ALLAH (C.C.) KATINDAKİ ÜSTÜNLÜK

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd; Alemleri yoktan var eden,  Rahman ve Rahim, Din günün sahibi, kendisinden başka bir ilah bulunmayan, yarattıklarını rızıklandıran, yegâne Hakimiyetin sahibi olan Allah (c.c)’ya mahsustur.

Salat ve Selam;  Alemlere rahmet olarak gönderilen, kendisine itaat edilmedikçe kurtuluşun asla mümkün olmayacağı, Allah (c.c)’ın dininden asla taviz vermeyen, , müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Rasulullah(sav)’a, aline, ashabına ve onun izinden giden müminlerin üzerine olsun inşaAllah.

İslam dini insanı dünya ve ahiret hayatında yücelten itikad, ibadet ve ahlak esaslarını ihtiva eden ilahî kurallar ve değerler bütünüdür. Bu değerlerden birisi de Müslümanı üstün kılan “Takva” dır.

Takva: “kişinin, kendisini günahkâr kılacak şeylerden sakınması; insanın ibadet ve güzel işler yaparak Allah’ın azabından ve gazabından korunmasıdır.”  

Abdullah ibni Mes’ud (R.a) takva için; “Allah’a âsi olmayıp itaat etmek, nankör olmayıp şükür etmek ve O’nu unutmaksızın hep hatırda tutmaktır.” demiştir.

İnsanlar, yaratılışları itibariyle ve insan olma özelliğiyle birbirine eşittir ve adeta bir tarağın dişleri, bir binanın tuğlaları gibidir. Irk, soy, boy gibi özellikler üstünlük sebebi değildir.

Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurulmaktadır :

“Ey insanlar! Şüphe yok ki, biz sizi bir erkek ve bir dişiden yarattık ve birbirinizi tanımanız için sizi boylara ve kabilelere ayırdık. Allah katında en değerli olanınız, O’na karşı gelmekten en çok sakınanınızdır, takvâlı olanınızdır. Şüphesiz Allah hakkıyla bilendir, hakkıyla haberdar olandır.” [Hucurât suresi-13]

Üstünlüğün ancak takva ile yani Allah’ın emirlerini yerine getirip O’na karşı gelmekten sakınma esasına bağlılıkla mümkün olacağı ve herhangi bir soya mensup olmakla övünmenin insanları aldattığı ve oyalayıp durduğu belirtilmiştir.

Dillerin ve renklerin farklı oluşu, huy ve ahlâkların çeşit çeşit olması, kabiliyet ve yeteneklerin değişik değişik olması çekişme ve ayrılığı gerektiren bir ayrılık değildir. Aksine, tüm yükümlülükleri yerine getirmek ve bütün ihtiyaçları gidermek için yardımlaşmayı gerektiren bir unsurdur. Rengin, ırkın, dilin, vatanın ve bu değerlerden başka diğerlerinin yüce Allah’ın ölçüsünde hesaba katılacak bir değerleri yoktur. Ortada ancak ve ancak tüm değerlerin kendisi ile belirlendiği ve insanların üstün olup olmadıklarının kendisi ile bilindiği bir tek ölçü vardır. Bu ölçü: “Allah yanında en üstün olanınız O’ndan en çok korkanınızdır” Ölçüsüdür…

Başka bir ayette baktığımızda Allah(cc) tekrar takvalı olunması gerektiğini emretmektedir :

“Ey iman edenler! Allah’a karşı hakkıyla/gereği gibi korkun (takva sahibi olun) ve ancak Müslüman olarak can verin” [Al-i İmrân suresi-102]

Ayet-i kerime hiçbir sınırlama getirmeksizin kalbi, düşünebildiği ve yapabildiği kadar bu hedefe ulaşmak için çabalamaya sevk etmektedir. Kalp bu yola daldıkça kendisine yeni ufuklar açılır ve yeni arzular belirir. Takvasıyla Allah’a yaklaştığı oranda, ulaştığı makamdan daha yüce ve yükseldiği dereceden öte bir aşamaya yükselme arzusu uyanır. Buna göre her inanan kişi kendisini yüceltecek takva sahibi olması gerekmektedir. Rasûlullah (s.a.v), insanları mensup oldukları köken ve sosyal konumları itibariyle sınıflara ayıran anlayışı yıkarak yerine, insanı sırf insan olduğu ve aynı atadan geldikleri için değerli kılan kardeşlik anlayışını yerleştirmiştir.

Rasulullah(s.a.v), İslam’da ayrımcılığın olmadığını şöyle vurgulamıştır:

“Ey insanlar! Bilesiniz ki, Rabbiniz bir, atanız da birdir. Arap’ın Arap olmayana, Arap olmayanın da Arap’a; beyazın siyaha, siyahın da beyaza hiçbir üstünlüğü yoktur.Üstünlük ancak takvadadır…” [Ahmed İbn Hanbel, V-411]

Takva mümin bir insanın, Allah’ın emir ve yasaklarına uyma konusunda titizlik göstermesi, hayatının her safhasında ölçülü ve tutarlı olarak yaşamasıdır.

Atiyye Es-Sadi’den(R.a) rivayetle Rasulullah (sav) başka bir hadiste de şöyle buyurmaktadır :

 “Bir kul günaha girerim korkusuyla, yapılması mahzurlu olmayan bazı şeylerden bile uzak durmadıkça takva sahipleri derecesine ulaşamaz.” [Tirmizi,Kıyamet-19/2451 İbni Mace, Zühd-24 ]

 Muttakî insanı diğerlerinden ayıran en önemli özellikler şunlardır:

• Kur’an-ı Kerim’i rehber edinip onun yolundan gitmek
• Bela ve musibetlere karşı sabırlı olmak
• Allah’ın takdiri neticesinde meydana gelen tecellilere razı olmak
• Allah’ın bahşetmiş olduğu nimetlere şükretmek

Müslümanın gerçek anlamda muttaki olarak yaşayabilmesi için; günah dikenleriyle dolu hayat yolunda çok dikkatli yürümesi, kalbi basiretli ve dikkatli olması, hırs çukuruna, şehvet bataklığına ve haram uçurumuna düşmekten sakınması, iman, ibadet ve ahlakını son nefesine kadar koruması gerekir.Müminler Allah’a ihlâsla ibadet etmek, hiçbir tarafa sapmaksızın, dosdoğru hidayet yolunu takip etmek, ilahî gazap ve azaba maruz kalmaktan sakınmak, sevap ve hoşnutluğunu kazanmayı umarak hayırlı ve sâlih ameller işlemek göreviyle yükümlüdürler.

Allah’ın(cc) emirlerini yerine getiren, yasaklarını ihlal etmekten korkup sakınan, O’na karşı saygılı olan, ahirette ilahî sevap ve mükafata kavuşmak için dünyada iken gerekli hazırlıkları yapan insana yakışan en güzel vasıf takvadır.Yüce dinimiz İslâm, bütün hayırları, güzellikleri ve Allah’ın hoşnutluğunu kazanmaya vesile olacak imkân ve fırsatları bünyesinde bulundurmaktadır. Gerçek manada Müslüman, işte bu tarzda bir hayat süren insandır.

Rasulullah(sav) ilahi emir ve yasakların, helallerin ve haramların belli olduğunu, Müslümanın neyi yapıp neyi yapmayacağı konusunda yeterince bilgi sahibi olduğunu, şüpheli şeylere karşı ise tedbirli ve duyarlı olunması gerektiğini bildirmiştir:

“Şurası muhakkak ki haramlar apaçık bellidir. Helaller de apaçık bellidir. Bu ikisi arasında (haram veya helal olduğu) şüpheli olanlar vardır. İnsanların çoğu bunu bilmez. Bu durumda kim şüpheli şeylerden kaçınırsa, dinini de ırzını da korumuş olur. Kim de şüpheli şeylere düşerse, harama düşmüş olur. Tıpkı koruluğun çevresinde sürüsünü otlatan çoban gibi ki, her an koruluğa girebilecek durumdadır. Bilesiniz ki, her hükümdarın bir koruluğu vardır. Allah’ın koruluğu da haramlarıdır. Bilesiniz ki beden de bir et parçası vardır. Eğer o sağlıklı olursa bedenin tümü sağlıklı olur. Eğer o bozulursa, bedenin tümü bozulur. Bilesiniz ki o kalptir.” [Buhari, İman-39]

Kalbin Allah’a yönelişi bakımından vazgeçilmez esaslardan biri olan takva, Allah hakkında kalpte bulunan bilgi, korku ve saygı duygusuna bağlı olarak, kişinin Allah’ın çizdiği hudutlar çerçevesinde nefsini dünyevi ve uhrevi her türlü tehlikeden korumasıdır. Kalp, nefsi koruyacak takvâ melekeleri ile donatılmıştır.

Tefsir âlimleri de genel olarak takvayı üç mertebede değerlendirmişlerdir:

Birinci mertebe :İnsanın ebedi azaptan kendini korumak için Allah’ı inkâr etmekten ve O’na ortak koşmaktan sakınmasıdır.

İkinci mertebe : İnsanın büyük günah işlemekten ve küçük günahlarda ısrar etmekten uzak durup farzları yerine getirmesidir.

Üçüncü mertebe: İnsanın kalbini Hak’tan alıkoyacak her şeyden uzak durup gönlünü tamamen Yüce Allah’a(cc) bağlaması ve insanı Allah’tan uzaklaştıracak herşeyden sakınmasıdır.

Hayatını Allah’a karşı sorumluluk bilinci içinde şekillendiren kimsenin, zamanla takva duygusu gelişeceğinden böyle kimseler hak ile batılı, helal ile haramı kolayca anlayabilirler. Mümin bir kimsede gelişen bu melekeler, Allah’a karşı sorumluluk bilinci içerisinde yapılan davranışlarla geliştirilebileceği gibi, bunun tam tersi ameller sebebiyle de köreltilebilir. Kişinin manevi kurtuluşu veya kaybı takvasına bağlıdır. Fıtri yapısı bozulmamış kimseler, her türlü tehlikeye karşı yegâne koruyucu olarak Allah’ı bildikleri için yalnız O’na sığınır ve yalnız O’na kul olurlar. Bunun bir gereği olarak da Allah’ın(cc) gazabına çarpılmamak için tir tir titrer; hoşnutluğunu elde etmek için emir ve yasaklarına harfi harfine uymaya gayret ederler.

Allah’ım..Nefsime takvasını ver ve onu tezkiye et ! sen onu en iyi tezkiye edensin.Sen onun velisi ve Mevla’sısın..[Müslim,Zikir-73]

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN