ADALET İSTİYORUZ!

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yerleri gökleri emsalsiz bir şekilde yaratan , bizi yoktan var eden , İslamla şerefli kılan Allah’a Salat ve selam son peygamber , islam dininin öğreticisi hz Muhammed s.a.v’e aline ashabına ve bugunde  onu rehber edinen tüm müslümanların üzerine olsun.

Adalet kavramı;  bugun  medyada,  sokakta, çarşı, pazarlarda hatta okullarda anlatılan derslerde dahi  çokça karşımıza çıkmaktadır.İki kişi yanyana gelse,  adaleti kendi nefislerine ve kendi  düşünc elerine göre kurup,  daha sonra  bu adalet sistemini , kurdukları hukuk sistemini iptal ediyorlar , iptal etmek zorunda kalıyorlar. Çünkü beşeri bir düşünceye dayalı  hiç bir sistem   fıtratta tutunamıyor , fıtrat böyle beşeri olan yani ucuz ve hatalı sistemleri hayatında uygulayamıyor. Uygulamaya  kalkıştığında da  hiç bir soruna sıkıntıya çözüm getiremediği gibi ,   bir de tam tersi sorunları büyütüyor.

Şu anki toplumun hali bunu gayet açık bir şekilde  gösteriyor. HAK OLAN  ADALET anlaşılmadığı sürece bu toplum hiç bir zaman haksızlıklardan , yolsuzluklardan ve kendi gibi aciz olan  insanlara köle olmaktan kurtulamayacaktır.

PEKİ ASLINDA ADALET NEDEMEKTİR?

ADALET : Düzenli ve dengeli davranma, her şeyin ve herkesin hakkını verme, haksızlıklardan uzaklaşarak orta yolu tutma, bir şeyi yerli yerine koyma, insaf ve eşitlik anlamında bir terimdir. Geniş kapsamlı bir kavram olan adaletin zıttı zulüm, gadr ve insafsızlıktır.

Bugunkü toplumda adalet anlayışı ,aslında adaletın zıddı olan zulümdür.zulme dayalı sözde adalet sistemi.

İslâm’da adalete baktığımızda, adalet  hukuk önünde herkese eşit davranmak, kültür, bilgi ve mevki farklılıklarından dolayı insanlara başka başka davranmamak demektir. İslâm bu anlamda her ferdin ve her toplumun karşılıklı olarak işlerinde değişmez bir ölçü şeklinde yerini almış, istek ve heveslere yer vermemiş, sevgi ve nefretlere uymamış, akrabalık ve yakınlık bağlarına göre ayarlanmamış, zengin-fakir ayırımı gözetmemiş, kuvvetli ve zayıf farkını göz önüne almış bir adalet anlayışı getirmiştir. kısaca asıl adalet islamın uygulanmasıdır.İslamın dısşındaki bir hayttan adalet beklemek iğne deliğinden fili geçirmektir, böyle birşeyse asla mümkün değildir.

YÜCE ALLAH kitabında bizlere şöyle buyuruyor;

Şüphesiz Allah size emânetleri ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğinizde adâletle hükmetmenizi emrediyor. Böylece Allah size ne güzel öğüt veriyor! Doğrusu Allah her şeyi hakkıyle işiten, kemâliyle görendir.(Nisa 58)

Seyyid Kutup rh bu ayet hakkında şunları soyluyor;

Bu iki görev, müslüman cemaatın hem yükümlülükleri hem de ahlak kurallarıdır. Emanetleri, onları taşıyabilecek yetenekte olanlara yüklemek ve “insan”lar arasında adalete uygun, yüce Allah’ın sistemi ve direktifleri uyarınca hüküm vermek.

İnsanlar” arasında adalete uygun hükümler verme görevine gelince yüce Allah bu görevi tüm “insanları” içerecek biçimde kayıtsız, yaygın ve geniş kapsamlı tutuyor. Başka bir deyimle İslam’ın istediği adalet sadece müslümanlar arasında geçerli olacak ya da müslümanlar dışında bir de kitap ehlini şemsiye altına alarak diğer insanları kapsamı dışında tutacak sınırlı bir adalet değildir. İslâm’a göre adalet, her insanın, sırf “insan” olmasından kaynaklanan doğal hakkıdır. Bu sistemde adalet hakkının tek gerekçesi insanın “insan” olmasıdır. İnsan niteliği olduğuna göre insanlar arasında adalet dağıtılırken mümin-kafir, dost-düşman, siyah derili-beyaz derili, arap-arap olmayan ayırımı yapılamaz.

Müslüman ümmet, insanlar arasında hüküm verme görevi ile karşılaşınca onlar arasında adalet uyarınca hükümetmekle yükümlüdür. Adalet ilkesinin böyle ayırımsız, böyle kayırmacasız uygulamasını insanlık sadece İslâm’ın eli altında, müslümanların egemenlik dönemlerinde, İslâm toplumunun insanlığa önderlik ettiği yerlerde ve zamanlarda görebilmiştir. İslâmdan önce ve İslâm’ın egemenlik yetkisini yitirdiği andan itibaren insanlık, böylesine onurlu, böylesine herkesi kucaklayan bir adalet düzeni ne görmüş ve ne de tadını tadabilmiştir. Bütün insanların ortak sıfatı olan “insan”likan başka hiçbir nitelik gözetmeyen adalet uygulaması, müslümanların söz sahibi olmadıkları toplumlarda ve dünyada tatlı bir rüya olmaktan ileri gidemez. İslâm’da toplumsal hayatın temelini nasıl -geniş kapsamı ve bütün anlamları ile- emanet oluşturuyorsa egemenliğin, hükümranlığın temelini de adalet oluşturur.

Yeryuznde islamın hakim olmasına demekki yalnızca müslümanlar değil müslüman olmayan islama teslim olmayan diğer insan topluluğuda calışmalıdır çünkü bu çalışması kendi insanlığını koruma altına alması, güvenli bir toplumun oluşması buna bağlıdır.   Eğer islam hakim olmazsa, bundan iman etmeyen kişi daha büyük zarar görecektir çunkü  islamda adalet vardır , öyle bir adalettir ki insana dair olan herşey emniyettedir, koruma altındadır.

Bugünkü beşerî sistemlerde hâkim zümre ve belirli sınıflar için dokunulmazlıklar söz konusu olduğu halde İslâm hukuku önünde hiç kimsenin bir ayrıcalığı ve imtiyaz hakkı yoktur. bunun örneğini hz ömerin hilafetinde görmekteyiz.

Adil Halife Hz. Ömer, hilâfeti döneminde ashâbtan Übey b. Ka’b ile aralarında bir konuda anlaşmazlık meydana gelmiş ve bu anlaşmazlığı çözmek üzere o dönemin Medine kadısı olan Zeyd b. Sâbit*’e gitmişlerdi. Kadı olan Zeyd hemen devlet başkanı olan Hz. Ömer’e karşı saygılı davranıp ona oturması için yere bir minder sermişti. Fakat adil insan Hz. Ömer bu davranış karşısında şöyle demişti:
“İşte bu davranışın, şimdi vereceğin hükümde yaptığın ilk adaletsizliktir. Ben davacımla beraber aynı yerde oturacağım.”
Sonra davacı Übey b. Ka’b davasını ileri sürünce Hz. Ömer bu iddiayı kabul etmedi. Bu durum karşısında Hz. Ömer’in yemin etmesi gerekiyordu. Kadı Zeyd İbn Sâbit, Übey’e şöyle dedi:
“Gel Halife’yi yemin ettirme, onu bundan muaf tut. Davacı olduğun kişi bir başkası olsaydı sana böyle bir feragatten söz etmezdim.” Bu teklifi duyan Hz. Ömer son derece kızarak böyle bir ayrıcalığı kabul etmeyip derhal yemin etti. Sonra da Zeyd b. Sâbit hakkında şöyle dedi:
“Halife ile herhangi bir müslüman hakkında eşit davranmasını öğrenmedikçe ona dava götürülmemelidir.”

İnsanı yoktan var eden bir şekil tayin den ALLAH C.C ise yine onu tek iyi tanıyan ALLAH .C.C ‘tır.ohalde Allah’tan başka insanın hayatında adaleti kim sağlayabilir.Elbette geçmiş toplumlrada ve şuanki toplumumuzdada  biz  görüyoruzki kendini Allah’a teslim etmeyen Allah daha iyi bilir demeyen topluluklar asla adil olamaz ve adaleti sağlayamazlar tek yaptıkları zulüm olur.

Allah c.c en güzel isimlerinden bir taneside EL-ADL ‘dır.dolayıasıyla Hz Muhammed s.a.v  bir hadisinde :

“Ebu İdris el-Havlânî, Ebu Zerr (radıyallahu anh)’den anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), aziz ve celil olan Rabbinden naklen anlattığına göre, Rabb Teâlâ şöyle buyurmuştur: “Ey kullarım! Ben nefsime zulmü haram ettim, onu sizin aranızda da haram kıldım. Öyleyse birbirinize zulmetmeyin… “ buyurmaktadır.

Ulema Allah için zulüm mümkün  değildir demişlerdir. Allah’ın mutlak adaletinin dışında kalan her türlü sistem zulme dayanmaktadır. Temel sebeplerinden bir tanesi Allah c.c kainatın mutlak sahibi , hakimi , idarecisidir. Haşa tasarrufundan alınıpta  Allah c.c zulümle onu geri alması gibi bir durum düşünülemez. Hayata standartları olarak bakıldığında  insanların birbirlerinden  menfaat elde etmeye çalışması , hakkını gözetmemesi  mümkündür. Çünkü elde edilmeye çalışılan neyse o insanlarında ona ihtiyacı vardır. Fakat ALLAH c.c için böyle birşey düşünülemez.

Hak böyleyken insanoğluna kulluk yapması için indirilen kitap ve onun gereği olan yaşantı biçimi olan şeriatta adaletsizlik mümkün değildir.çünkü soylenen kanun ve kuralların yerine getirilmesi yada getirilmemesi sonucu kulların ALLAH c.c bir menfaati yada bir zararı söz konusu değildir.

Nasılki kainat nizamı içerisinde sorumlu tutulan her varlık görevini yerine getirdiğinde ki zıddı mümkün değildir, ortada insanı hayrete sevkeden baktığında heyecanlandıran içine huzur serpen o işaretler çıkıyorsa insanoğluda emredilen şeriat ile yönetildiğinde gerçek mutluluk ve kalplerin kötülüklerden arınarak adalete ulaşması ümüt edilir.

yine rabbimiz başka bir ayetinde şöyle buyurmaktadır;

“Eğer yerde ve gökte Allah’tan başka ilâhlar olsaydı, kesinlikle ikisinin de düzeni bozulurdu. Demek ki, Arş’ın Rabbi Allah, onların nitelemelerinden uzaktır, yücedir.(enbiya 22)

O halde insanoğlunuda mutlak adaletin tek sahibi Allah c.c idare ettiğinde yerdeki bozulma, fesad, huzursuzluk gidecek yerine adalet ve düzelme gelecektir. Şüphesizki her kim bunu anlarsa işte o vakit o haytlar kulluk ilkesiyle değişmeye başlar.

TOPLUMUN TEK İHTİYACI ALLAH’IN ADALETİNE KAVUŞMAKTIR.

-VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN –