ABDÜLKADİR GEYLANİ (R.AN)

ABDÜLKADİR GEYLANİ (R.AN)

Hamd alemleri isteğine göre emsalsiz yaratan hiç bir varlığa ihtiyaç duymayan Allah’a (cc) selat ve selam son resul ve insanlığın kurtuluş reçetesi olan Hz. Muhammed (sav)’e ve selam O’nun aline ,ashabına ve bu İslami hayatı dert edinen tüm Müslümanlara olsun.

”Allah’tan başkası ile beraber olmakta devam etiğin sürece, sürekli gam, keder ve şirk içinde bulunur, günah yükünden kurtulamazsın.”

Bu sözleriyle Peygamber(sav)’i nasıl yakından takip etiğine şahit oluyoruz. Hani Rasulullah(sav) Taif den döndüğünde Mekke ye gireceği esnada Hz.Zeyd b. Harise(ra) ”Ya Resulullah! Kureyş seni Mekke’den çıkarmış iken nasıl onların yanına giriyorsun?” dedi. Peygamberimiz(sav) de: Ey Zeyd, Allah senin görmediğin yerden bir kapı açar. Elbette Allah dininin yardımcısı, Peygamberinin destekleyicisidir. Allah ile beraber olmayı Peygamberimizden öğrenen bir şahsiyet O’nun ile iletişimini koparmayan bir kararlılık, evet Müslüman’ı şirk den, keder den, gam dan ve günahlar dan sakındıran nebevi bir duruş, hayatının tamamını ve her ayrıntısını Allah’a hasretmemizi işaret eden bir nasihat kazanmanın ve ehl-i iman olarak imtihanı tamamlamanın metodu, ulemanın takip ettiği ayak izi Resulullah’ın izidir, bizleri de bu ize çağırmaktalar.

471/1078 tarihinde İran’ın Geylani ilinde dünyaya gelen Abdülkadir’in künyesi Ebu Muhammed’dir.

Babası, Ebu Salih b. Musa Cengi dost olup soyu, Hasan-ı müsenna vasıtasıyla Hz. Hasan (r.a)’e dayanır. Abdülkadir, bu bakımdan seyyidtir.

Küçük yaşta ilim tahsiline başladı. Bu maksatla on sekiz yaşlarında Geylani’den Bağdat’a geldi. Kendisi Hanbeli mezhebine mensup idi. Bağdat’ta çeşitli ilimlerden hadis, tasavvuf ve fıkıh dersleri aldı. Verdiği vaaz, nasihat ve dersler bir anda şöhretini artırdı. Her kesimden halk grupları, talebeler akın akın onun derslerini takip etmeye başladılar.

Abdülkadir Geylani, ders verirken son derece sabırlı davranır, zor anlayanlara karşı engin bir tahammül hali sergilerdi. Az konuşur, az güler, çok ağlar, topluluk içinde yüzünden tebessümü eksik etmezdi. Yetim ve yoksullara, dullara, gariplere yardımda bulunurdu. Misafirlere büyük özen gösterir, misafirsiz günü geçmezdi. İsteyeni geri çevirmez, şahsı adına kızmazdı; mukaddesat uğruna ve din için öfkelenirdi. Vefalı idi. Talebe veya dostlarından biri bir başka ülkeye gitse, mutlaka arar, sorardı. Köle azad etmeyi sever, verdiği sözde mutlaka dururdu. Helal yemek konusunda çok titizdi. Hizmetçilerinden biri, elinde ekmek ile evin kapısı önünde bekler, gelen geçene: “Yemek, ekmek, barınmak isteyen gelsin” diye sürekli davette bulunurdu.

Yine bir keresinde Kur’an okurken geceleyin ağır bir uykunun kendisine galebe çaldığını hissedince, nefsine karşı çıkarak, sabaha kadar, tek ayak üzerinde Kur’an-ı Kerim okumayı sürdürmüştü. Bu günlerde biz Müslümanların gündemin de olan büyük sorunlardan biride nefsimizle olan mücadelemiz bizler nefsimiz ne istersen onun önüne sermekten kendimizi alı koymuyoruz fakat biz ulema’nın hayatından görmekteyiz ki nefsi eğitmenin bir yolu da ona istediğini her zaman vermemek onu zorlayarak daha çetin günler için hazırlamak zorundayız.

Abdülkadir Geylani  561/1165 senesinde Bağdat’ta vefat etmiştir. Vefatı sırasında iki defa “Allahümme er-Refik el-A’la” dedi. Sekerat halindeyken oğlu Abdülcebbar: “Babacığım, bedeniniz acı duyuyor mu?” diye sorunca, “bütün uzuvlarım acı içindedir. Sadece kalbimde acı ve elem yok. O, Allah ile beraber” karşılığını verdi. Oğlu Abdülaziz hastalığının nasıl olduğunu sorunca, “hastalığımı, insan, cin ve meleklerden hiçbirisi bilemez ve anlayamaz. Allah’ ın ilmi, hükmü ile nakıs olmaz; hüküm değişir, ilim ise değişmez. Allah dilediğini siler, dilediğini yazar. Ümmü’l-Kitab O’ndadır. Yaptığından sual olunmaz (yaptığından sorumlu, mesul değildir). Kullara ise yaptıkları sorulur; kudret ile hakim, kullarına ölüm ile galib olan Allah, her ayıp ve kusurdan münezzehtir. La ilahe illallah Muhammedün Rasulullah” karşılığını verdi. Biraz durdu, sonra üç kere ”Allah, Allah, Allah” diyerek ruhunu Mevla’sına teslim etti.

ALLAH(cc) hakkı hak bilip hakka sarılan, batılı batıl bilip batıldan içtinap eden kulların dan eylesin.