BIRAK BİR GERÇEK CANINI ACITSIN! 2

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd, alemleri yoktan var eden, aralarına düzen ve intizam koyan. Bizim, bizden öncekilerin ve sonrakilerin ilahı olan, insanlara doğru yolu bulmaları için peygamberler ve kitaplar gönderen ALLLAH(CC)’ye mahsustur. Salat Selam, alemlere rahmet olarak gönderilen, tek önderimiz ve liderimiz, yaşayan KUR’AN, kendisine itaat edilmedikçe kurtuluşun asla mümkün olmayacağı Hz.Muhammed (s.a.v)’ e, aline, ashabına, bugün yaşayan, bizden önce yaşamış ve bizden sonra yaşayacak olan, derdi ALLAH(CC)’ ın dini, gayesi O’nun dinini ikame etmek olan tüm mü’min ve mü’minelerin üzerine olsun İNŞAALLAH.

Bir önceki yazımızda kendi bildiğimiz ve peşinden gittiğimiz doğru sandıklarımızı bir tarafa bırakıp, gerçeklerle yüzleşmemiz gerektiğini kapasitemiz oranınca anlatmaya çalışmıştık. Bu yazımızda, İNŞAALLAH, kendi doğru bildiklerimizle, ALLAH(CC)’ ın Kitabına ve RASUL (S.A.V)’ nün sünnetine göre gerçekleri karşılaştırmaya çalışacağız.

“Eğer Müslüman ülkesi dediğimiz bu topraklarda doğduysak, kimliğimizde Müslüman yazıldıysa o zaman biz de Müslümanız!” Müslümanlık, babadan oğula geçen bir şey mi? Bir İngiliz çocuğu İngiliz, bir alman çocuğu alman ise bir Müslümanın çocuğu da Müslüman mı olur? Müslümanlık bir ırk, bir milliyet, ya da toplumsal bir sınıf mıdır? Fransa’da doğanın Fransız sayılması gibi, Müslüman ülkesinde doğanlarda Müslüman mı sayılır? Adımızın Ayşe, Ali, Muhammed olması bizi Müslüman yapar mı? Hiç kimse sadece isminden dolayı kafir ya da Müslüman olmaz. Kişi sadece altı, yedi kelime söylemekle ne kafir ne de Müslüman olur. ne de bu birkaç söz insanı cehennem yerine cennete götürür. Bir ayete bakalım;

“Nuh Rabbine şöyle seslendi; “Ey Rabbim! Şüphesiz oğlum da ailemdendir. Senin vaadin elbette haktır. Sen hakimlerin en adilisin.” Dedi. ALLAH(CC) buyurdu ki; “Ey Nuh! O senin ailenden değildir. Çünkü onun yaptığı iyi olmayan bir iştir. Sakın hakkında bilgi sahibi olmadığın bir şeyi benden isteme! Ben cahillerden olmayasın diye sana öğüt veriyorum.” (HUD 45-46)

“ALLAH(CC)’ ın bu cevabı, dinin son derece önemli bir gerçeğini ifade ediyor. Bütün bağların kendisine bağlandığı kulpu, ana halkayı tanıtıyor bize. Bu ana halka inanç halkasıdır. Fertleri birbirine bağlayan budur. Yoksa soy bağı, kan bağı değildir.” (SEYYİD KUTUB) Bir de Hadis-i şerife bakalım.

“Ey kızım Fatıma! Baban peygamber diye güvenme, Rabbine karşı kulluk vazifeni yap. Eğer ALLAH(CC)’tan  nefsini satın almazsan vallahi ben bile senin namına hiçbir şey yapamam.” (Hz.Muhammed s.a.v)

Haydi bu düşünceyi çıkartalım kafamızdan. Bak onları Peygamber evlatları olması kurtaramazken, bizi dedemizin hatip olması, annemizin Müslüman olması, Müslüman topraklarında doğmuş olmamız mı kurtaracak. Haydi bırakalım bu yalanla avunmayı ve gerçekler canımızı acıtsın! Devam edelim…

“Ben ömrümde bir kere de olsa Kelime-i Tevhid’ i söyledim ya, eninde sonunda cennete girerim!”

Mekke’deki müşrikler neden bu kelimeyi dilleriyle söyleyip kurtuluş reçetesini almadılar? Mekke’yi yönetme kabiliyetinde olacak kadar zeki olan o insanlar, bizim kadar zeki değiller miydi ki, bu kelimeyi dilleriyle söyleyip de kurtuluşu garantilemediler. Onlar bir kere değil milyon kere söylerlerdi, fakat onlar bu kelimeyi dille söyledikten sonra hayatlarından çıkartılması gerekenleri ve geçirilmesi gerekenleri çok iyi biliyorlardı. Hatta; “Bizim bu kelimeyi dilimizle söylemek yetecek mi.” diye sorduklarında, RASULULLAH (S.A.V) “Hayır gerekliliklerini de hayatınızda yaşayacaksınız” deyince, “Hayır o zaman söylemeyiz.” dediler. Eğer o müşrikler, bu zaman ki insanların anladıkları gibi bu tevhidin kişi ile ALLAH(CC) arasında kalan vicdani bir itikaddan mabedin dört duvarı arasında sıkışıp kalan ibadetlerden ibret sansalardı. Hiç de bu kelimeye düşmanlık etmezlerdi. Bir ayete bakalım;

“ O kafirler, içlerinden bir uyarıcı gelmesine şaştılar. “Bu” dediler. “bir büyücü, bir yalancıdır.” O bütün ilahları bir tek ilah mı yapmış? Bu cidden acayip bir şey. (SAD 4-5)

Bu ayetin nüzul sebebi ile ilgili İbn-i Abbas’ tan şöyle rivayet edilmiştir.

“Ebu Talip hastalanmıştı. Bunun üzerine Kureyş onun yanına geldi. Orada bulunan Kureyş’ liler Hz. Peygamber (s.a.v)’i Ebu Talib’ e şikayet ettiler. Bunun üzerine Ebu Talip, Hz. Peygamber (s.a.v)’ e şöyle dedi; “ Ey kardeşimin oğlu kavminden ne istiyorsun? “ Hz. Peygamber (s.a.v) şöyle burdu; “ Onlardan Arapların kendilerine inanıp bağlanacağı ve Arap olmayanların da kendilerine cizye verecekleri bir kelimeyi, bir tek kelimeyi söylemelerini istiyorum. Ebu Talip “ Nedir o.” Diye sorun, Peygamber (s.a.v) “LA İLAHE İLLALLAH’TIR.” Diye buyurdu. Oradakiler. “ Bir tek ilah mı ? Bu çok acayip bir şey!” dediler.”

Onlar bu kelimenin mahiyetini çok iyi anlamışlardı ve onun içinde dilleriyle söyleyerek kurtuluşu garantileyemeyeceklerini çok iyi biliyorlardı. Şimdi biz bu kelimenin mahiyetini anlamadan, gerekliliklerini hayatımıza geçirmeden, milyon kere de söylesek cennete  gireceğimizi mi  umuyoruz? Haydi bu yalanla da avunmayı bırakalım ve gerçekler bir canımızı acıtsın! Haydi devam edelim;

“Ben namaz kılıyorum ya, oruç tutuyorum ya, ibadetleri yapıyorum ya o zaman ben Müslümanım! Kişi namaz kılıp, oruç tuttuğu için mi Müslüman olur, yoksa Müslüman olduğu için mi bu ibadetleri yapar. Haydi bir düşünelim: “Neden Müslümansın?” “ Çünkü namaz kılıyorum mu doğrudur? Yoksa, “Neden namaz kılıyorsun? “Çünkü Müslümanım” mı? dememiz. Bir düşünelim, Mekke müşrikleri ibadet etmiyorlar mıydı? Kabe’ ye hacılık için gelenlere kendi ceplerinden ikram etmiyorlar mıydı? Bunları yapmalarında ki niyetleri ALLAH(CC)’ ı razı etmekti. O zamanın müşrikleri dilleriyle Tevhidi söyleselerdi, kendilerine biz Müslümanız deselerdi, ama aynı şirk yaşantılarına devam edip de hayatlarında hiçbir değişiklik olmasaydı o insanlar için eninde sonunda cennete girecek diyebilir miydik? Tabii ki de hayır! Peki biz haşa torpilli miyiz ki onlar için cennete gidemez derken kendimizi cennete gidecek sanıyoruz?. Bir ayete bakalım.

“ Andolsun! Sana ve senden öncekilere de kesinlikle vahyedilmiştir ki; Eğer ALLAH(CC)’ a eş koşarsan, bütün yaptıkların boşa gider ve kesinlikle zarar edenlerden olursun.” (ZÜMER 65)

Haydi bırakalım şu yalanları. Bu gerçekler canımızı acıtsın. Acıtsın ki telafi yoluna gidelim. “ Evet, ben aldanmışım, kanmışım, yanlış biliyormuşum” diyelim. İlk adım yanlışımızı itiraf edip, doğruyu bulma çabasına girişmemizdir. Haydi İslam’ ı ve Müslümanlığı Kur’an ve Sünnet’ten araştıralım. Dinleyelim, soralım, öğrenmek için mücadele edelim. Hakkı anlatan hak davetçilerine sıkı sıkıya yapışalım. İlmi talep edelim. Hani bir söz vardır ağlamayan bebeğe süt vermezler diye, talep etmediğimiz sürece ilmi elde edemeyeceğiz demektir. Haydi “Biz Müslümanız” demek yerine. “Acaba Kur’an ve Sünnet’e göre biz Müslüman mıyız” diyelim. Kendine Müslüman diyenlerden değil. ALLAH(CC)’ ın “ İşte bunlar Müslümanlardır “ dediği kimselerden olmak için mücadele edelim. Ölüm bize gelmeden evvel bu hakikatlerin peşine düşüp Müslüman kişiliğine sahip olması duası ile…

Doğrular İslam’a, Yanlışlar şahsımıza aittir.               VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN