TABERİ (RH.A)’NİN BAKIŞ AÇISIYLA YUSUF SURESİ 81. VE 85. AYETLER

81- Siz babanıza dönün, ona şöyle deyin: “Ey babamız, oğlun hırsızlık etti. Biz ancak bildiklerimizi anlatıyoruz. Biz, gaybi bilenler değiliz.

Büyük kardeşleri yine sözlerine devamla şöyle dedi: “Babanız Yakuba gidin ve ona deyin ki: “Senin oğlun Bünyamin hırsızlık yaptı ve bu sebeple tutuklandı. Biz, oğlunun hırsızlık yaptığını bilmiyorduk. Hükümdarın ölçeğinin, onun yükünden çıkmasıyla anladık. Biz onun hırsızlık yapacağını sanmıyorduk. Bu duruma düşüceğimizi de zannetmiyorduk. Zira bizler, gayb bilen insanlar değiliz. ^[1][83]

82- İçinde bulunduğumuz Mısır halkına ve birlikte geldiğimiz kervana sor. Şüphesiz ki biz, doğru söylüyoruz.

Büyük kardeşleri yine sözlerine devamla dedi ki: “Şayet babanız size inanmazsa ona: “İçinde bulunduğumuz Mısır halkına ve kendileriyle baraber geldiğimiz kafiledeki insanlara sor. Şüphesiz ki bizler, Bünyamin hakkında sana söylediklerimizde doğru söyleyenleriz.” deyin.

Yusuf aleyhisselamın kardeşleri, babaları Hz.Yakuba gelip olayı anlatmışlar Yakub aleyhisselam ise onlara inanmamış ve şöyle demiştir: ^[2][84]

83- Yakub onlara şöyle dedi: “Bilakis nefsiniz bir işi daha size yaldızlı gösterdi. Artık güzelce sabretmekten başka çarem yoktur. Umarım ki Allah, oğullarımın hepsini bana gönderir. Şüphesiz ki Allah, herşeyi çok iyi bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

Yakubun, oğullarına cevabı şöyle oldu: “Bilakis nefsiniz size yine bazı şeyleri süslü gösterdi. Yine birşeyler dönüyor ortada. Fakat ben, şikayeti bırakarak güzelce sabrediyorum. Belki de Allah, üç. oğlumu da birden bana gönderir. Zira o, benim, oğullarımı kaybettiğimden dolayı ne kadar üzüldüğümü ve sizin, doğru söyleyip söylemediğinizi çok iyi bilendir, yaptıklarında hikmet sahibidir.

Yakub aleyhisselamın, oğullan Yusuf, Bünyamin.ve kardeşlerinden ayrılaraka Mısırda kalan Rubil’in, Allah tarafından, kendisine hep birlikte gönderileceğini ümid etmesi, ya vahiyle kendisine biİdirilmeşindendir veya uzun bir süre sıkıntılara katlanmasına karşılık, AHahın, kendisini genişliğe çıkaracağı inancından kaynaklanmaktadır. ^[3][85]

84- Yakub onlara sırt çevirdi: “Vah Yusufa yazık oldu.” dedi. Üzüntüsünden gözlerine ak düştü. Bununla beraber o, acısını içine atıyordu.

Hz.Yakubun bu son üzüntüsü, eski üzüntülerini de tekrar hatırına getirdi. Daha önce kaybettiği Yusufu hatırlayarak: “Vah Yusufa yazık oldu.” dedi. Ve üzüntüsünden gözlerine perde indi. O üzülüyor fakat üzüntüsünü içine atıyordu.

Durumu gören oğullan, Hz.Yakuba sitem ederek şöyle dediler: ^[4][86]

85- Oğullar: “Allaha yemin olsun ki, kendini yeyip bitirinceye veya yok oluncaya kadar hep Yusufu hatırlayıp duracaksın.” dediler.

Mısırdan dönen oğullan, babalan Hz.Yakubun bıktın haline üzülerek: “Sen, devamlı olarak Yusufu hatırlıyorsun. Böylece kendini yeyip bitiliyorsun. Giderek helak olacaksın. Artık üzülmeyi bırak. Üzüntü bir fayda getirmez, demişlerdir. ^[5][87]