ALLAH’I (C.C.) TANIMAK

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizlere hidayet olarak kitabı vahiy eden, kâinatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salât ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkânsız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Hz. Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline, Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

 “Onlar Allah’ı hakkıyla tanıyıp bilemediler. Kıyamet günü bütün yeryüzü O’nun tasarrufundadır. Gökler O’nun kudret eliyle dürülmüş olacaktır. O, müşriklerin ortak koşmalarından yüce ve münezzehtir.” (Zümer 67)

Cenab-ı Hak yarattığı varlıkların en şereflisi olan insanın, kainat alemine gelip, yüce sıfatlarıyla süslediği mükemmel eserlerini görüp, o güzel sıfatların sahibi olan Zat’ı tanıması ve O’nu tanıyarak eşsiz bir sevgiyle ona bağlanması için yaratmaya sıfırdan başladığında kainatı ilim, kudret, hikmet ve rahmet sıfatlarıyla donatmıştır.

“Allah O’dur ki, sizin için yeri bir karargah, göğü de bir bina yaptı, size şekil verdi, sonra da şekillerinizi güzelleştirdi ve hoş nimetlerden size rızkı verdi. İşte O Allah’tır Rabbiniz! Ne yücedir O alemlerin Rabbi olan Allah!”(mümin 64)

Bu sebeple dünyaya gönderilen her insanın bu alemde yerine getirmesi gereken ilk vazife  Rabbini tanımasıdır. Rabbi’ni tanıyıp, gücünü, kuvvetini, ilmini, kudretini ve eşsizliğini analyıp bir tek O’na kulluk etmesidir. İbadet ve itaati hak edenin Alemlerin Rabbi olan Allah olduğunu anlamasıdır. Dünyada asıl görevmiş gibi peşinden koşulan diğer işler ise geçici, sönük menfaatler için boş ve faydasız bir şekilde çabalamadan başka bir şey değildir. İşte bütün bunlardan dolayı her şeyden önce Rabbimizi tanımak zorunda olduğumuzun bilincinde olmamız gerekir.

Bu alemde bize Rabbimizi anlatan üç büyük tanıtıcı vardır. Bunlardan birincisi, içinde yaşadığımız şu büyük kainat  ikincisi Allah’ın inzal ettiği vahiy, yani Kuran-ı Kerim’dir.  Üçüncüsü ise mahlukatın efendisi Hz. Muhammed Aleyhisselamın hadisleri.

Biz burada bize Rabbimizi tarif eden ve bazı Kuran ayetlerinin bir nevi tefsiri durumunda olan KAİNATA bakarak Rabbimizi tanımaya çalışacağız.

Kuran-ı Kerim insanlara Allah’ın Zatını, mukaddes sıfatlarını ve güzel isimlerini bildirmek; yani kainat kitabının manasını anlatıp, onu yoktan var eden yaratıcıyı tanıtmak için bir çok ayetinde kainattan bahsetmektedir. Örneğin;

“Gerçekte Rabbiniz gökleri ve yeri altı gün içinde ya-ratan sonra arş üzerinde hükümran olan Allah’tır, geceyi gündüze bürür; o onu kışkırtarak takip eder. Güneş ay ve yıldızlar O’nun emrine baş eğmiştir. İyi bilin ki, yaratmak da emretmek de yal-nızca O’na aittir. Ne ulu, o alemlerin Rabbi olan Allah!”(araf 54) ayetinde olduğu gibi. Bunun sebebi insanları, yaratıcıyı yarattığı eserlerinden tanımaya yöneltmek içindir. Yani Allah cc insanlara yarattığı mahlukatı üzerinden onlara yaratıcılarına tanıtmakta ve insanların da bunlardan, kendilerinin ve her şeyi sahibi olan Rablerini tanımalarını istemektedir.

Allah cc kitabında da kendini tanıtır ve yine dikkatleri kainata çekerek sahip olduğu en güzel isimlerler ile ilgisini söyler. İlmi her şeyi kaplayan Allah (c.c.), içinde her insanın alabileceği her türlü ilimden bahisler açan Kuran’ı insanlara rehber olarak göndermiştir. Mesela; bazı ayetlerde Cenab-ı Hak göklerin ve yerin yaratılışından bahseder, bazı ayetlerde denizlerden, karalardan, dağlardan, bazı ayetlerde canlıların yaratılışından, bazı ayetlerde ibadet ve itaatlerden, bazı ayetlerde ise cennet, cehennem, kıyamet, haşir gibi daha birçok şeylerden bahseder… Burada dikkat edilmesi gereken asıl nokta ise şudur ki, Allah (c.c.) Kuran’daki ayet sonlarında genellikle önemli bazı özetler zikreder. Buna takip cümlesi denir. Bu özetler ya Allah’ın güzel isimlerini ve o isimlerin manalarını içerir; “Hiç şüphesiz Allah Semi’dir, Ba­sir’dir, Allah elbette Alim’dir, Halim’dir.” gibi… Ya da ayet çok önemli bir hükümden bahseder ve bu hükmü desteklemek için ayetin sonunda olayı “umulur ki düşünürsünüz, bu ayetleri ancak akıl sahipleri anlar” vs. gibi son sözlerle akla havale eder. İşte bu özetlerde insan için Kuran’ın yüksek hikmetinden ve Allah’ın hidayetinden bazı işaretler ve irşatlar vardır. Allah cc bazı şeylerden bahsederken ayetin sonunda Esma-i Hüsnadan verdiği özetle insanlara kendini tanıtmak istemekte ve bahsettiği şeyle isimleri arasında bir bağ kurmaktadır.

Kuran-ı Kerimde bunun birçok örneği vardır. Kuran-ı Kerim mucize beyanıyla Allah (c.c.)’ın yarattığı eserlerini gözler önüne serer, sonra o eserlerinde görünen Esma-i Hüsnayı çıkarır ve gösterir. Mesela;

 “Allah (c.c.) geceyi gündüzün içine sokar, gündüzü de gecenin içine sokar. Ve Allah (c.c.) Semi’dir, Basir’dir… Görmüyor musun ki Allah (c.c.)’ın gökten indirdiği su ile yeryüzü yemyeşil oluveriyor! Gerçekten Allah (c.c.) Latif’tir, Habir’dir.” ( hac 61-63)

Evet bu ayetlerde Kuran, Allah (c.c.)’ın eserlerini gözler önüne serip, o eserleri yaratmadaki en önemli hususiyetler olan ‘Semi ve Basir’ isimlerinin ifade ettiği işitme ve görme sıfatlarını ön plana çıkarmakta ve yaratılan şeylerin düzenli çalışmasında ve aksaklıkların giderilmesinde de yine işitme ve görme sıfatlarının ne kadar önemli olduğunu vurgulamaktadır. Evet Allah yarattığı her şeyi her an sınırsız derecede kapsamlı olan işitme ve görme sıfatları ve bu sıfatları ifade eden ‘Semi ve Basir’ isimleriyle kontrol altında tutmaktadır. “Allah (c.c.) Latif’tir, Ha­bir’dir” vurgulaması da aşağı-yukarı aynı şeyi ifade etmektedir. Yani gökten su indirmek, toprağı beslemek ve onu daha verimli hale getirmek için, bu da insanın rızkını kolaylıkla temin etmesini sağlamak içindir. İnsanın hayati ihtiyaçlarından biri olan rızkından haberdar olup ona karşılıksız, çok kolay yöntemlerle topraktan rızkı vermek onun için çok büyük bir lütuf ve ikramdır. Bu yüzden daha istemeden önümüze gelen her türlü nimetin içinde Allah’ın lütuflarını ve O’nun gerçekten her şeyden haberdar olduğunu bilmemiz insanlığımızın gereğidir ki, bu sebeple Allah (c.c.) Kuran’ın bu ayetinde bahsettiği yağmur ve yeryüzü ilişkisinden doğan sayılamayacak derecede çok bitki (meyve, sebze vs…) nimetinin sonunda “Latif ve Habir” olduğunu insanlara hatırlatmaktadır.

Velhamdulillahi Rabbil-Alemin…