ALLAH (c.c.) CEHENNEMİ ANLATIYOR… – 2

Hamd alemlerin Rabbi Rahman Rahim din günün sahibi Allah (cc) aittir. Salat ve selam sevgili peygamberimiz önderimiz ve örneğimiz Hz. Muhammed (sav) e aittir. Selamda O’nun nurlu yolunun yolcularının üzerine olsun.

Bu muhteşem sanatın sahibi; sanatı karşısında kör olanlar, vermiş olduğu nimetleri göremeyip nankör olanlar ve Ruhlar Alemindeyken vermiş olduğu sözü yerine getirmeyenler için Onların yaşayışlarına layık bir mekân hazırlamıştır.

Adına da Cehennem koymuştur.

Bir de Cehennemi inceleyelim bakalım, suçluları neler bekliyor.

• “Şüphesiz ki ayetlerimizi inkâr eden kâfirleri yarın ateşe atacağız. Derileri piştikçe, azabı duysunlar diye, kendilerine değiştirecek başka deriler vereceğiz. Çünkü Allah gerçekten Aziz’dir, Hakim’dir. Hükmünde hikmet sahibidir.” (Nisa: 4/56)

Yanan deri ikinci bir müdahalede acı hissettirmez. Acı duyulması için taze bir deriye ihtiyaç var. Ve bu ihtiyaç hemen karşılanır… Daha çok azap görmesi için taze taze deriler yaratılır… Her yeni deri farklı bir azabın müjdecisidir…

• “İşte o kâfir olanlar için ateşten elbiseler biçilmiştir. Başlarının üstünden kaynar su dökülür. Bu kaynar su ile karınlarında olan şeyler ve derileri eritilir. Onlar için bir de demirden kamçılar var. Her ne zaman ateşten, onun ızdırabından çıkmak isterse, yine içine döndürülürler ve onlara: Haydi tadın yangın azabını denir.” (Hacc: 22/19-22)

Öteki alemdeki kumaşın cinsini dünyadaki yaşantın belirler. Allah’ın dediği gibi yaşarsan sana ipek elbiseler giydirilir, kafana göre yaşarsan da üzerindeki beyaz kefen çıkarılıp ateşten elbiseler giydirilir…Çıplak kalmak yok!..

Bir anlık sıcaklığı yüz dereceye ulaşmış; fıskiye altında duş aldığını hisset!.. Her damlası kafana çakılan çivi gibidir… Saçlarını döker; kel olursun… Yüzündeki derilerini eritir; fiziğin bozulur… Artık tanınmaz hale gelen bir et yığını olursun.

‘… Onlar için bir de demir kamçılar var…’

Ateşin ve kaynar suyun yanına bir yenisi daha eklenir… dünyadayken hayvanları harekete geçirmek için kullanılan bu alet; Cehennem sakininin hayvan yerine konulduğunu gösterir.

Yanık üzerine kamçılanan demirden kamçılar… İnsanın tüyleri ürperiyor…

• Kimler tadacak bu azabı?

– Niçin yaratıldığının farkına varamayıp nefsine kul olan insanlar!

• Ne zaman?

– Öldükten sonra!

• “Boyunlarında demir halkalar ve zincirler olduğu halde sürükleneceklerdir.” (Mü’min: 40/71)

– Kimlerin boyunlarına demir halkalar ve zincirler takılır?

– Köpeklerin, evcilleştirilmiş maymunların, insanlara saldırmasın diye bazı hayvanların!..

İşte bu cehennem denilen mekânlardaki konuklar hayvan yerine konularak ek bir azap görürler…

• Kimlerin boyunlarına tasma takılacak?

– Allah’ın kendilerine vermiş olduğu nimetleri göremeyen, Allah’ın dediklerini yapmayan ve şeytan’a kulak verenlerin boynuna…

Bir de hadisten bir cehennem mönüsü okuyalım:

• İbn Abbas’tan (r.a.) rivayet edilmiştir: Peygamber (s.a.v.):

“Ey iman edenler, Allah’tan hakkıyla korkun ve ancak müslüman olarak can verin.” (Ali imran: 3/102)

ayetini okudu ve şöyle buyurdu: “Zakkum’dan bir damla, dünya yurduna damlatılsa, dünyadakilerin yiyeceklerini acıtırdı. Öyleyse yiyeceği bu olan kimsenin hali nasıl olur?”[8]

Bir anlık Cehhennemde olduğunu düşün! (Allah muhafaza)

– Düşün ciğerini ki, ateş içine giriyor ve sen de feryat ediyorsun; fakat merhamete uğramıyorsun. ‘Dünyaya geri dönmeyeceksin’ şeklinde cevap verilince ağlıyor ve pişmanlık gösteriyorsun. Artık tövben kabul edilmeyecek ve feryadına cevap verilmeyecektir.

Orada kalışın uzamışken kendini bir düşün. Azap devam eder, üzüntü son haddine ulaşır ve susuzluğun şiddetlenir de dünyadaki içecekleri hatırlarsın. Koşar cehennemden yardım istersin. Sen azap işiyle görevli cehennemin bekçisi olan meleğin elinden kabı alırsın. Kabı alınca altından elin yanar, hararetinden ve yanmasının şiddetinden dolayı elin parçalanıp dökülür.

Sonra onu ağzına yaklaştırırsın da yüzünü yakar. Sonra onu zorlanarak yudumlayınca boğazının derisini soyar. Sonra karnına ulaşır da bağırsaklarını parçalar. Artık sen bir yazık ve helak feryadı koparırsın.

Dünya içeceklerini, onların soğukluk ve lezzetini hatırlarsın. Sonra hararetini gidermek ister ve hemen dünyada alıştığın gibi yıkanmak ve suya dalmak suretiyle serinlemek için sıcak suyun duvarlarına koşarsın. Hararet şiddetlenip te kaynar suya dalınca, başından ayağına kadar derilerin yüzülüp soyulur.

Bu sefer de daha hafiftir ümidiyle alelacele ateşe koşarsın. Sonra ateş yanığı sana iyice ağır gelir de tekrar kaynar suya dönersin. İşte sen bir ateş, bir kaynar su arasında dolaşır durursun.

Sonra cennetin içeceklerini ve sularının soğukluğunu ve hoş yaşamını hatırlarsın, bundan mahrum kalmaktan duyduğun iç yangınından dolayı kalbin parçalanır. Sonra oradaki ana, baba, kardeş ve diğer bazı yakınlarını anarsın da müzdarip ve yanık bir kalpten çıkan mahzun bir sesle onlara seslenirsin.

– ‘Ey anneciğim! Ey babacığım! Ey kardeşim! Yahut halacığım, amcacığım veya kız kardeşim! “İçecek bir su!” dersin. Onlar da sana mahrumiyetle cevap verirler.

Böylece ümidini boşa çıkartmalarından duyduğun üzüntüden, aziz ve celil olan Allah’ın gazabından dolayı onların da sana olan öfkelerini gördüğünden kalbin parçalanır.

Bunun üzerine dünyaya seni geri döndürmesi ümit ve dileğiyle derhal feryat ederek Allah’a sığınmak istersin. Fakat uzun bir müddet geçtiği halde, Allah, sana hakaret için cevap vermez. Çünkü senin sesin onun nezdinde gazaba sebep olur.Onun katında senin makamın düşüktür.[9]