Abdullah İbn Mes’ud (R.A.)

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Hamd Alemlerin Rabbi Allah azze ce celleye mahsustur. O’na Hamd eder, O’ndan yardım diler ve O’ndan bağışlanma dileriz. Nefislerimizin şerrinden amellerimizin kötülerinden Allah’a sığınırız. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur, kimi de saptırırsa onu hidayete erdirecek kimse yoktur. Salat ve Selam  Hz. Muhammed (S.A.V) ‘e , tertemiz ehli beytine , mübarek sahabelerine ve Tevhidi kalbinde barındıran bütün Müslümanların üzerine olsun…

Bu ayki konuğumuz ümmetin Alimlerinden ,  kuran sevdalısı , mücadele aşığı , iman ettikten sonra uhud dağı gibi bir izzete sahip olan Abdullah ibni Mesud (ra).

Bakın kendisi diyor  ki Müslüman olduğumda altı kişinin altıncısı  idim . Yeryüzünde bizden başka Müslüman yoktu…

Bakın nasıl müslüman olduğunu kendisi anlatıyor: Ben ergenlik çağına yaklaşmış bir çocuk iken Ukbe b. Ebu Muayt’ın koyunlarını otlatıyordum. O sırada Peygamber (sav) ve Ebu bekır (ra) geldi. Müşriklerden kaçmışlardı.Bana dönüp dediler ki  ‘’ Ey delikanlı ! Yanında bize içirecek sütün varmı ? Bende: Ben emanetçiyim. Size süt içiremem dedim. Bunun üzerine Allah Rasulu (sav) yanında henüz erkeği tarafından döllenmemiş bir koyun var mı ? dedi. Bende evet dedim ve o vasıftaki bir koyunu onlara getirdim. Peygamber (sav) onu yan yatırdı ve memelerini sıvazlayıp Alemlerin Rabbine dua etti ve memeler hemen süt ile doldu. Sonra Ebu bekır (ra) içi çukur olan büyük bir taş bulup getirdi. Sütü onun içine sağdı. Önce Ebubekır ondan içti , sonrada ben içtim. Daha sonra Peygamber (sav)  memelere çekilip büzülün dedi memelerde büzüldü. Çok şaşırmıştı. Nebi (Sav) ona bir mucize göstermişti. Hak onun için orda belli oldu.Devamla diyorki ibn Mesud (ra). Bu olaydan sonra ona gittim ve bu sözden kurandan bana da öğret dedim. Ve peygamber (sav) bana sen öğretilmiş bir delikanlısın buyurdu.

Ebu muaytın koyunlarını otlatan bu zayıf ve fakir çocugun  bir gün gelip Rasulullah ‘a (sav)  iman edeceğini ve imanıyla  kureyşin ileri gelenlerini ve önderlerini hezimete uğratarak  Allah rasulunun (sav)  mucizelerinden birisi olacağının da henüz farkında değildi. İman etti , Allahın (cc) razı olduğu kulların safına girdi. İman onu öyle bir hale getirdiki o Adam adeta bir yanardağ gibi oldu. İmanı onu devrilmez bir kale yaptı.

Abdullah İbni Mesud (ra) Müslüman olduğu sıralarda Müslümanlar Hz Peygamber (sav) ile açıktan açığa ibadet edemiyor  , istedikleri yerde yüksek sesle kuran okuyamıyorlardı. Sahabe bunu çok arzuluyordu , çok istiyordu.  Bu uğurda bütün her şeyi göze almaya hazırlardı. İmkanları kısıtlı ,  tehlike bir zaman da iman etmişlerdi. Ama onlar var gücüyle çabalıyorlar ve ellerinden geleni yapıyorlardı. Bugün imkanı olupta mücadele etmeyenler , açıktan ibadet etme fırsatları olup , hakkı haykırma imkanları olup , kitaplarını rahat bir şekilde bağıra bağıra okuyabilecekleri bir ortam olduğu halde yapmayanlar , bunda gevşeklik gösterenler  sahabenin menziline ulaşmayı düşünüyorlarsa yanılıyorlar.

Mekkede Müslümanlar  açıktan ibadet ettiğinde , yüksek sesle kuran okuduğunda  bu hareket müşriklerin bütün cahili duygularını kabartır , onları Müslümanlara karşı şiddetli ve canice saldırılarda bulunmaya iterdi. İşte böylesi zor bir zaman da Abdullah ibn Mesud (ra) Kabede kuran okumak istemiş.

Mekkede müslümanlar oturuyorlar Peygamber (sav)  diyor ki: Kardeşlerim !  bugüne kadar müşriklerin karşısına dikilip onlara kuranı kerimi açıktan okuyan kimse olmadı. Bunu kim yapacak . Abdullah ibn mesud kalkıyor ben yaparım ey Allahın Rasulu diyor . Peki Abdullah ibn Mesud kim ? Ne akrabası var,  ne aşireti var, ne malı var nede tanınan bir adam. Hatta bakın  birgün  ibn mesud bir ağaca çıktığında  Alemlerin Rabbinin rüzgar estirince ince olan bacakları sebebiyle rüzgar onu sallamaya başlamıştı. Oradakiler onun bu halini görünce gülmeye başladılar. Rasulullah (sav) neden gülüyorsunuz diyince  ordakiler bacakları çok  incedir Ey Allahın Rasulu ona güldük diyorlar. Bunun üzerine Nebi (sav)  Allaha yemin ederimki onlar mizanda uhud dağından daha ağırdırlar dedi.SubhanAllah.

Bu adam ben yapacam diyor. Sahabe sen zayıfsın , akraban yok  bırak bizden biri yapsın diyince hayır vallahi ben yapacam diyor. Bu olayın sonucunda İbn Mesud (ra) başına neler geleceğini çok iyi biliyor. Bu rağmen ölümü göze alarak ben gideceğim  diyor. Arkalara da geçebilirdi. Kendini ön plandada tutmaya bilirdi. Nasıl olsa o kadar sahabe var , o kadar adam var biri  çıkar ben yaparım der ve  bu vazife yerine getirilirde diyebilirdi. Ama o öyle yapmadı . Bu sahabenin ahlakından değildi Müslümanlar. Onlar Allah için yapılacak bir şey olduğunda bütün benliklerinden sıyrılıyorlardı.

Abdullah ibn mesud (ra) gidiyor müşriklerin yanına Rahman suresini okumaya başlıyor. Daha baş kısmını bitirmeden   müşrikler onun üzerine saldırıyorlar ve bayılıncaya kadar onu dövüyorlar. Her yeri yara bere içinde o zayıf adam , ince bacakları olan adam  yarı baygın bir şekilde Müslümanların yanına dönüyor. Sahabelerden bir kişi ona heh işte benim sana demek istediğim buydu diyince Abdullah ibn mesud vallahi bugün Allah düşmanları  benim gözümde küçüldüğü kadar hiç küçülmemilşti . Onları o kadar hakir . okadar  zelil gördüm ki bana daha fazla zarar vermek istiyorlardı  ancak Allah (cc) buna müsade etmiyordu. Onların zelilliğini, çaresizliğini gördüm . Ve yine olsa yine giderim aynısını yaparım diyor . SubahAllahi VebiHamdihi.

İbn Mesud (ra) şunu çok iyi anlamıştı ki İslam düşmanları ne  güçlü , ne kadar kalabalık olurlarsa olsunsan Allah cc dilemeden hiçbir zarar veremezler.  Yine ibn Mesud (ra)  Ölüm pahasına da olsa , mallarından , ürünlerinden , ticaretinden  eksilmelerde olsa Allah yolunda hiçbir ameli yapmaktanda geri durmamıştı. Rabbim Kendisinden razı olsun.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN