Rabbim hallerimizi, isteklerimizi, dertlerimizi en güzeli ile değiştirmeyi nasip etsin Allahumme Amin!

Yine İslam’ı dert edinmiş bir adam soruyor;

Muaz Bin Cebel rivayet ediyor;

Ben bir seferde Allah’ın Rasulu ile beraberdim. Ona biraz yakınlaşma fırsatını bulunca ona sordum;

“Ey Allah’ın Rasulu bana öyle bir amelden haber ver ki beni cehennemden kurtarsın cennete soksun.”

Rasulullah (sav); “Çok büyük birşeyden sordun ey Muaz! Ancak Allah kime kolaylaştırsa kolaydır.” Diyor ve başlıyor cevaba;

“Allah’a ibadet edeceksin ve O’na hiçbirşeyi ortak koşmayacaksın Namazı kılacaksın, Orucu(savm) tutacaksın” Sonra Rasulullah;

“Birde hayrın kapılarını göstereyim mi?”

“Söyle ey Allah’ın Rasulu” Rasulullah;

• “Oruç kalkandır.
• Sadaka hatalarını söndürür ateşin suyu söndürdüğü gibi.
• Geceleyin namaz”

“Şimdi bunların zirvesini sana emredeyim mi?”

“O da İslam’dır.”

“Bunların (saydıklarımın) hepsinin yapıldığında elde edeceğin şeyi söyleyeyim mi?”

Mübarek dilini tuttu ve; “Bunu tut!” dedi.

“İnsan kendisinin başıboş bırakılacağını mı sanıyor”(Kıyamet, 36)

Bu ayeti kerimenin hikmetlerinden de biri olan dilin tutulması temel meselelerdendir. İnsan nasıl ki başıboş bırakılıp dünya hayatına salını verilmediyse dilde meydanlara başıboş yularsız salıverilmez. Her fırsat bulduğunda, her aklına geldiğinde, nefsinin istediği gibi konuşmak zorunda değilsin, değiliz. Bunu kalbimiz, nefsimizi ve dilimizi terbiye etmediğimiz için yapıyoruz. Başıboş bırakılmayan insan dilini de başıboş ortalığa salmamak çünkü söylediğin her sözün hesabı vardır. Şimdi her konuştuğumuzu düşünelim.

Hadisin devamın da;

“Ey Allah’ın Rasulu konuştuklarımızdan muaheze (azarlama, yargılama) olurmuyuz?”

Rasulullah (sav) buyurdu;

“Anan seni kaybetsin ey Muaz insanın yüzü koyun ateşe düşürecek olan dillerinin yaptıklarıdır.”

Hangi diller onu bunu çekiştiren, insanların arkasından konuşan, gıybet eden, fahiş söz söyleyen, insanlarla alay eden, teğanni söyleyen, şakacı Müslüman mizahta da ölçülüdür, dille eziyet eden, sırrı ifşa etmek, yalan yere yemin etmek, nemime ve diğerleri…

Bu saydıklarımız ve niceleri kendilerine dillerinin zarar vereceği kimselerin konuşmalarıdır. Bunların yanında insanlara tebliğ eden Allah Subhanehu ve Teala’nın dininin anlatılması ve yaşanması emri bil maruf nehyi anil münker yapmak için kullanılan diller ise sahibine fayda verici  sadık dillerdendir. İşte dilin meydanı bu kadar geniştir. Dilediği gibi hayra kullanıp hayrı elde etmek.  Şerre kullanıp şerri elde etmek ferdin elindedir.

Biz kadınlar olarak asıl hastalığımız dili  faydasız hallerde kullanmamızdır. Cehennemde dili makaslarda kesilen kadınlardan değil de, gir cennetime dediği kadınlardan kılsın Rabbimiz bizi! Rasulullah’ın şu duasıda bizlerin dillerinden çıkıp hayat olur İnşaAllahu Rahman;

Şeddad Bin Evs’den rivayetle;

İnsanlar altın ve gümüş biriktirmeye başladığında sizlerde şu kelimelerden biriktirin. Allah’ım senden dinimde sebat istiyorum. Sana en güzel şekilde ibadet edebilmeyi istiyorum. Senden selim olan kalp, sadık olan dil istiyorum. Senin bildiğin tüm hayırları senden istiyorum. Senin bildiğin tüm şerlerden de sana sığınıyorum. Senin bildiğin günahlarımdan sana istiğfar ediyorum, bağışlanma talep ediyorum. Şüphesiz ki sen gayb ilmini bilensin!”(İmam Ahmed, El-Müsned) Allahumme Amin!

Sözlerimizin başıda sonuda Alemlerin Rabbi Allah Subhanehu ve Teala’ya hamdetmektir.

-ELHAMDULİLLAHİ RABBİLALEMİN-