ALLAH (C.C.) SEVMEK

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yerleri gökleri ve ikisi arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan yoktan var eden belli bir duzen tayin eden rahman rahim din gününün sahibi ALLAH ‘a Salat ve selam son peygamber ve son örneğimiz Hz. Muhammed s.a.v ‘e ashabına ve onu takip eden tüm müslümanların üzerine olsun

Sevgi ; gönlün gördüğü olgunluk yücelik ve güzellik sebebiyle bir şeye meyletmesidir.Bu sebeple insan kendini sevdiklerine yaklaştıracak tutum ve davranışlarına  daha fazla önem veirr. Gercek  manasıyla mükemmelliğin Allah c.c. mahsus olduğunu bilen, başka varlıklarda görülen olgunluk izlerinin de Allah’ın izin ve yardımıyla olduğunu, dolayısıyla Allah’a nispet edilmesi gerektiğini anlayan kul şüphesiz en çok Allah’ı  sever bu his ferdi  hiç zorlanmaksızın gönullu olarak Allah’a itaate ve ona yaklaştıracak amellere götürür.Allah’ı ve onun rızasını herşeyin üzerinde tutar.

Bugün her fıtrata bu soru yöneltildiğinde Allah’ı seviyorum iddası dillerdedir fakat dil ile soylenmesi kuru bir iddadan öteye geçmez. Her iddanın elbetteki bir ıspatı olmalıdırki soylemler doğruluğunu kanıtlasın.

bu sorunun ıspatını  ALLAH c.c. bizden şu şekilde istemektedir.

De ki, eğer  Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki, Allah da sizi sevsin ve suçlarınızı bağışlasın. Çünkü Allah çok esirgeyici ve bağışlayıcıdır.  (Ali_imran 31)

Allah c.c ayeti kerimede çok açık bir şeki,lde rasulüne uymayı emrediyor ancak ozamn iman gerçekleşir ve  Allah sevgisi ıspatlanmış olur .

Allah sevgisi, ne laftan öteye geçmeyen bir iddia ne de insanın vicdanında kalan bir aşktan ibarettir. Bu sevgi, Allah’ın Resulüne bağlılık, O’nun gösterdiği yolda yürüme, O’nun yaşam biçimini gerçekleştirme ile ortaya konur. İman da söylenen sözler, coşan duygular, yerine getirilen sembolik ibadetler değildir. İman; ancak Allah’a ve Resulüne bağlılık, Peygamberin getirdiği Allah’ın buyruklarına göre hareket etmedir.

Hasani basri( r.h) bu ayet için şunu belirtmekte :

Bazıları Allahı sevdiğini idda ettiler bu ayet onların imtihanı oldu.

bugün bizlerde kendimize tekrar soralım BEN ALLAH’ı seviyormuyum?

yine , İmam İbn-i Kesir, tefsirinde otuzbirinci ayetle ilgili olarak diyor ki: “Bu âyet-i kerime, Allah’ı sevdiğini iddia ettiği halde Muhammed’e tâbi olmayan herkese karşı kesin bir hükümdür. Böyle bir iddiası olan kişinin, tüm sözlerinde ve eylemlerinde Muhammedî yaşayışı ve O’nun tebliğ ettiği dini izlemediği sürece, bunun yalancı olduğuna hükmedilir.

Gerçekten sevginin alameti sevdiğine uymak ve sevdiğinin hoşuna gitmeyen hareketlerden kaçınmaktır. bugün annemiz babamız eşimiz  patronumuz cevremiz bizden hoşnut olsun diye kendi isteklerimizden tercihlerimizden hatta kendi kararlarımızdan dahi vaz geçeriz çunku sevgimizi, vermiş olduğumuz değerle kanıtlarız.

hakiki sevgi _ muhabbet üç şeyle belli olur;

1_seven sevdiğinin sözunu başkalrının sözune tercih eder

2_seven sevdiğinin sohbetini başkalrının sohbetine tercih eder.

3_seven sevdiğini memnun etmeyi başkalrını memnun etmeye tercih eder .

bizi yaratan yoktan var eden insan olarak şerefli kılan birçok nimet bahşeden Allah’ı sevdiğimizdeki iddamızı nekdar ıspat etmekteyiz Allah’ı seviyorum ama Allah’tan başka sahte ilahalr sahte rabler ediniyorum hayatıma Allah değil onlar yön veriyor. Allahı seviyorum fakat hevamdan ve nefsimden vazgeçmiyorum Allahı seviyorum haramalrından sakınmıyorum onun istediği gibi bir hayatı yaşamıyırum Allahı seviyorum ama göderdiği kitabı anlamayıp rasulun yaşadığı gibi yaşamıyorum… bir düşünellim bu nasıl bir  ALLAH SEVGİSİ ? böyle bir kimse ibni kesirin de dediği gibi yalancı kimsedir.

Kim üç şeyi idda eder üç şeyden kendisini temizlemezse o aldanmıştır

1_Allah’ın koyduğu  ahlak esaslarına uymanın zevkliiğini soyler fakat dunya sevgisini bırakmaz

2_amelleri sırf  Allah için yapmayı sevdiğini söyler fakat insanlarında kendisine tazim etmesini ister .

3_Allahı sevdiğini söyler fakat nefsini terbiye  etmezse o kimse aldanmıştır.

fedakarlık yapmadan ALLH’ın istediği bir kul olmadan göderdiği rasulun yolundan gitmeden insanoğlu yalancı durmundan çıkamaz.

_Bir gün peygamberimiz bir toplulukta ashabına şöyle hitap eder.

Ümmetimin hepsi cennete girer fakat kaçaklar giremez.

dinleyenler sorarlar ;kimdir kaçaklar

Allah rasulu buyurduki;bana itaat eden cennete girer isyan edenler ise kaçaklardır.B enim sünnetime  benim ahlakıma uymayan her hareket günahtır.

kul ALLAHI sevdiği ve rasulune uyduğu ,metodunu takip ettiği zaman ALLAHIN lutfuna ve bağışlanmasına erişir.

bir muslumana düşen bu soroyu kendi benliğine sorup birde hayatına bakmalıdırki sorunun karşılığını hayatında nasıl ıspat ettiğini anlasın.soylemler fiiliyata dökulmediği surece bir kıymeti  ve geçerliliği olmaz .

hemen sonraki ayette ALLAH C.C şöyle buyuruyor;

De ki; :Allah’a ve peygambere itaat ediniz.’ Eğer bu çağrıya sırt çevirirlerse hiç şüphesiz Allah kafirleri sevmez.(Ali_imran 32)

otuzikinci ayet hakkında ise; “De ki: Allah’a ve Resulüne itaat edin. Eğer yüz çevirirlerse.. ” Yani emrine aykırı hareket ederlerse “Allah, kâfirleri sevmez… Ya da ona aykırı hareket etmenin küfür olduğunu belirtiyor. Allah bu nitelikte olanları sevmez, isterse O, Allah’ı sevdiğini iddia edip O’nu savunsun.

İmam İbn-i Kayyim el-Cezviyye, Zadu’l Meâd adlı eserinde diyor ki:

“Peygamberin gerçekten Peygamber olduğuna ve onun doğru söylediğine şahitlik eden ehl-i kitap ve müşriklerden pek çoğunun bu şahitliklerinin onların İslâm’a girmeleri için yeterli olmadığı gerçeği üzerinde düşünen herkes, İslâm’ın bunun ötesinde bir olgu olduğunu kavrayacak, İslâm’ın sırf kuru bir tanımadan ibaret olmadığını fark edecektir. Yine, Onun yalnız tanıma ve kabul etmeden ibaret olmadığını öğrenecek, İslâm’ın hem tanıma, hem kabul etme, hem bağlılık, hem itaat etme zorunluluğu hem de içiyle-dışıyla boyun eğme olduğunu anlayacaktır…”

Bu dinin öyle belirgin bir gerçeği vardır ki, bu gerçek olmadan ondan söz edilemez. Bu gerçek de, Allah’ın yasasına itaat etmek, Allah’ın Resulüne bağlanmak ve Kur’an’ın hükümlerine teslim olmak gerçeğidir. Bu, İslâm’ın getirdiği şekliyle Tevhid inancından kaynaklanan bir gerçektir. Bu da uluhiyette birlik inancıdır. İnsanların kendisine ibadet etmesi, emrine bağlılık göstermesi, yasasının onlar arasında uygulanması, kendisiyle muhakeme olunacakları ve hükmüne razı olacakları değer ve ölçüleri belirlemesi ancak bu yegâne uluhiyetin hakkıdır. Buradan da, insanın hayatında ve bütün ilişkilerinde hakimiyeti yalnız Allah a veren egemenlikte birlik bilinci ortaya çıkar. Nitekim, evrenin tüm işlerinin idaresinde hakimiyet yalnız ve yalnız Allah’ındır. İnsan da bu koca evrenin küçük bir parçasından başka bir şey değildir.

Müslüman olmak isteyenin, O’nu olduğu gibi kabul etmekten ve kendisini teslim etmekten başka çıkar yolu yoktur. Allah katında din, İslâm’dır.. Ve yalnız Allah’ın belirlediği şekliyle İslâm’dır. İftiracı ve kuruntu sahiplerinin belirlediği şekliyle değil

Müminin Allahı sevmesi onun emrine itaat etmesi ve sadece onun rızasını gözetmesidir.

Allahın muminleri sevmesi ;onları affetmesi mükafatlandırması rahmeti ve tevfikiyle onlara ikramda bulunması demektir

ALLAH onun sevgisini kazanan kullarından olmayı nasip etsin

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN